Project ‘Isabelle’

“Ik speelde al lang met het idee om enkele maanden naar het buitenland te gaan. Niet alleen om een nieuwe omgeving te ontdekken, maar ook voor mijn werk. 

In België begeleid ik anderstaligen in hun zoektocht naar werk. Ik ken de hindernissen waar ze tegenaan lopen. Maar het leek me interessant om het eens zelf te ervaren. Hoe voelt het om werk te zoeken in een ander land? Een uitzendkantoren binnenstappen als je de taal niet goed spreekt? Online solliciteren? …

Vorig jaar hakte ik de knoop door. Ik nam onbetaald verlof en vertrok in mei naar Frankrijk. Op zoek naar onderdak, tijdelijk werk en alles wat Frankrijk te bieden had. Beschouw het gerust als een persoonlijk project.

Goktent

Vanuit België had ik een Airbnb gereserveerd. Van daaruit zocht ik andere verblijfplaatsen. Zo vond ik uiteindelijk een leuke plek in Lyon waar ik langer kon blijven.

De volgende stap was een tijdelijke job. Dat bleek niet zo gemakkelijk. Enthousiast liep ik het eerste uitzendkantoor binnen. Het ademde de sfeer uit van een kleine, overvolle goktent. Het was er een komen en gaan. Een medewerkster deed teken toen het mijn beurt was. Ze vuurde enkele vragen op me af: “Prénom?” “Nom?” “Seconde?”, “Place?”, “Numéro?”... Toen ik mijn Belgisch telefoonnummer gaf, besefte ze dat ik uit het buitenland kwam. Ik kreeg direct de boodschap: “Ik kan je niet registreren in ons systeem zonder een Frans telefoonnummer, kom maar terug wanneer dit in orde is.”

Voor ik het wist stond ik weer buiten. Zonder werk of inschrijving. Mijn eerste kennismaking met de Franse arbeidsmarkt was geen succes.

Italië in Frankrijk

Uiteindelijk vond ik een job via de vacaturesite ‘Indeed’. Dat ging gelukkig wel vlot. Na een aangenaam kennismakingsgesprek mocht ik beginnen in een pizzeria. 

De eerste avond was net een uitzending van de Britse sitcom ‘Allo ‘Allo!. Heen en weer hollen om klanten te bedienen, moeilijk uit mijn woorden geraken, misverstanden door de taal… Ik was helemaal op na die shift. Maar het was wel leuk. Er hing een losse sfeer onder de collega’s en de klanten waren vriendelijk. Mijn Belgische nationaliteit was een leuke ijsbreker.

Na twee maanden nam ik afscheid van de pizzeria. Ik wou wat meer tijd maken om de streek rond Lyon te verkennen, een mooie regio met veel Italiaanse invloeden.

Tentje tussen de druiven

Eind augustus zag ik dat de wijnbouw helpende handen zocht. Dat zijn contracten van bepaalde duur, wat mij goed uitkwam. Ik bezocht een wijngaard in de regio Beaujolais ten noorden van Lyon. Na een korte kennismaking mocht ik enkele weken meehelpen met de oogst.

Ik woonde tijdens de pluk op de wijngaard. Eerst in de boerderij zelf, later in mijn tentje op het landgoed. Handenarbeid van 7.30 tot 17.30 uur onder een brandende zon maakten het werk best zwaar. Ik had geen fysieke klachten maar het was gewoon heel vermoeiend. Respect voor iedereen die elke dag zwaar werk doet. 

Aan de voet van de Alpen

Na de wijnpluk belandde ik in Grenoble, een stad omringd door de bergen. Ik wou er aanvankelijk seizoenswerk doen in een skigebied. Maar het viel tegen om daar werk te vinden. Ik kreeg nauwelijks reacties op mijn sollicitaties. Uiteindelijk kon ik aan de slag in een industrieel schoonmaakbedrijf. 

Dat doe ik nu nog altijd. Ik vind het niet vervelend om te ‘poetsen’ want het is weer een nieuwe ervaring. Maar mensen kijken er wel op neer, dat is jammer.

Natuur, cultuur en eten

Op vrije dagen bezoek ik steden zoals Montelimar, Arles, Marseilles, Avignon, Annecy, Chambery… Ik vind geschiedenis interessant dus ik kom veel in musea of dwaal rond tussen de historische gebouwen.

Op zonnige dagen trek ik graag met een Frans boek naar een park of een strandje aan een rivier of meer. Dat is niet alleen ontspannend, zo verbeter ik ook mijn Frans. Ik doe soms ook lange fietstochten. Door de betoverende natuur en authentieke dorpen, richting Marseille of Genève.

Lekker eten hoort ook bij Frankrijk. Maar dat valt voor mij een beetje tegen. Ik ben vegetariër. Zowel op restaurant als in de supermarkt is er minder keuze dan in België. Ik eet dus heel veel eieren en vaak dezelfde veggie burgers. (lacht) 

De gebakjes in Frankrijk zijn dan weer wel om van te smullen. Volgens mij is er zelfs meer keuze dan in België. De Franse patissiers maken ware kunstwerkjes. Mijn favoriet is een gebak met ‘noix de Grenoble’ en honing.

Kiki, Cloclo en Riri

Ik vind het leuk om af en toe in een typisch Frans cafeetje binnen te stappen en een praatje te maken. De Fransen zijn heel aangenaam. Ik vind ze gezellig, gastvrij en grappig. En ze houden van Belgen en onze humor. In de Franse media zie ik regelmatig Belgische artiesten zoals Stromae, Angèle, Benoit Poelvoorde…

Het is grappig hoe Fransen elkaar koosnamen geven. Dat is meestal twee keer de afkorting van een voornaam. Christian wordt Kiki, Claudette wordt Cloclo, Richard wordt Riri...

Fin

Op 1 april keer ik terug naar België. Ik heb mijn reis al een keer verlengd en zou gerust nog langer willen blijven. Maar na bijna één jaar is het genoeg. Tijd om de draad weer op te pikken in België én om weer te sparen.”