Katrien (50): “Na m’n studies reisde ik naar Barcelona voor een sabbatical van een jaar. Ik volgde Duitse en Catalaanse les en werkte als leerkracht Engels in een taalschool. Toen wist ik: ik ga niet terug naar België. 

Nadat m’n ouders hun zegen gaven voor een permanente verhuis, trok ik gedurende 2 jaar in bij m’n tante en nonkel. Ik was goed omringd. Bovendien had ik ook al enkele vrienden hier, dus de aanpassing verliep vlot. Dit was overduidelijk mijn plek.

Buurt

Intussen zijn we bijna 30 jaar verder en woon ik al meer dan 20 jaar in de wijk Sants. Sants is een hele leuke buurt. Het is er iets rustiger en volkser dan bijvoorbeeld de wijken Eixample en Guinardó. De woonblokken zijn niet zo hoog. Er zijn heel wat leuke pleintjes, cafeetjes en restaurants. En er komen er alleen maar bij. 

Eind augustus vinden de befaamde straatfeesten plaats. Alle straten die deelnemen zijn dan verkeersvrij en worden versierd volgens een thema naar keuze. De mooist versierde straat wint een prijs. Er zijn optredens, spelletjes, barbecues enz. Elke dag iets anders. Heel leuk! 

Droomjob

Wat werk betreft ben ik echt met mijn ‘gat in de boter’ gevallen. Ik werk al bijna 24 jaar bij Toerisme Vlaanderen. We promoten Vlaanderen op de Spaanse markt en focussen hierbij op 4 troeven: gastronomie, recreatief en sportief fietsen, erfgoed en natuur. Bedoeling is zoveel mogelijk Spanjaarden naar ons prachtige land te lokken. En dat lukt! We zien de afgelopen jaren een hele positieve evolutie. 

Wat helpt is dat de afstanden in België makkelijk overbrugbaar zijn. Op een lang weekend kan je makkelijk 3 steden bezoeken. Brugge is het bekendst. Maar ook Mechelen en Gent vallen erg in de smaak bij de Spanjaarden. 

Elitair

Natuurlijk is het niet enkel rozengeur en maneschijn. Er zijn ook zaken waar ik het moeilijker mee heb. Als je iets bij de overheid moet regelen, heb je heel veel geduld nodig. Renovatiewerken duren lang en zijn niet altijd even goed uitgevoerd. En leven in een grootstad kan erg lawaaierig zijn. Het rustige ritme van een kleine stad of dorp mis ik weleens. 

Maar dat zijn kleine dingen. Waar ik écht moeite mee heb is het schoolsysteem. Je hebt hier 3 soorten scholen: privéscholen, escuelas concertadas (een mix van staats- en privéschool), en staatsscholen. Het verschil zit hem in het type bestuur en financiering. Enkel de staatsscholen zijn betaalbaar. De andere kosten een fortuin. Terwijl ik vind dat onderwijs voor iedereen gratis en toegankelijk zou moeten zijn. 

Toen m’n oudste naar het middelbaar ging, heb ik weleens gedacht: ‘Dat is in België toch veel beter geregeld, zouden we niet beter verhuizen?’. Maar dat was niet evident met 3 kinderen, dus zijn we gebleven.  

Buiten

Ik geniet nog elke dag van de zon en de blauwe lucht. Mensen leven meer buiten, wat ik heel fijn vind. En sociale contacten leggen is wat makkelijker dan in België. Het is niet zo dat Catalanen vanaf het eerste moment hun deuren wagenwijd openen, maar eens je binnen bent, is het vaak voor het leven.

In mijn vrije tijd spreek ik af met vrienden, ga ik sporten, of doe ik vrijwilligerswerk. Ik hou van ontbijten, aperitieven, wandelen, muziek en toneel en ik ontvang heel graag mensen thuis. Wat nog? Mijn 3 kinderen spelen basketbal, dus ik ga ook regelmatig kijken naar hun wedstrijden. En van zodra ik kan, ga ik op weekend. Ook naar Vlaanderen. Dat kan zo’n deugd doen!  Even de batterijen opladen. 

Bossen

Deze stad is mijn thuis. Daar bestaat geen twijfel over. Wat ik het meeste mis? Familie en vrienden uiteraard. En bossen! Dat klinkt misschien raar, maar dat mis ik enorm. Als ik in België ben, moet en zal ik gaan wandelen in een bos. Er zijn zulke prachtige bossen in Vlaanderen! 

En frietjes met mayonaise, of stoofvlees… Dat mis ik natuurlijk ook. Onlangs ben ik gaan eten met 30 Belgische vrouwen die in Barcelona wonen. Een leuk initiatief van een vriendin van me. Rara wat er op het menu stond: tomaat garnaal en witloof in hesp met kaassaus.” <lacht>