Er was eens heel lang geleden op een eiland ver weg…

Bernard Bauwens (68 jaar): “Hoe ik hier ben beland? Daarvoor moeten we 30 jaar terug in de tijd. Ik was toen met vakantie op het eiland Borneo in Maleisië.   

Ik trok met een jeep door deze prachtige streek. Tot ik verdwaalde. Gps of smartphones bestonden nog niet. Ik zocht hulp in een afgelegen dorp. Niemand sprak er Engels, behalve één vrouw. Zij heeft me op het juiste pad geholpen. 

Na de reis hielden we contact. Ik bezocht haar elk jaar en nodigde haar enkele keren uit in België. We werden verliefd en trouwden in Maleisië.  

De eerste jaren leefden we gescheiden. Ik werkte in België als vertegenwoordiger voor bakkerijproducten. Zij bleef bij haar familie. We zagen elkaar zo’n vier keer per jaar. 

15 jaar geleden werd ik plots werkloos. Ik was toen al een eind in de 50 en kon op pensioen. Dat was mijn kans om eindelijk naar Borneo te verhuizen en te gaan samenwonen.

Pendelen tussen stad en jungle

We kozen niet voor België omdat we een warmer klimaat aangenamer vinden. En eerlijk? Ook omdat ik met mijn pensioen niet rondkom in België. Hier kan ik er wel goed van leven.

Tijdens de week wonen we in de stad Kota Kinabalu. Daar werkt mijn vrouw. We wonen er in een appartement met een gemeenschappelijke fitness en zwembad. Een frisse duik doet deugd als de temperatuur boven de 30 graden stijgt.

In het weekend trekken we weg van de drukte, richting de bergen. Dan verblijven we aan de rand van de jungle. Daar woont mijn schoonfamilie. Het weer is er koeler en aangenamer. Bijna elke dag regent het een uurtje. Dat zorgt voor de nodige verfrissing.

Gidsen en vertalen

Ik ben op pensioen. Maar dat wil niet zeggen dat ik niets meer doe. Ik lees veel over Borneo. Die informatie komt van pas als ik toeristen rondleid in Sarawak en Sabah. In het Frans of Duits? ‘Kein Problem’. Soms doe ik ook vertaalopdrachten voor resorts.

Nummertje 55: nasi lemak aub

De mensen zijn heel vriendelijk. Ze tonen hun gastvrijheid met eten en drinken. Ga je bij iemand op bezoek? Dan eet je een hapje mee. Ik herinner me dat ik een keer verkeerd was gereden. Ik belandde toevallig bij een huwelijksfeest. Ik vroeg de weg aan enkele gasten. Ze stonden erop dat ik eerst deelnam aan het feestmaal. Pas daarna reden ze me voor naar mijn bestemming. 

Een typisch gerecht dat je overal kan krijgen is kip met rijst en nasi lemak. Een bord vol smaken, geuren en texturen!

Zakje erbij?

Helaas zijn Maleisiërs niet erg milieubewust. Er is is veel plastic en afval. Dat belandt hier gewoon op straat.

Ik moest ook wennen aan het verkeer. Verkeersregels worden amper gerespecteerd. En ze rijden hier ook aan de linkerkant van de weg.

Toekomst

De laatste vijf jaar ben ik niet meer in België geweest. Ik voel me hier helemaal thuis en ben niet meer van plan om terug te keren. Eigenlijk mis ik België niet. Enkel onze mosselen met frieten (lacht).”