Nadat ze twee jaar in Brussel had gewerkt, besliste Evi dat ze naar het buitenland wou. “Het liefst naar Oostenrijk: omwille van de taal en omdat ik verliefd was op de bergen. ‘k Zette m’n cv online en kreeg al snel reactie. In juli 2009 ben ik een week naar Tirol gereisd voor enkele sollicitaties. ‘k Had een afspraak in Innsbruck (de hoofdstad) en in het kleine Kufstein. ‘k Wou het liefst in Innsbruck gaan werken omdat daar meer ‘leven’ is dan in een dorp, maar het gesprek bij het bedrijf in Kufstein viel het beste mee. Tijdens de rit naar België kreeg ik al telefoon dat ik er mocht beginnen als transportmanager. Nu moest ik alleen nog voor mezelf uitmaken of ik de stap wou zetten. Ik zou tenslotte alles en iedereen achterlaten om helemaal alleen naar mijn bergen te verhuizen. Na een kleine maand heb ik de knoop doorgehakt.

Toren van Babel

In oktober 2009 verhuisde ik naar Kufstein. Mijn papa en oom hielpen me de eerste dagen om mijn appartement in orde te brengen. Toen ze terugkeerden naar België begon het avontuur echt: mijn eerste werkdag brak aan. Ik ga die dag nooit meer vergeten: tot mijn ontzetting, begreep ik níets van wat mijn collega’s zeiden. Ze spraken Tirools: een plaatselijk dialect, dat wel afgeleid is van het Duits, maar waar ik niks kon uit opmaken. Het was vreselijk om tijdens mijn eerste vergadering mijn hand te moeten opsteken en de baas te vragen om alsjeblieft ‘Hochdeutsch’ (standaard Duits) te spreken. Na twee zinnen sprak iedereen gewoon weer Tirools. Uiteindelijk heb ik het dialect snel onder de knie gekregen want iedereen spreekt het: van jong tot oud, privé en op het werk. Ik kon niet anders dan het oppikken.

Mijn job was leuk, maar stresserend. In de transportsector is er een enorme druk. Er kan van alles misgaan: de douane houdt regelmatig vrachtwagens tegen voor controle, er gebeuren ongevallen en diefstallen, chauffeurs krijgen verkeerde documenten mee waardoor ze niet meer mogen verder rijden, er zijn wettelijke rusttijden die soms heel slecht uitkomen en waar klanten geen begrip voor hebben… Vaak moest ik de klanten kalmeren en uren onderhandelen en rondbellen om ervoor te zorgen dat de vrachtwagens weer verder konden.

Onder de sterren

Gelukkig verdween de stress redelijk snel als ik de deur achter me dichttrok. Ik moest niet in de file staan en kon onmiddellijk de bergen in. Op zomeravonden maakte ik vaak nog een bergwandeling en in de winter deed ik aan ‘nachtski’ of ‘nachtrodeln’. Je kon dan van 18.30 tot 21.30 uur op een speciaal verlichte piste skiën of sleeën. Dat gaf een heel aparte sfeer: zo onder de sterrenhemel. Het was stukken kouder dan overdag en er gebeurden meer ongevallen door een gebrekkig dieptezicht, maar ik kan het toch iedereen aanraden.

Waar ik ook van genoot, waren de vele tradities die in ere gehouden werden. Dat is iets wat ik in België mis. Ik heb bijvoorbeeld ‘Almabtrieb’ meegemaakt in het begin van de herfst. De koeien worden dan van de bergen naar hun stallen gebracht. Ze zijn prachtig versierd met bloemen en wandelen op de tonen van live muziek door de dorpsstraten. Langs de weg staan er honderden mensen en overal vind je standjes met eten en drank. Een echt volksfeest.

Terug naar huis

Het was mijn bedoeling om voor altijd in Tirol te blijven, maar na twee jaar, veranderde ik van mening. Ik miste mijn vrienden en familie te erg. Ik zag het niet meer zitten om zo ver weg te zijn van hen. ‘k Had in Kufstein wel een nieuwe vriendenkring opgebouwd, maar dat was toch lang niet hetzelfde als in België.

Toch heb ik geen spijt van mijn verblijf in Tirol. Door naar het buitenland te gaan, heb ik ontdekt dat ik in België thuishoor en hier mijn leven wil uitbouwen. Vroeger dacht ik constant ‘ik moet hier weg’. Nu heb ik rust gevonden. En voel ik toch nog eens stress, dan denk ik terug aan mijn bergen…”

E-mail: evi.leyssens@gmail.com