Getuigenissen

Een tijd geleden, stelde ik me de vraag of mijn job me wel nog gelukkig maakte.

Ik had een directiefunctie in het volwassenenonderwijs, maar door een fusie kreeg mijn job een andere invulling. Bovendien was ik net mama geworden. Ik moest niet alleen heel erg wennen aan mijn nieuwe job, maar ook aan mijn rol als mama en de combinatie van beide.
 
Toen bleek dat ik door de fusie ook enkele taken moest afgeven waar ik veel energie uit haalde, voelde ik dat ik iets moest doen. Het leek me een goed moment om mijn loopbaan onder de loep te nemen.

Ik wou een antwoord op mijn ‘hart-vraag’: doe ik deze job met hart en ziel en kan ik hem combineren met mijn rol als mama? 

Samen met mijn loopbaanbegeleider zocht ik antwoorden op vragen als ‘wie ben ik ’, ‘wat is mijn persoonlijkheidstype’ en ‘van welke soorten contacten word ik gelukkig’? Op basis hiervan, bekeken we welke jobs en sectoren bij me passen.

Het werd me duidelijk dat ik -in deze periode van mijn leven- geen directiefunctie meer wil doen. Ik heb nood aan een minder belastende job waarin ik mijn passie voor talen en mensen kon combineren. 

Zo ben ik in een nieuwe job gerold. Nog altijd in het volwassenenonderwijs, maar niet meer als directrice. Ik geef nu Nederlands aan anderstaligen, en ben er heel gelukkig mee.
 

Ik deed mijn job als glasplaatser heel graag. Raam gebarsten? Dan plaatste ik een nieuw raam. Een glazen binnendeur nodig? Ik kwam ze installeren. Mijn klanten waren me dankbaar en dat schonk me voldoening. Maar na 22 jaar kwam er plots een einde aan mijn werkplezier. De reden? Het klikte niet met mijn nieuwe baas.

En dat is nog zacht uitgedrukt. Hij hield totaal geen rekening met me en toonde geen respect. Zo zei hij ooit eens tegen me: “Ik ben de baas. Als ik een papier laat vallen en zeg dat jij het moet oprapen, dan doe je dit.” Ik had het gevoel dat mijn jarenlange inzet met de grond gelijk werd gemaakt.

Op een bepaald moment kwam het tot een confrontatie en ben ik thuisgebleven. Ik wou niet meer voor hem werken. Het idee dat ik terug moest naar mijn werk, deed me blokkeren. Na een week ziekteverlof, kwam er nog een week, en nog een… Ik dacht: het zal wel overgaan, maar het werd alleen maar erger. Toen wist ik dat ik actie moest ondernemen.

Ik bestelde loopbaancheques en nam contact op met een loopbaancoach. Ik wou graag ander werk, maar wist niet hoe ik dit moest aanpakken. Mijn coach hielp me hierbij. We zochten eerst uit welke job en werkomgeving bij me passen. Het werd me snel duidelijk dat ik een job nodig heb waarin ik mensen kan helpen.

Eerst vond ik dat verrassend. Maar eigenlijk was het logisch. Ik ben altijd lid geweest van de Chiro en in mijn vorige jobs vond ik het sociale aspect het leukst. 

Een job als onderhoudsmedewerker in een school of bejaardentehuis leek me het meest haalbaar. In zo’n functie kan ik mensen helpen en tegelijk mijn technische kennis gebruiken die ik in de loop van de jaren opbouwde.

Ik solliciteerde en bij de tweede sollicitatie was het  raak. Ik mocht aan de slag als logistiek medewerker in de academie van Heist-op-den-Berg.

Ik ben -samen met een collega- verantwoordelijk voor de dagelijkse werking van de muziekschool. Het is een fantastische job. Ik heb totaal niet het gevoel dat ik moet werken, ik ‘mag’ naar de academie. Ik zit de hele dag tussen creatieve mensen die blij zijn dat ik kleine problemen voor hen oplos. En het klikt geweldig met mijn directe leidinggevenden! (lacht)

Het was nooit mijn bedoeling geweest om van werk te veranderen, maar achteraf gezien bleek het mijn beste beslissing ooit.
 

