Eva (37) vertelt: “Ik geef in België les aan volwassenen die een bibliotheekopleiding volgen. Toen ik over het EU-programma ‘Een Leven Lang Leren’ hoorde, was ik direct enthousiast: iedereen die in het volwassenenonderwijs staat, kan via dit project een tijd in het buitenland gaan werken. Ik zocht een geschikte werkplek en vond er een: L’Alcazar, de centrale bibliotheek van Marseille die dagelijks 6000 bezoekers trekt. In februari verhuisde ik naar Marseille om er tot eind juli als educatief medewerker aan de slag te gaan in de bibliotheek.

Zeven keer rinkelen

Als educatief medewerker is het de bedoeling dat ik de mediawijsheid van onze bezoekers vergroot. Eenvoudig gezegd: dat ik hen leer omgaan met de traditionele en nieuwe media. Doordat de bibliotheek in een moeilijke wijk ligt, krijgen we vaak mensen over de vloer die hier niet vertrouwd mee zijn. Concreet houdt dit in dat ik ervaringen uitwissel met andere bibliotheken en dat ik activiteiten uitwerk voor de bezoekers. Bijvoorbeeld: solliciteren via internet, het online invullen van de belastingbrief, een fotoreportage maken en publiceren, een Facebook-account aanmaken, zoeken via Google…

‘k Geniet van mijn tijdelijke job en heb allerhartelijkste collega’s. Ze kussen heel wat af en zijn altijd in voor een grapje of praatje. Hun credo is: ‘go with the flow’. ‘k Zag onlangs “Un Ch’ti à Marseille’. Dat is een parodie op ‘Bienvenue chez les Ch’tis’ waarbij iemand uit het noorden in Marseille gaat werken. Het stuk stond bol van de clichés, maar er zat toch heel wat waarheid in. Aan het academische kwartiertje of de koffiepauze wordt hier bijvoorbeeld niet geraakt. Je laat de telefoon zeven keer rinkelen, want anders geef je de indruk dat je niet genoeg om handen hebt. En op tijd en stond eens goed zuchten, is altijd goed.”

U of jij

Af en toe zorgt mijn schoolfrans voor grappige toestanden op het werk. Ik had het tegen mijn collega’s over ‘une partenaire’ toen ik over mijn partner vertelde. Door die woordkeuze verkondigde ik onbedoeld dat ik mijn relatie niet ernstig neem. En op de koop toe vertelde ik dat we getrouwd zijn ‘pour cinq ans’ in plaats van ‘il y a cinq ans’.

Het vousvoyeren en tutoyeren vind ik het moeilijkst. Het is niet alleen een kwestie van hiërarchie, maar ook van de locatie (binnen of buiten je kantoor), het gezelschap (staat X of Y erbij) en je leeftijd. Ik dacht dat ik er goed aan deed om altijd en overal te vousvoyeren, maar dat is soms evengoed ongepast of beledigend.

Duizend en een smaken

Ik ben hier nu drie maanden en voel me al goed thuis. Ik ben op zich niet zo’n fan van grootsteden, maar in Marseille heerst er een gemoedelijke, prettige sfeer die ik nog nergens anders ervaren heb. Ik erger me wel aan de vele stakingen en het dagelijkse slalommen tussen hondenpoep en rochels, maar de ‘vibes’ van de stad maken het weer goed.

Waar ik ook van geniet is al het lekkers dat Frankrijk te bieden heeft: macarons, kazen, worsten, siropen in duizend en een smaken en pastis in vijftig tinten. Alleen de andouillette (een gerecht met ingewanden van varkens) beviel me minder: ik heb het gekocht en gebakken, maar niet opgegeten. En tot slot is er het goede weer: ik moet me nooit afvragen of ik een paraplu moet meenemen naar het werk. Dat is een ongekende luxe!”

E-mail: eva.t.simon@gmail.com