Koen werkt bij Tessenderlo Group en vertelt: “Ons bedrijf exporteert al jaren 'compounds' naar Azië. Een compound is een mengsel van kunststoffen waarmee automobielbedrijven producten maken zoals airbags en dashboards. Ik leid het lokale marketing en sales team in Sjanghai. Eerst reisde ik heen en weer tussen België en China, maar de hoeveelheid werk werd groter en groter zodat ik begin 2009 naar Sjanghai verhuisde.

Nu ik in China woon, probeer ik ook onze Aziatische klanten en hun manier van zakendoen beter te leren kennen. Met die kennis kunnen we hier (als de tijd rijp is) een fabriek oprichten die zelf compounds produceert. China produceert immers steeds meer auto’s. In 2009 waren het er 45% meer dan het jaar ervoor!

De vis is binnen

Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik besef dat ik nooit deel ga uitmaken van het echte China. De verschillen zijn te groot. Maar dat is niet erg. Ze zijn zoals peper en zout en maken het boeiend. Een voorbeeld van zo'n verschil is ‘Mianzi’: gezichtsverlies. Voor Chinezen is dat het ergste wat hen kan overkomen. Ze doen er dan ook alles aan om dit te vermijden. Dit merk je bijvoorbeeld als mijn collega’s een meeting vastleggen met een klant. Eerst bellen ze hem met de vraag of hij ‘volgende week’ beschikbaar is. Dan wordt dit via mail stap per stap verfijnd: ‘begin volgende week?’, ‘op maandag?’, ‘wellicht in de voormiddag dan?’… Net als ik denk -die vis is eindelijk binnen- komt er: ‘Oké, dan bel ik u eind deze week terug om te verifiëren of het nog past’. Zo kan de klant op elk moment de meeting afblazen zonder gezichtsverlies te lijden. Het contrast met onze Westerse aanpak kan bijna niet groter zijn. Niet altijd gemakkelijk voor het hyperactieve alfamannetje in mij.

Toch merk ik dat de Chinezen stilaan assertiever worden. De economische groei en evenementen zoals de Olympische Spelen in Peking en de wereldtentoonstelling in Sjanghai gaven hun zelfvertrouwen een boost. Als ik in de ogen van mijn Chinese medewerkers weer eens te streng ben, antwoorden ze nu al wel eens: “We kunnen gemakkelijk ander werk vinden, hoor!”

Recht van de sterkste

Een van de leukste dingen hier is met Chinezen eten en erover praten. Ze gaan heel vaak op restaurant, zowel met familie en vrienden als met collega’s of klanten. En, heel belangrijk: Chinees eten is in China véél lekkerder dan in België. Je kan het haast niet vergelijken met elkaar. Dit gezegd zijnde, moet ik wel toegeven dat een ‘frietje van het kraam’, rode kool met worst, en brood met kaas soms in m'n dagdromen voorkomen…

Wat ik verder nog mis? De Belgische kroegen en de natuur. In België fietste ik vaak in het weekend. Hier heb ik dit ook al geprobeerd, maar ik geraak de stad niet uit. Ik zie alleen maar ‘shopping malls’, woonzones en industriezones. En als ik thuiskom, zit ik volledig onder het stof. Net alsof ik Parijs Roubaix in de benen heb. Dit brengt me meteen ook bij mijn grootste ergernis: het verkeer. Op straat geldt het recht van de sterkste. Als voetganger kan je niet oversteken zonder een 360° check, want vanuit alle windrichtingen blijven fietsers, brommers en auto’s op je afkomen. En ze stoppen niet! Echt ongelooflijk.”

E-mail: koen_sijsmans@yahoo.com