Isabella: “Het oorspronkelijke plan was om een B&B te beginnen in Umbrië, waar mijn zus woonde. Zo gezegd, zo gedaan. We zetten ons huis in België te koop en vertrokken. In die tijd was dat een hele onderneming. Internet stond nog in de kinderschoenen, mobiele telefoons pasten niet in een broekzak en programma’s als ‘Ik vertrek’ bestonden niet. Een geschikte locatie zoeken deden we via zoekertjes in de krant.

Onbetaalbaar

Al snel bleek dat Umbrië onbetaalbaar was. Dus pasten we onze plannen aan en trokken we naar Le Marche, een streek in het midden van Italië, aan de Adriatische Zee. We vonden een geschikte locatie in Cupramontana. Een oude boerderij die al zeker 20 jaar leeg stond.

We maakten 1 ruimte schoon, waar we zelf kampeerden. Bed, tafel, stoelen en kookfornuis kregen we van mijn zus en vrienden. Onze inboedel stond immers nog in de garage van mijn schoonouders. Beetje bij beetje verbouwden we de rest. Eerst onze eigen vertrekken. Nadien de gastenkamers. Vrienden en familie mochten komen logeren, als ze in ruil meehielpen. Na anderhalf jaar hadden we 2 gastenkamers en een ontbijtzaal klaar. We verklaarden onze B&B voor geopend.

Middeleeuws dorp

Onze B&B bevindt zich aan de rand van het middeleeuwse dorpje Poggio Cupro. Enerzijds omgeven door een prachtig heuvellandschap met zicht op de bergen, anderzijds maar een half uur rijden van de Adriatische kust. Mijn man en ik doen alles zelf. We voorzien een hartelijk onthaal, zorgen voor een ontbijtbuffet, poetsen de kamers en doen de marketing. En we informeren onze gasten over de streek, wat de bezienswaardigheden zijn en welke activiteiten ze kunnen doen.

Vanaf het begin dat we ons hier vestigden, voelden we ons heel welkom. Er was niks van toerisme, dus de gemeente zag ons graag komen. Intussen zijn er meerdere B&B’s en hebben we samen een toeristische vereniging gesticht, waarvan mijn man al jaren voorzitter is. De gemeente heeft onze vereniging na verloop van tijd het toeristisch kantoor en het stadsmuseum in beheer gegeven.

Elastische tijd

De grootste troef is het klimaat. Het is een ongelofelijke luxe om in zo’n weer te leven. Wat nog? Het valt me elke dag op dat menselijk contact hier nog belangrijk is. Als senior of digibeet kan je altijd terecht aan een loket waar je geduldig geholpen wordt. De mensen zijn ook opener en socialer. Tijd is minder belangrijk.

Dat heeft ook een keerzijde. Tijd vergt elasticiteit. Leveranciers beloven materiaal op een bepaalde dag te leveren, maar daar komt vaak niks van in huis. Je opwinden helpt niet, dat werkt contraproductief. Aanvaarden voor wat het is, is de boodschap.

Dat is minder makkelijk als het gaat om de enorme bureaucratie. Alles werkt erg hiërarchisch. Mevrouw of mijnheer de directeur bepaalt vaak hoe het loopt. Er is ook heel wat vriendjespolitiek en wil je iets gedaan krijgen, dan helpt een ‘lange arm’. Vast werk is geen evidentie. Laat staan werk dat fatsoenlijk betaalt. Hierdoor trekken heel wat jongeren naar het noorden of emigreren ze. Wat een spijtige zaak is natuurlijk.

Chinese pizza’s

Na 23 jaar is dit zonder twijfel thuis. Het enige wat we missen is de internationale keuken. Italianen zijn erg chauvinistisch op dat vlak. Je vindt hier bijna uitsluitend Italiaanse restaurants. Is er dan toch ergens een Chinees of zo, dan serveert die ook pizza's. Als we op bezoek zijn in België, weigeren we dan ook steevast Italiaans eten. Geef ons maar een lekker pak frieten!

Intussen zijn we allebei begin 60 en hopen we het in de toekomst wat rustiger aan te doen. Het zou fijn zijn om wat meer tijd aan onze hobby's te spenderen. Zelf ben ik lid van de heemkundige kring. Daarnaast doe ik aan yoga en wandel ik regelmatig met een plaatselijke wandelgroep. M’n man en ik proberen ook zoveel mogelijk andere regio’s in Italië te verkennen.

Realistisch

Wat ik iemand zou aanraden die ook de stap wil zetten? Leer de taal en verdiep je in de plaatselijke gebruiken. Informeer je bij buitenlanders die er al wonen. Vergelijk ook niet alles met België. Ik heb al in verschillende landen gewoond en weet intussen dat elk land zijn positieve en negatieve kanten heeft. Het ideale land bestaat niet. Wees daar realistisch over.”