Eva (30) vertelt: “Na mijn zesde jaar secretariaat-talen had ik geen idee welke richting ik uit wou. Met hoe meer mensen ik sprak, hoe minder ik het wist. Toneelschool? Kunsten? Vertaler tolk Russisch-Spaans? Criminologie? Ontwerper? Mijn mama stelde voor om er nog een jaar over na te denken. Ze had een stukje in de krant gelezen over WEP. Een organisatie die uitwisselingen over de hele wereld organiseert. Het kwam er op neer dat ik mijn zesde middelbaar nog eens zou overdoen in het buitenland en ondertussen bij een gastgezin zou logeren. Ik was direct enthousiast.

Na een reeks psychologische testen en intakegesprekken was de kogel door de kerk. Nu enkel nog kiezen waar ik naartoe wou. Ik was al mijn hele jeugd gefascineerd door reeksen als Buffy the Vampire Slayer en films als Mean Girls dus waar kon ik anders naartoe dan naar... Californië? Mijn gastgezin waren de Urrea’s. De foto die ik van hen zag, sprak boekdelen. Aan diëten deden moeder en dochter duidelijk niet! Ik hield mijn hart vast want ik heb aanleg om snel rond te worden.

Gigantische milkshake

Eindelijk was het zover. Ik vloog naar LA en stapte daarna op een gammel vliegtuigje dat me naar Santa Maria bracht. Het zat vol stoere soldaten. Toen we landden, wachtte mijn gastgezin me op met ballonnen, manden vol cadeaus en een spandoek. Super! Net als in de film. Ik werd geknuffeld alsof ze me hun hele leven al kenden. Dat was toch een beetje een cultuurshock voor een nuchtere knuffelschuwende Vlaming.

Daarna reden we met een reuze-jeep naar de eerste beste 'ice-cream parlor' waar ze me trakteerden op een gigantische milkshake, een dubbele hamburger en een emmer friet. Vanaf toen was er geen ontkomen meer aan. De kilo's zouden er aan vliegen, maar dat waren zorgen voor later.

In slaap voor de tv

Mijn gastgezin was apart. Mama Barbara werkte de hele week door. Overdag in een gevangenis als tandartsassistent en ’s avonds klopte ze nog enkele uren in Sears, een groot winkelcentrum. Als ze thuiskwam viel ze steevast voor de tv in slaap. Waarom ze zo hard werkte? Omdat haar buitensporig koopgedrag te bekostigen. Alles wat ze mooi vond, kocht ze. Ongeacht de prijs.

Met de papa, Leonard, een diepgelovige halve ‘native American’ had ik de beste band. Hij maakte het meest tijd voor me. Hij schaakte vaak met me 's avonds en nam me soms mee naar zijn kerk. Trouw ging hij er elke zaterdag naartoe, met een envelopje voor de priester. Daarin zat een tiende van zijn loon en dat was een groot discussiepunt met zijn vrouw Barbara.

Pizza op school

Mijn nieuwe school viel goed mee. Alles verliep er informeel en spelenderwijs. Had de hele klas bijvoorbeeld een B op een test, dan organiseerde de leerkracht een pizza-dag. We kregen dan allemaal een pizza die we opaten voor de les begon. Om tien uur 's morgens!

Het niveau was wel erg laag was. Ze vonden mij een genie. Goed voor mijn ego, dat wel. Een van mijn hoogtepunten was dat ik mocht meespelen in twee toneelstukken. En dat ik ondanks mijn 1m80 eens geen boom moest spelen -een jeugdtrauma! Ik werd ook ‘teachter’s assistant’ van de lerares Frans. Dit beviel me zo goed dat ik besloot om later leerkracht te worden.

Astrid in Wonderland

De Amerikaanse cultuur lijkt niet zo anders als de onze, maar er waren wel degelijk verschillen. Op het vlak van geloof, bijvoorbeeld. Dat ik niet echt geloofde vonden ze enorm raar. De leerlingen uit mijn klas kwamen elk weekend samen in hun kerk, waar ze actief deelnamen aan de viering. Een ander verschilpunt waren hun opvattingen over hygiëne. Twee dagen na elkaar dezelfde broek dragen, kon echt niet. En douchen en je haar wassen, moest elke dag. Mijn gastzus deed er uren over om haar tanden te flossen. Wat me ook opviel, is dat bijna alle tieners naar de psycholoog gingen. Ze vonden dat doodnormaal.

Als ik Astrid in Wonderland bekijk, waan ik me even weer terug in Californië. Het heerlijke weer, de manier waarop geld moet rollen, de vriendelijkheid en het overenthousiaste. Ik mis dat allemaal, zeker in de winter als ik hier al die zure gezichten zie. En het eten. Al heb ik daar wel wat aan overgehouden: tien kg extra, allerlei allergieën die ik voordien niet had en een te vette lever. Maar het was het allemaal waard. De bezoekjes aan de boekwinkel Barnes & Nobles, de stranden met de surfers, de zeehondjes, Universal Studio’s, Disney World waar ik Bruce Willis tegen het lijf liep... Ik zal het allemaal nooit vergeten.”

E-mail: audaxego@hotmail.com