Kris (46) vertelt: “Ik bracht elke zomervakantie met mijn zussen en nichtjes door in Torredembarra, een Spaans kuststadje. Mijn moeder en haar zus zijn met een tweeling getrouwd. Onze families waren onafscheidelijk en gingen elk jaar samen op reis. Toen we wat ouder werden, reisden we zonder onze ouders naar Spanje en kregen we allemaal een ‘Spanish lover’. Na mijn studies aan de academie van schone kunsten in Antwerpen, trok ik bij mijn Spaanse vriend in. Hij woonde in Mallorca en deed er stage in een hospitaal.

Terrasje aan zee

Vanaf toen was ik niet meer weg te slaan uit Mallorca. Ik woon hier nu al de helft van mijn leven: 23 jaar! Ik ben intussen gescheiden, maar heb wel een fantastische dochter van 18: Alice. Ze is Spaans, maar heeft toch nog wat Vlaams bloed en spreekt perfect Nederlands. Dit jaar is ze naar Madrid vertrokken om geneeskunde te gaan studeren.

Buitenlanders hebben een heel fout idee van mijn eiland. Ze denken dat het overrompeld wordt door toeristen. Dat klopt niet: het toerisme is geconcentreerd langs één kant van het eiland. De rest van Mallorca is authentiek en rustig. De Spanjaarden spreken niet voor niets over ‘La Isla de la Calma’, het eiland van de rust. Het is hier ook wondermooi: de lucht is anders -helderblauw-, en de stranden en baaien zijn prachtig. Bovendien is het zalig om elke dag op te staan met zon. Als ik van mijn werk kom, kan ik nog iets gaan eten op een terrasje aan zee. Is dat geen luxe? Het mooie weer is echt belangrijk. Het maakt het leven gemakkelijker. De mensen zijn gelukkiger -meer ‘feliz’- en hebben minder stress.

Buiten lesgeven

Ook mijn werk doe ik dolgraag. Elke morgen sta ik op met het gevoel dat ik niet moet gaan werken en vliegt de dag voorbij. Van 8 tot 15 uur ben ik lerares in een kunstschool. Ik geef les aan leerlingen van 18 tot 21 die mode volgen, grafische vormgeving, design of audiovisuele kunsten. Het is afwisselend werk en ik leer veel van mijn leerlingen. Zo blijf ik up-to-date. Daarnaast ben ik grafisch ontwerpster. Ik maak illustraties voor de gemeente van Palma, enkele departementen van het ministerie en andere klanten.

De manier van werken is anders dan in België: veel nonchalanter en vrijer. Als het een stralende dag is, zeg ik tegen mijn leerlingen: “Kom, we gaan gezellig buiten tekenen.” In België zou je eerst toestemming moeten vragen aan de directie. Hier is dat allemaal niet nodig. Ik ben de enige leerkracht van de school die stipt en punctueel is. Ik denk dat dit nog mijn Vlaams bloed is. De klanten waarvoor ik ontwerp, vinden het geweldig dat ik zo stipt ben. Als ik zeg dat mijn illustratie dan klaar gaat zijn, is het ook zo. Zoiets is uitzonderlijk in Spanje.

Een portie Antwerpen

Of ik me soms erger aan dingen? Nee, ik kan echt niks bedenken. Soms mis ik mijn zusjes en mama, maar gelukkig gaan er nooit meer dan twee maanden voorbij zonder dat we elkaar zien. Zij komen meestal naar hier. Dat vinden we allemaal leuker dan dat ik naar België kom. Ik ben trouwens niet de enige die in Spanje woont. Mijn jongste zus Lin woont in Torredembarra en mijn nichtjes in Barcelona. Nu, ik moet wel zeggen dat ik toch nog een keer per jaar naar België kom. Ik heb af en toe ‘een dosis Antwerpen’ nodig.”

E-mail: krisviaroma@yahoo.es