Ik had 5 jaar een leuke job in Zwitserland maar helaas stopte het bedrijf ermee. Toen ik terugkeerde naar België bleek het niet gemakkelijk om werk te vinden. In Zwitserland had ik een leidinggevende functie in de medische sector. Ik wou hier ook zo’n job vinden, maar dat lukte niet. Uiteindelijk kon ik dankzij een vriend starten bij een bedrijf in België. Spijtig genoeg lag de job me niet, dus besloot ik verder te solliciteren.

Het solliciteren ging niet van een leien dakje. Elke job die me interessant leek, ging aan mijn neus voorbij. Ik werd regelmatig voor interviews uitgenodigd, maar om de een of andere reden lukte het me niet om de job die ik wou te pakken te krijgen. Ik eindigde altijd als tweede of derde. Ik begon te twijfelen aan mezelf en vroeg me af wat er aan de hand was.

Ondertussen verveelde ik me steendood op mijn werk en begon ik te sukkelen met mijn gezondheid. Toen ik bij de dokter zat, zag ik een flyer over loopbaanbegeleiding liggen en besloot ik om het te proberen.

Ik had een welomlijnde vraag: ik wou graag van mijn loopbaancoach te weten komen waarom ik altijd naast de job greep die ik wou en wat ik hier kon aan doen.

Mijn coach legde al snel de vinger op de wonde. Samen ontdekten we dat mijn antwoorden op vragen soms te veel afweken van wat de werkgever verwachtte. Ik bedenk vaak minder voor de hand liggende oplossingen en dat is niet altijd de bedoeling. We hebben toen samen geoefend hoe ik betere antwoorden kon geven.

Bovendien hielp mijn coach me om enkel te focussen op functies die ik echt wou doen. Als je veel solliciteert, begin je soms wat ‘af te zakken’ en solliciteer je ook voor jobs die eigenlijk niet helemaal bij je passen. Mijn coach motiveerde me om toch voor een goede job te blijven gaan.

Dankzij de ondersteuning van mijn coach heb ik nu een interessante job gevonden die ik graag doe. Ik ben er heel blij mee!

Na een flinke burn-out zei ik mijn job op de cargo-afdeling van de
luchthaven vaarwel. Het werk vergde te veel van me en mijn gezin leed eronder. Ik vond vrij snel een nieuwe job bij een groot chemiebedrijf, maar na een tijdje werd het me weer te veel.

Ik begon te twijfelen over mijn loopbaan. Mijn vader is boekhouder. Als puber zei ik altijd dat ik nooit zo’n 9-to-5-job wou als hem, en nu zat ik zelf al 14 jaar lang vast in kantoorjobs. 

Toen ik een mailtje kreeg over loopbaanbegeleiding, dacht ik bij mezelf: ‘Waarom niet?’ Ik bestelde loopbaancheques en maakte een afspraak met een loopbaancoach.

Het klikte meteen. Samen zochten we uit welke job bij me past en waar ik energie van krijg. We bekeken ook of ik beter als zelfstandige zou werken of voor een werkgever, in een groot bedrijf of een klein bedrijf… Over die zaken had ik zelf nog nooit nagedacht.

Ik ontdekte dat ik vooral graag met mensen werk. Ik studeerde bijzondere jeugdzorg en wou graag in die sector aan de slag, maar de jobs in de jeugdzorg waren schaars toen ik afstudeerde. Daardoor ben ik dan maar in de luchtvaartsector begonnen. 

Ondertussen is mijn loopbaanbegeleiding achter de rug. Ik heb er lessen uit getrokken en ben niet bij de pakken blijven zitten. ‘k Ben een opleiding aan het volgen om outplacementbegeleiding te geven. Het lijkt me boeiend om mensen aan een nieuwe job te helpen.