Nico: "Duitsland heeft ons erg aangesproken. Het is een erg mooi land met een duidelijk verschil tussen het noorden -waar de mentaliteit en de bebouwing meer op België en Nederland gelijken- en het zuiden, waar wij woonden.

Relax

In het zuiden, en dan vooral in de deelstaat Beieren, zijn de mensen heel relaxed. Misschien komt dat omdat alles er heel gereglementeerd en gestructureerd is. Daardoor hebben ze weinig problemen: als er iets is, zoeken ze het reglement op, en vinden daar het antwoord. Er wordt verder niet over gepalaverd of onderhandeld, zoals in België vaak het geval is.

Dat gestructureerd zijn, merk je ook in hun stedenbouw. Er heerst een grote uniformiteit in de gebouwen en alles wordt geconcentreerd in een afgebakend gebied. Daardoor kom je, eens je de stad uit rijdt, vaak meteen weer in de natuur terecht. Ontsierende lintbebouwing zoals in België kennen ze niet.

Ze zijn ook erg praktisch ingesteld. Tijdens de week zijn alle winkels bijvoorbeeld open tot 20.00 uur. Zo kunnen ze na het werk nog boodschappen doen en het weekend volledig voorbehouden aan hun familie om samen te gaan wandelen, fietsen of… picknicken! Dat is in Beieren een erg populair tijdverdrijf en iedereen heeft altijd een picknickdeken in de wagen liggen ‘voor het geval dat’.

Lederhosen

Je kan je in Beieren niet helemaal integreren als je niet meedoet met het ‘Oktoberfest’, het grootste bierfestival ter wereld. Dat wordt hier jaarlijks heel uitbundig gevierd vanaf halfweg september. Het bier dat dan geschonken wordt, komt minimum per halve liter en de ‘lederhosen’ en ‘dirndl’ -de traditionele Beierse lederen broek en insnoerjurk- gelden als hét uniform. Ja, ook wij hebben ons zo’n outfit aangemeten om mee te feesten. <lacht>

Verder was het niet zo moeilijk om ons te integreren. Het duurde wel een poos voor de Duitsers ons toelieten in hun gemeenschap, maar eens aanvaard, waren we echt één van hen. Het spreekwoord ‘Beter een goede buur dan een verre vriend’ was er zeker van toepassing.

Ook de kinderen, die naar een Duitse school gingen, hebben zich vlot aangepast. Maar aan het Duitse onderwijs hebben we ons wel geërgerd. Dat is vooral gericht op zelfstandige en intellectuele kinderen. Kan je kind niet volgen, dan moet je beroep doen op privé-bijles want de leerkrachten maken geen tijd voor ‘achterblijvers’. Bovendien gaan de kinderen maar halve dagen naar school. Zonder degelijk georganiseerde opvangmogelijkheden, is dat niet gemakkelijk.

Mijn werkgever vroeg me onlangs of we bereid waren om terug te gaan. En dat willen we graag. Maar net omwille van het Duitse schoolsysteem, kiezen we voorlopig om in België te blijven. Onze dochter heeft nu al wat achterstand opgelopen ten opzichte van de kinderen in België. We vinden het toch erg belangrijk om onze kinderen een degelijke opleiding te bieden. En daarvoor is België nu eenmaal nog steeds de uitgelezen plek."

Blog: www.bloggen.be/grootaert_in_bayern

Mail Wendy en Nico: wendy_in_bayeren@hotmail.com