Nu of nooit

Eva: “Ik hou van andere landen en culturen. Na mijn studies trok ik vier maanden rond in Thailand en Sri Lanka. Daarna wist ik het zeker. Ik wou naar het buitenland. Niet op vakantie, wel om er te wonen en te werken.

Dat liep de eerste jaren anders. <lacht> Ik bleef plakken in het gezellige Leuven en vond er een job in een toffe school, Sancta Maria. Tot ik vorig jaar 31 werd en plots besefte: het is nu of nooit.

Hoe verder, hoe beter

Een uitgewerkt plan had ik niet. Maar wel een handige website: 'Nederlands onderwijs in het buitenland' (NOB). Die website bundelt scholen in het buitenland die Nederlandstalig onderwijs aanbieden. Daarop vond ik vacatures voor leerkrachten Nederlands. Ik stuurde een e-mail naar scholen in Azië, Latijns-Amerika en delen van Afrika. Hoe verder, hoe beter!

Ik kreeg verschillende reacties en deed online enkele sollicitatiegesprekken. Ik koos uiteindelijk voor een privéschool in Suriname. Daar kon ik aan de slag voor één schooljaar.

Eerste indruk was om te lachen

Voor mijn vertrek moest ik veel documenten in orde brengen voor mijn werkvisum. Het Surinaamse ambassadepersoneel in België was heel warm en behulpzaam. Maar niet echt efficiënt. Ik kwam bijvoorbeeld nog maar net buiten en ze belde me al op omdat ze een van mijn documenten niet meer vonden. Of ik niet even wou kijken of ik het nog bij me had…

Uiteindelijk deden ze hun best, maar mijn werkvisum is nooit in orde gekomen. Dat is ergens blijven hangen in hun bureaucratische doolhof. <lacht>

Kakkerlakken doodslaan

Met tijdelijke documenten geraakte ik in september 2021 in Suriname. Net op tijd voor het begin van het schooljaar. Ik kwam aan in de hoofdstad Paramaribo. De eerste maanden woonde ik in een soort wooncontainer. Mijn buren waren Surinamers en andere expats. Daar maakte ik al enkele vrienden.

Na enkele maanden bood de school mij een appartementje aan. In typische Surinaamse stijl, met zo’n oude bruine keuken. Ik was tevreden. Zelfs al liep er af en toe een kakkerlak over de vloer. In het begin schrik je. Maar dat went. Gewoon doodslaan en verder doen.

Paramaribo

Ik woonde op 20 minuten fietsen van het stadscentrum. Paramaribo is een leuke stad. Het lijkt wel een gezellig dorp met toffe barretjes en lekkere restaurantjes. De laagbouw gaf me een open gevoel. Er hangt ook een leuke Afrikaanse sfeer en iedereen is er behulpzaam.

Maar eerlijk, het is ook een arme stad. Met veel junkies die hun verslaving niet verbergen en die je soms lastig vallen. Er is misdaad en corruptie. En sorteren bestaat daar niet. Ik zag overal plastic, zelfs tot in de zee.

Vroeg naar school

De lessen in Suriname beginnen wat vroeger, van 7.30 tot 13 uur. In gewone scholen zijn klassen van 30 kinderen geen uitzondering. Maar ik gaf les in een privéschool aan 13 leerlingen rond de leeftijd van tien jaar. Dat viel dus goed mee.

Ik schrok wel van het niveau. Mijn leerlingen hadden problemen met concentratie, zelfstandig werken en probleemoplossend denken. De eerste keer duurde het bijvoorbeeld 20 minuten voor ze zelfstandig een kring konden maken. Ik probeerde extra in te spelen op die werkpunten.

In de hangmat 

Na school kroop ik even in de hangmat. Geweldig toch! Rond 16 uur was het tijd voor één van mijn hobbies: aquafit, crossfit, schilderen, fietsen… 

In de weekends maakte ik uitstapjes. Trips naar de jungle, naar lokale dorpjes of naar het Bigi Pan-gebied. Dat is een mooi meer met prachtige fauna en flora. Voor het strand trok ik naar Galibi. Dat is zo’n vier uur rijden. Paramaribo ligt ook aan de zee, maar daar vind je vooral bruine modderstranden.

Ik heb ook eens vijf dagen bij de indianen geleefd. Een Franse vriend gaf daar les. Ik bezocht hem met een gammel vliegtuigje. Ik leefde er enkele dagen in de natuur, midden in de jungle, zonder enig comfort en met een rivier als enige plaats om te wassen. Een unieke ervaring. 

Het systeem

Wat ik minder leuk vond, is dat veel dingen in Suriname niet efficiënt georganiseerd zijn: hun overheid, het openbare leven, het management op mijn school… In het begin is dat frustrerend. Maar dat is nu eenmaal hun systeem. Soms is het beter dat je je daarbij neerlegt en eventueel de achterpoortjes zoekt.

Ik heb bijvoorbeeld ‘via via’ mijn reisdocumenten door de bureaucratische molen gekregen. Met de juiste connecties gaan sommige dingen sneller.

Even thuis

Op sommige momenten had ik het moeilijk. Bijvoorbeeld tijdens verjaardagen, Kerstmis en andere leuke familiemomenten. Als ik last had van heimwee, gaf ik mezelf ‘me-time’. Dan keek ik bijvoorbeeld naar Vlaamse programma's. Dan voelde ik me even thuis.

Veel series hoefde ik uiteindelijk niet te zien. Want in juni keerde ik terug naar België. Dat was het juiste moment om terug naar huis te gaan en mijn Surinaams avontuur af te sluiten.

Maar de leerlingen in Leuven zullen mij nog niet terugzien. Ik wil in september graag naar de Dominicaanse Republiek. Maar daar kan ik nu nog niet veel over zeggen. 

Wordt vervolgd!