Op een bewoond eiland
Kristel: “Ik werkte jaren als reisbegeleider in Azië. Zo leerde ik Thailand kennen, een van mijn favoriete bestemmingen. Ik hou van het tropische klimaat, de natuur, cultuur, het heerlijk eten en de vriendelijke bevolking.
In 2000 belandde ik op het wondermooie eiland Koh Chang. Ik ruilde mijn werk als reisbegeleider in voor een freelance job als duikinstructeur. Van het een kwam het ander en een jaar later begon ik met mijn eigen duikschool.
De grootste duikschool
Ondertussen zijn we 22 jaar verder. De duikschool groeide jaar na jaar. Van een kleinschalig bedrijfje met mezelf als instructeur, receptionist, klusjesvrouw, boekhouder… Tot een van de grootste duikscholen van het eiland op verschillende locaties. Daarnaast heb ik ook een hotelletje geopend.
De coronacrisis sloeg in 2020 genadeloos toe. Door de lockdown moest ik enkele vestigingen sluiten. Een moeilijke periode voor de duikschool. Maar gelukkig hebben de reizigers en duikers ons weer gevonden. Twee vestigingen zijn alweer geopend en het resort draait ook weer. Feest!
Nemo-visjes
Er is voor iedereen wat wils. Van ‘fundivers’ die hun hobby op vakantie willen uitoefenen tot onervaren waterratten die graag eens willen snorkelen. We liggen aan een mooi en gezond koraalrif en het wrak van een groot Amerikaans oorlogsschip is ook bijzonder. Tropische visjes zoals anemoonvissen zwemmen hier rond je hoofd.
Ondernemen
Het was niet moeilijk om in Thailand een zaak op te starten. Dankzij enkele goede connecties is alles vlot verlopen. Een vriendin uit België hielp me tijdens de opstart. En enkele Thaise vrienden zorgden voor geschikt personeel. Mijn eerste boot heb ik gekocht met de hulp van een lokale kapitein.
Om de boel draaiende te houden reken ik nu op zo’n 40-tal medewerkers. Sommige komen uit Europa en blijven tijdens het hoogseizoen. Maar ik geef ook werk aan lokale mensen. Er werken duikinstructeurs, snorkelgidsen, chauffeurs, onderhoudspersoneel…
Wonen op het strand
Ik woonde eerst in mijn duikschool. Maar de zaak groeide en ik moest plaats maken voor klanten en extra leslokalen.
Ik woon nu samen met mijn vriend in een huis met zeezicht. Het is heerlijk wonen in een land waar je geen verwarming of ramen nodig hebt. Het is hier heel veilig, ik heb zelfs geen slot op mijn deur.
Ik leef middenin de natuur. Af en toe belandt er wel eens een vogel, vleermuis of gekko in mijn huis. Maar dat neem ik er graag bij.
Nooit een Thaise vriend nemen
Toen ik hier aankwam had ik gezworen nooit een Thaise vriend te nemen. Want de cultuurverschillen zijn groot. Thaise vrouwen zijn eerder volgzaam en blij om voor hun man te zorgen. Westerse vrouwen zien dit vaak anders en dat zorgt voor problemen in de relatie. Maar tja, het is dan toch gebeurd…
We zijn ondertussen al 20 jaar samen. We kenden inderdaad een hobbelig parcours, maar we hebben een manier gevonden die werkt. Mijn vriend heeft ook een eigen zaak. Zolang we ons niet bemoeien met elkaars werk gaat alles goed (lacht).
Schattige katten
Naast de zaak hou ik me ook nog bezig met katten. Het begon allemaal onschuldig met het voederen van enkele zwerfkatten. Ze kregen hier een eigen plekje in het hotel. Mensen uit de buurt zagen dit. En plots werden kittens gedumpt op ons terras. Ondertussen bieden we opvang aan zo’n 24 katten. Het zijn nu allemaal verwende nestjes en een schattige attractie voor de gasten.
Stoute apen
Om het compleet te maken heb ik ook een hond geadopteerd. Eigenlijk was het zijn taak om ons apenprobleem op te lossen. We krijgen regelmatig bezoek van apen. Ze komen op ons strand aan de duikschool en in de buurt van het resort. Ze zijn leuk en grappig, maar ook wel lastig als ze ‘s morgens met een toast van de gasten gaan lopen.
De hond is helaas veel te lief voor de apen. Dus we zijn voorlopig nog niet af van de stelende apen. Ik heb er wel een trouwe buddy bij!
Witloof, pickles en pralines
Mijn tijd gaat bijna volledig op aan de duikschool, het hotel en de kattenopvang. Als ik toch even voor mezelf kies, ga ik naar een zwembad in een hotel op het eiland of naar de spa voor een massage.
Daarnaast krijg ik ook regelmatig bezoek van vrienden en familie uit België. Ze zijn altijd welkom, zeker als ze Belgische producten meebrengen zoals witloof, pickles en pralines. Zelf probeer ik een keer per jaar mijn papa te bezoeken. Want hij wordt wat ouder en reist niet meer.
Plantrekkers
Na al die jaren voel ik me hier helemaal thuis. Ik spreek de taal best goed. Lezen blijft wel moeilijk. Voor officiële documenten vraag ik bijvoorbeeld nog altijd hulp.
Ik ben ondertussen ook gewend aan de manier van werken. Thaise partners zijn niet punctueel. Vergaderingen starten altijd te laat of worden uitgesteld.
Thaise mensen zijn ook niet echt vooruitziend. Tijdens het jaarlijkse onderhoud van de boot hoor ik vaak: “dat kan nog wel even mee”. Dan moet ik echt doorduwen om versleten onderdelen te laten vervangen. Ze zijn wel inventief als er iets misgaat en slagen er meestal in om een (tijdelijke) oplossing te vinden.
Ik denk dat dit allemaal te maken heeft met hun onbezorgde houding. Ze nemen gemakkelijk spontane beslissingen en trekken zich niets aan van de gevolgen. Een chauffeur van de duikschool liet me onlangs nog weten dat hij zijn moeder ging bezoeken. Maar wie gaat er dan klanten ophalen? Gelukkig vond ik snel iemand anders die op zijn beurt wegliep van zijn job om mij te helpen.
Zo werkt het hier nu eenmaal (lacht).”
Contact:
Ook interesse?
- Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
- Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'.