Elise (23) studeerde in 2013 af als leerkracht lager onderwijs. Ze licht toe: “Helaas bleek de vraag naar leerkrachten in mijn regio een pak lager dan gehoopt. In plaats van naar Antwerpen of Brussel te pendelen, kon ik het evengoed wat verder zoeken, redeneerde ik. Het buitenland had me altijd al aangetrokken. Toen ik een vacature zag voor reisbegeleidster bij een bekende touroperator, solliciteerde ik. Tot mijn grote blijdschap kreeg ik de job.

Rozentuin

Mijn nieuwe woonplaats was Lambi: een dorpje in het Noorden van Kos. Ik woonde er samen met vijf collega’s in het huis van een lokale familie. Ik mocht kiezen tussen een kamer op de eerste verdieping of het ‘kleine huisje’ in de tuin. Dat laatste vond ik bijzonder pittoresk, dus mijn keuze was snel gemaakt.

Later kreeg ik te horen dat het vroeger een garage was, en dat kon ik in april en november voelen aan de kilte die er hing. Bovendien had ik niet veel luxe. Maar dat werd allemaal gecompenseerd door de rozen die ik passeerde op weg naar mijn huisje en de privacy die het bood.

Vers fruitsap

Mijn job was boeiend, maar intens. Ik werkte 6 dagen op 7 en moest altijd beschikbaar zijn. Ik haalde de toeristen af in de luchthaven, bracht ze naar hun hotel, gaf informatie over onze excursies en hielp bij problemen.

Die problemen mag je ruim interpreteren: een gast die zijn been brak, iemand die bestolen werd, een vlucht die overboekt was, een hotel dat niet deed wat het beloofde… Het was niet altijd gemakkelijk om de feiten na te trekken en een bevredigende oplossing te vinden. Er waren ook toeristen die van een mug een olifant maakten. ‘Geen vers fruitsap’ mondde soms uit in ‘Het is hier verschrikkelijk, we willen hier weg’. Soms had ik zelfs klanten die hun verhaal aandikten of een probleem verzonnen om door ons gecompenseerd te worden.

Hoge hakken

In mijn vrije tijd kon je mij aan het strand vinden. Ik woonde op 3 minuten wandelen van de zee, dat was hemels. ‘s Avonds ging ik geregeld uit eten met mijn collega’s om na te kaarten over de dag en te ventileren. Dat was de enige manier om het te overleven: tegenover de gasten bleef ik neutraal, maar achteraf moest ik toch even mijn frustratie of gelach kwijt.

Ik had me voorgenomen om veel te sporten, maar dat kwam er niet van. Nu ja, het vele rechtstaan en rondlopen op hakken in 30°C, moet toch ook de nodige calorieën geëist hebben!

Mega Mindy

Wat ik onvergetelijk vond? Mijn ontmoeting met een Nederlands jongetje van drie dat dacht dat ik Mega Mindy was omdat ik Vlaams sprak. Hij toonde me altijd trots zijn kunstjes in het zwembad en liet me zijn tekeningen zien.

Toen hij me in de luchthaven zag vóór zijn vertrek naar huis, kwam hij in volle vaart naar mij gelopen om me nog een knuffel te geven. Zijn mama mailde me achteraf om me te bedanken en schreef dat haar zoontje het eiland niet wou verlaten zonder afscheid van me te nemen.

Volle maan

Een ander voorval dat in mijn geheugen gegrift is, is mijn bezoek aan de Embros thermen bij volle maan. Samen met een collega daalde ik in het pikdonker af naar een stukje zeewater dat omringd werd door rotsblokken. Door de vulkanische ondergrond werd het water verwarmd.

We zwommen in de zwoele zomerlucht onder oneindig veel sterren en een volle maan die de zee tot leven leek te brengen. Plots begon er in de verte een sopraan het Ave Maria te zingen… Dat was magisch.”
 

E-mail: eliselannoo@gmail.com