Ruben (21): “Ik volg met andere buitenlandse studenten enkele taalvakken (grammatica, schrijven, lezen, luisteren en spreken). Maar, studeren is niet het enige dat ik hier doe. Vorige maand heb ik vijf weken Engelse les gegeven in een basisschool op het platteland. Dat was onder begeleiding van Stepping Stones, een non-profit organisatie uit Shanghai die vrijwilligers naar scholen stuurt om Engelse les te geven. De organisatie zet zich in voor goed en gelijk onderwijs voor kinderen met verschillende achtergronden.

In het journaal

Het was de eerste keer dat ik voor de klas stond en ik heb er massa’s van geleerd. Hoe creatief te zijn bijvoorbeeld. Een klas met 60 leerlingen boeien is niet evident. Spelelementen hielpen om de les interessant te maken en ervoor te zorgen dat ze de leerstof sneller onder de knie kregen. En vaste routines waarmee ik de les begon en afsloot ook. Uiteindelijk waren de kinderen heel enthousiast en gemotiveerd om Engels bij te leren.

Terwijl ik er lesgaf had m’n collega me gevraagd of ik het zag zitten om een interview te doen met een vriendin van haar. Ik zag een interview voor de plaatselijke krant wel zitten, dus zei ja. Groot was mijn verbazing, toen enkele dagen later een cameraploeg arriveerde. Ze hebben me een hele namiddag gevolgd en de reportage kwam in het plaatselijke journaal. Het was best raar om mezelf op televisie te zien, maar ook een heel leuke herinnering aan mijn tijd als leerkracht!

Groot en divers

China is een groot en divers land. Als je wat rondreist, merk je dat er heel wat verschillen zijn tussen het Noorden, Oosten, Zuiden en Westen. Niet enkel qua landschap -van bergketens over woestijngebieden tot idyllische stranden- maar ook op vlak van mensen en cultuur.

De eetcultuur bijvoorbeeld verschilt sterk van regio tot regio. In de provincies Sichuan en Hunan eten ze veel pikante gerechten, terwijl ze in het Zuiden een veel neutralere keuken hebben. Er zijn ook 56 etnische groepen in China, met elk hun specifieke traditionele klederdracht, rituelen… En verder is het verschil tussen de stad en het platteland erg groot. In Shanghai ben je omringd door wolkenkrabbers, terwijl het er op het platteland nog behoorlijk primitief aan toegaat. Die diversiteit is erg boeiend.

Vrijheid en verantwoordelijkheid

De eerste weken was het aanpassen. Je komt in een totaal nieuwe omgeving terecht waar je niemand kent en waar alles in het begin nog vreemd is. Dat is even wennen. Maar ik heb snel vrienden gemaakt. En ervan genoten om stapje per stapje m’n leefwereld te ontdekken. Het hielp dat Kunming een heel aangename stad is om in te wonen. Net groot genoeg. Ik woon in een studentenhuis van de universiteit. Echt luxueus zijn mijn kamer en sanitair niet, maar dat deert me niet.

Wat ik doe als ik niet studeer? Ik spreek af met vrienden, ontdek nieuwe plekjes in de stad en doe karweitjes: wassen, inkopen doen, administratieve dingen regelen… Ik heb veel vrijheid, maar ook veel verantwoordelijkheid. Hier komt alles op mijn schouders terecht. Dan besef je pas hoe gemakkelijk je leven in België is, waar mama en papa voor alles zorgen.

Snutten en spuwen

Door in contact te komen met een andere cultuur, ben ik bewuster beginnen nadenken over m’n eigen cultuur. In China zie je bijvoorbeeld regelmatig mensen spuwen in het openbaar. Wij Belgen vinden dit maar raar en vies. Langs de andere kant gebruiken wij stoffen zakdoeken die we na gebruik terug in onze broekzak of handtas steken. Daar kijken Chinezen dan weer raar van op. Het leert me om niet te snel te oordelen over mensen en hun gewoontes en respect op te brengen voor elkaars verschillen.

Dit gezegd zijnde is er wel een aantal dingen dat me af en toe ergert. Het bij momenten chaotische verkeer bijvoorbeeld. Er wordt veel getoeterd, maar in tegenstelling met België heeft dit zelden een agressieve bijbetekenis. Het is eerder om te laten weten: “Pas op, ik ben er!”. En ik hou ook niet van de overdreven aandacht die ik soms krijg, enkel omdat ik een buitenlander ben.

Later

Mijn jaar in China is tot nu toe een geweldige ervaring. Er zijn natuurlijk wel momenten waarop ik liever thuis was geweest bij vrienden en familie. Met Kerstmis bijvoorbeeld. Maar al bij al voel ik me hier heel goed. En wat de toekomst betreft? Als ik in juli terugkeer naar België moet ik nog één jaartje studeren en dan zien we wel.”