Delphine: "Het radiostation was gelegen in Changuinola, de hoofdstad van de op één na armste provincie Bocas Del Toro. De stad was eigenlijk niet groter dan een dorp in één van de verste -en armste- uithoeken van Panama. Ik werkte er mee aan een nieuwsprogramma en logeerde intussen bij hetzelfde gastgezin uit mijn AFS-periode. Dankzij hen heb ik deze stageplaats ook te pakken gekregen.

Bij Imagen Stereo waren ze erg trots dat ik hun land uitkoos voor mijn stage en ik kreeg er kansen waar ik in België enkel kon van dromen: ik was elke dag live op de radio, zetelde in een journalistenpanel tijdens een televisiedebat met kandidaten voor het burgemeesterschap, en reisde mee naar overstroomde gebieden om er verslag over uit te brengen.

Hora panameña

Waar ik me soms wel aan ergerde, was hun gewoonte om altijd en overal te laat te komen. Dit fenomeen is ook gekend als het ‘hora panameña’. De enige manier om hiermee om te gaan is… hetzelfde doen. Maar beroepshalve was dat niet altijd even leuk. Terwijl ons nieuwsprogramma normaal gesproken begon om 10.00 uur ’s morgens, gebeurde het meer dan eens dat we pas een half uur later in de ether konden omdat onze studiogast niet op tijd was. Soms moest ik zelfs een interview aflassen omdat mijn gesprekspartner gewoon niet kwam opdagen!

Maar verder was de sfeer op de werkvloer fantastisch. Iedereen ging heel vriendschappelijk met elkaar om en ’s morgens werd er uitgebreid tijd gemaakt voor een praatje.

Gastvrij

Die open mentaliteit gaat eigenlijk op voor alle Panamezen. Als je er op straat loopt of een bus neemt, word je door iedereen uitbundig begroet. En dat kan er soms luidruchtig aan toe gaan <lacht>. Een heel verschil met België waar men liever met een mp-3 speler in de oren strak voor zich uit staart.

Wat me het meest heeft getroffen, is de levenslust en de gastvrijheid van de Panamezen. Op iedere straathoek hoor je muziek en ook al zijn de meesten arm, ze nodigen je maar al te graag uit in hun huis om mee te eten en te drinken. Ik heb dikwijls gevraagd waar ze hun levenslust vandaan halen. Dan kreeg ik meestal te horen: ‘Al mal tiempo buena cara!’ of ‘Als het slecht gaat, trek dan een vrolijk gezicht en zing en dans om je beter te voelen!’

Sommigen gaan hier wel erg ver in en geven het weinige geld dat ze hebben volledig uit aan feesten en drank. Daar had ik het eerst moeilijk mee. ‘Kunnen ze dat geld niet gewoon sparen om eten en andere nuttige dingen mee te kopen’, dacht ik. Maar feesten is gewoon hun manier van leven en een stuk van hun cultuur.

Vooral carnaval wordt uitbundig gevierd. Om toch wat geld bijeen te sprokkelen om mee te kunnen feesten, zijn sommigen zelfs bereid hun halve huishouden op straat te verkopen voor een appel en een ei. Vlak voor carnaval kan je daar dus de beste koopjes doen <lacht>."

E-mail: delphine.de.gryse@telenet.be

AFS: www.afsvlaanderen.be