Inbreken op het werk
Mitch (28): “Ik probeer regelmatig ‘s middags te sporten. Ons bedrijf heeft een fitnessruimte in een kantoorgebouw aan de overkant van de straat. Een tijdje geleden, tijdens een brugdag, hadden veel collega’s verlof. Gelukkig vond ik toch een sportbuddy. Rond de middag staken we de straat over. We zagen geen licht en weinig beweging in het andere gebouw. “Er zullen vandaag genoeg cardiotoestellen vrij zijn”, zeiden we lachend. Zoals gewoonlijk namen we een binnenweg via de garage van het gebouw. Met onze badge openden we de poort aan de achterkant. We hoorden een zachte pieptoon. “Tiens, dat is nieuw”, merkte mijn collega op. Ik duwde de deur naar de traphal open. Een oorverdovend alarm luidde door het gebouw. Opgeschrikt keken we elkaar aan. Wegwezen! Als twee verdachte figuren met een sporttas over de schouders vluchtten we de straat weer over. Met een loeiende sirene op de achtergrond. Het lawaai stopte gelukkig na vijf minuten. Op intranet zagen we daarna dat het gebouw uitzonderlijk gesloten was. We hebben die dag niet gesport maar wel goed gezweet.”
‘Allo ‘Allo!
Evi (42): “Mijn computer had kuren en werkte niet zoals zou moeten. Na wat vruchteloos gepruts bleek er geen andere optie dan de IT-helpdesk van mijn werk te bellen. Ik legde het probleem uit en de IT-medewerker stelde voor om een aantal zaken te proberen. Omdat dit niets oploste, vroeg hij me om m'n laadkabel uit te trekken. Ik kon niet goed zien waar de wirwar van kabels naartoe ging, dus ik fluisterde tegen m'n collega: "Ik trek ze meteen allemaal uit". Groot was m'n verbazing toen ik terug aan de telefoon kwam en de lijn plots dood was. Ik riep verontwaardigd: "Nu heeft die van de helpdesk gewoon de telefoon neergelegd. Wat zijn dat voor een manieren!" Waarop m'n collega voorzichtig vroeg: "Zou het kunnen dat je zelf de kabel van je telefoon hebt uitgetrokken?" <blond lachsalvo>
Hocus pocus pas!
Nena (39): “Enkele jaren geleden veranderde ik van functie in ons bedrijf en werd ik webdesigner. De eerste werkdag kreeg ik uitleg van mijn nieuwe collega. Ik leerde dat nieuwe webpagina’s eerst op een testserver werden gezet om zeker te zijn dat alles correct werkt. En daarna op de definitieve server om ze zichtbaar te maken voor het grote publiek. Een dag later had mijn collega verlof. Ik had iets aangepast op de homepagina en wou deze naar de testserver overzetten. Maar dat lukte niet. Mijn computer kon de testserver niet vinden. Het zweet brak me uit. Wat moest ik doen? Ik vond er niets beter op dan de pagina ineens over te zetten naar de definitieve server. Mijn aanpassingen waren toch correct en niemand zou iets merken, redeneerde ik. Maar dat liep anders. Op één of andere manier verdween de homepagina van onze website. In paniek belde ik mijn collega en bezorgde hem een halve beroerte. Hij was niet thuis en kon ook niets ondernemen. Gelukkig vond ik uiteindelijk hulp bij onze IT-afdeling. Zij hadden een back-up en plaatsten onze homepagina terug waar ze moest staan. Ik geneerde me dood. En dat in mijn eerste week.”
Ho Ho Ho - oh no!
Nadia (34): “Jaren geleden werkte ik op de communicatiedienst van een bedrijf dat accessoires zoals armbanden, oorbellen, kettingen… verkoopt. Een van mijn eerste opdrachten was het kerstgeschenk. Ik moest een geschenkbon regelen voor alle collega’s. Een bon met een leuke kerstboodschap ter waarde van 25 euro waarmee ze iets in onze winkels konden kopen. Ik contacteerde de gespecialiseerde partner die onze geschenkbonnen maakt en verdeelt. Ik vroeg hen om een voorstel uit te werken. Twee weken later was het klaar. Ik keek het design, de tekst en het bedrag van de bon grondig na. Want 2,5 euro of 250 euro? Dat zou nogal een blunder zijn! Alles klopte en ik gaf een ‘go’ voor het printwerk en de verzending. Op de dag dat alle bonnen werden verdeeld ontstond er opschudding. Wat bleek? Ze waren enkel geldig in de winkels van de concurrentie. Een fout in het voorstel van de partner, die ik had goedgekeurd. Ik moest even gaan zitten. Het management kon niet lachen met dit kerstgeschenk voor de concurrentie. We hebben de barcodes gelukkig nog kunnen blokkeren. En enkele weken later kreeg iedereen een nieuwe bon. De armband die ik daarmee kocht doet me vandaag nog altijd denken aan mijn blunder.”
SOS blunder
Is het onvermijdelijke gebeurd? Heb je een blunder begaan? Geen paniek, iedereen doet wel eens iets mis. Hoe je reageert is veel belangrijker dan de fout op zich. Vijf tips:
- Blijf kalm. Het is verleidelijk om te panikeren als je een blunder hebt begaan, maar probeer toch kalm te blijven.
- Beken. Maak zelf je blunder bekend, voor iemand anders het doet. Op die manier vermijd je een vervelende situatie. Daarnaast werkt het aanstekelijk. Als jij een fout toegeeft, zullen anderen dit ook sneller doen. Dat leidt tot meer begrip voor elkaar.
- Maak het goed. Heeft je blunder negatieve gevolgen voor een collega, verontschuldig je dan. Hoe persoonlijker, hoe beter. Neem bijvoorbeeld de telefoon of ga even langs.
- Los het op. Zet de fout recht als dat mogelijk is. Neem ook stappen om ervoor te zorgen dat het niet opnieuw gebeurt.
- Zet het achter je. Richt je op de toekomst, in plaats van te blijven hangen in het verleden. Laat de angst voor nieuwe fouten je niet verlammen. Ga met zelfvertrouwen verder met je werk en twijfel niet aan jezelf.