Rob: “Ik werk intussen vijf jaar als deeltijds klusjesman, en ik kan zeggen: ik ben nog steeds heel tevreden over mijn carrièreswitch.

Mensen blij maken

Ik koos voor deze job omdat ik mensen wilde helpen en blij maken, en omdat ik wilde werken met mijn verstand én mijn handen. Verder wou ik ook dichtbij huis werken, om voldoende tijd over te hebben voor mezelf en mijn naasten. Dat allemaal is precies wat de job me heeft gebracht.

Anderhalf jaar geleden werd ik vader, en ik breng mijn dochter dagelijks naar de crèche. Ik weet niet hoe we alles praktisch zouden moeten regelen, mocht ik mijn vorige job nog doen met lange werkdagen en reizen naar het buitenland.

Geen zotte uitgaven

Neen, eigenlijk kan ik voorlopig geen enkel nadeel bedenken van mijn carrièreswitch. Zelfs het loonverlies dat ik moest incasseren, heb ik goed verteerd.

Ik verdien genoeg om goed te leven, en ik hoef niets te laten. Ik kan niet zoals vroeger elke maand zotte uitgaven doen, en denk 10 keer na over de noodzaak van iets. Maar daar zit ik niet mee in.

Gelukkig en zorgeloos

Als je kiest voor een job in de sociale sector en een openbare instelling, dan weet je dat de verloning anders zal zijn dan in de privé. Er is gewoon geen discussie: iedereen met dezelfde functie, krijgt hier hetzelfde loon.

Je kan dit als een nadeel bekijken, maar als je daarmee kan leven, heb je een zorg minder, want er is geen jaloezie tussen de collega's. En dat is eerder een voordeel in mijn ogen: je weet wat je taken zijn, en je weet wat je ervoor zal krijgen.

Dat klinkt misschien niet ambitieus, maar ambitie hebben betekent voor mij doelen hebben in het leven. En die doelen zijn niet noodzakelijk een hoge functie, veel geld en een bedrijfswagen. Gelukkig en zorgeloos zijn, is ook een doel.

Beter onderhandelen

Is er iets dat ik achteraf bekeken anders aangepakt zou hebben? Toch wel:  ik heb destijds mijn ontslag gegeven, en ontving daardoor geen werkloosheidsuitkering gedurende de periode dat ik zonder werk zat.

Dat pikte toen al een beetje, en dat doet het nog steeds. Ik vraag me soms af: had ik mijn werkgever kunnen overtuigen om me mijn ontslag te geven? Of had ik ‘het spel’ anders moeten spelen om mijn ontslag te krijgen, zodat ik wel een uitkering kreeg?

Ik vond toen -en vind nog steeds- dat ik na 15 jaar hard werken en bijdragen aan de sociale zekerheid, gedurende een poosje een uitkering had verdiend.”