Annelies (38): "Ik protesteerde niet want ik droomde er al lang van om in het buitenland te gaan wonen. Mijn man waagde zijn kans, solliciteerde… en werd aanvaard voor de functie! Vanaf toen ging het snel: eind februari vertrok hij naar Dubai en enkele maanden later zou ik volgen met de kinderen (8, 7 en 4). Ook die waren laaiend enthousiast. Zij zagen het als dé kans om vanaf nu elke dag buiten te eten en in de zee te zwemmen.

De euforie maakte na een tijdje echter plaats voor vragen en onzekerheid. Zal ons nieuwe huis ons bevallen? Zullen de kinderen snel vrienden maken op hun nieuwe school? En zal ik mijn werk niet te veel missen? Want terwijl ik in België ook buitenshuis ging werken, zou ik in Dubai vooral de zorg voor het huishouden en de kinderen op mij nemen.

Zoektocht

De eerste maanden na de verhuis waren niet gemakkelijk. Hoewel ik de hele dag thuis was, had ik allesbehalve een zorgeloos leven. Elke dag betekende een zoektocht: welke procedures moet ik volgen om dit in orde te brengen, waar vind ik de juiste papieren om dat af te handelen, waar vind ik goede winkels, een nieuwe kapper, een betrouwbare dokter... Alles was zo anders en nieuw. Maar dat maakte het natuurlijk ook boeiend.

Intussen hebben we hier onze weg gevonden. Dubai is een leuke stad vol tegenstellingen. In het oude stadsgedeelte zie je volgestouwde houten boten op de rivier, kleine huizen in smalle stoffige straten en rommelige winkeltjes in de ‘souks’. Dat zijn de typische Arabische overdekte marktjes. Daarnaast heb je het rijke Dubai met hoge gebouwen, grote winkelcentra en enorme huizen langs straten waar de limousines af en aan rijden.

Smeltkroes

Met de plaatselijke bevolking hebben we tot nu toe weinig contact, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de contacten met de talrijke 'expats' die hier wonen. Onze buren komen uit de hele wereld: Amerika, Zuid-Afrika, Australië, Egypte, Indië, Frankrijk, Engeland... Ik houd wel van die mix van nationaliteiten. Die smeltkroes zorgt ervoor dat we heel wat te feesten hebben: Halloween -inclusief party en aanbellen voor snoep-, Chinees Nieuwjaar, Indisch Nieuwjaar...

Je leert ook dat mensen uit verschillende culturen een andere kijk op gastvrijheid hebben. Zo werden we eens uitgenodigd door een Duits-Egyptisch paar voor een brunch. We zijn pas om tien uur 's avonds thuis geraakt! Telkens als we wilden vertrekken, stond de vrouw des huizes weer iets anders klaar te maken om te eten. Dat terwijl de Noord-Europeanen, wanneer je bijvoorbeeld je kind gaat ophalen na een namiddag spelen, je liefst zo snel mogelijk weer zien vertrekken. Ook al had jij nog zo graag bijgepraat bij een kopje koffie. <lacht>

In de klas van de kinderen vind je die internationale smeltkroes ook. De voertaal op school is dan ook Engels, wat voor hen een hele aanpassing is. Het opvolgen van hun opleiding is veruit de meest energievretende bezigheid. Al heeft dat ook te maken met de kwaliteit van het onderwijs. Terwijl je in België zeker bent van goed georganiseerd onderwijs, is het hier eerder een kwestie van geluk hebben met de leerkracht."