Veerle: "Nadat ik mijn diploma van sociaal-cultureel werkster behaalde, voelde ik meteen de drang om te reizen, te ontdekken en te verkennen. Liever dat dan naar ‘de unief’ te trekken zoals mijn moeder voorstelde. Ze wilde er graag het nodige geld voor vrijmaken, maar ik bedankte voor het aanbod. Ik ben nooit het conventionele type geweest en ik wilde uitbreken. Op zoek gaan naar mezelf. Mijn besluit stond vast: ik ga werken in het buitenland.

Energie

Waarom ik koos voor Londen? Ik was hier al eerder geweest en voelde me enorm aangesproken door de energieke, creatieve sfeer van de stad: de gezellige marktjes, de Engelse pubs, de metro waar je de nieuwste modetrends kan observeren, de restaurants uit alle mogelijke landen, een resem boeiende kunstmusea en sport- en studiemogelijkheden te over. Het levensritme ligt hier veel hoger dan in België, en dat trok me aan. Thuis viel ik zowat in slaap! <lacht>

Ook aan een job geraken was hier niet zo moeilijk. Via de uitzendsector kon ik vrij gemakkelijk aan de slag in de sociale sector. Meteen na mijn aankomst had ik al een eerste opdracht te pakken als ‘residential social worker’ bij geplaatste kinderen.

Clash

Ik hield deze job amper drie maanden vol. Want, hoeveel ik ook houd van het multiculturele karakter van Londen, net met dat aspect had ik het op de werkvloer erg moeilijk. Ik werkte samen met een aantal collega's van verschillende nationaliteiten. Doordat elk van hen z'n eigen waarden en normen had, draaide dat af en toe uit op serieuze conflicten. Bovendien moet je in Engeland niet gekwalificeerd zijn om te werken in de sociale sector. Als ‘gediplomeerde’ kwam ik meer dan eens in aanvaring met collega’s zonder theoretische kennis.

Intussen ben ik enkele werkervaringen rijker en kan ik het allemaal beter plaatsen. Nu vind ik het boeiend om collega’s van over de hele wereld te hebben. Samen typische gerechten proeven, elkaars gebruiken en rituelen leren kennen… dat maakt een werkplek juist interessant. Het zet je aan het denken over hoe bepaalde zaken anders aangepakt kunnen worden. En dat vind ik een grote meerwaarde.

Saus andalouse

Ik ben onderhand 10 jaar gebonden aan Engelse bodem door werk, hobby’s, huis en liefde. Maar ik voel stilaan dat het tijd wordt voor iets nieuws. De wereld is groot en er valt nog zoveel te ontdekken…

Naar België keer ik nog niet meteen terug. Natuurlijk zijn er zaken die ik mis. Zoals het zien opgroeien van de kinderen van mijn zus en af en toe een dik pak friet met saus andalouse. Maar… dat zal het dan toch zowat zijn denk ik." <lacht>.