Karen (30): "Ik logeerde samen met vier andere Leuvense studenten in een primitief huisje in Hagere Salem, een klein dorpje in de noordelijke provincie Tigray. Een prachtige streek, met mooie natuur. Op dat ogenblik heerste er een staakt-het-vuren met buurland Eritrea. Ondanks de soms wat gespannen sfeer, was de situatie veilig en stabiel.

Unieke ervaring

We hadden geen elektriciteit of stromend water. We wasten ons met behulp van eenvoudige waskommen en koken deden we op houtvuurtjes, in aardewerken potten. Daardoor hing er voortdurend een geur van houtvuur in het dorp. Dat zorgde voor een speciale sfeer.

Onze ingrediënten waren een pak minder gevarieerd dan thuis. We aten altijd dezelfde vijf soorten groenten, afgewisseld met rijst of aardappelen. Vlees stond haast nooit op het menu. Na drie maanden ben ik dan ook enkele kilo's lichter thuisgekomen.

Omdat er geen elektriciteit was, hadden we ’s avonds geen licht. En het werd er om 20.00 uur al donker! Bovendien viel er in het donker ’s avonds ook erg weinig te beleven. Dus gingen we meestal al om 21.00 uur onder zeil. Op die momenten voelde ik me wel eens eenzaam en miste ik mijn familie en vrienden. Maar verder heb ik weinig problemen gehad met de primitieve levenswijze. Integendeel. Het maakte deze reis juist uniek.

Respect

Ons werk bestond uit wetenschappelijk bodemonderzoek en het interviewen van de lokale boeren. Hoewel we voor de communicatie volledig afhankelijk waren van tolken, verliep de samenwerking met de lokale bevolking heel hartelijk. We hebben heel wat afgelachen tijdens het veldwerk.

Wat in negatieve zin opviel was het feit dat vrouwen er beduidend minder kansen krijgen dan mannen. Vrouwen zijn er -cru gesteld- om te helpen in het huishouden. Ze worden op jonge leeftijd van school gehaald en krijgen weinig respect. Ons dienstmeisje bijvoorbeeld, was ongepland zwanger geraakt. Toen de toekomstige vader dat te weten kwam, verdween hij met de noorderzon.

Bakje troost

Over het algemeen verliepen de contacten met de Ethiopiërs vlot. Heel fijn vond ik de koffieceremonies die gehouden werden wanneer je ergens op bezoek ging. Tijdens zo’n ceremonie werd er wierook gebrand en zat iedereen rond de persoon die de koffie bereidde. Eerst werden de bonen geroosterd, dan gestampt en dan werd er koffie van gezet in traditionele potten van gebakken klei. De koffie -die uit kleine kopjes werd gedronken- was ontzettend sterk. Zonder suiker erbij, was hij eigenlijk niet te drinken.<lacht>

Ik heb er ook Nieuwjaar gevierd. Een hele belevenis. Er werd zelfgebrouwen bier en honingwijn gedronken en heel de avond gedanst. Onze dansstijl is in niks te vergelijken met die van hen, wat de nodige hilariteit opleverde. We hebben het niet aan ons hart laten komen, maar ons super geamuseerd!"

E-mail: karendegeyndt@yahoo.com