Valerie en haar gezin zijn met Frankrijk niet aan hun proefstuk toe. Daarvoor woonden ze in Oeganda, waar haar man in de ontwikkelingssamenwerking zat. Toen er een einde aan zijn opdracht kwam, stonden ze voor de keuze: terug naar België of een nieuw avontuur aangaan. 

Valerie (48): “We kozen resoluut voor het laatste. En we hebben nog geen seconde spijt gehad!

Kraakvers

Mijn dag start met het klaarzetten van het ontbijt voor de gasten. In de zomer is dat in onze prachtige schuur, waar ik zelf een instant vakantiegevoel van krijg. 

Het uitgebreide ontbijt bestaat onder andere uit zelfgemaakte confituur, beleg, huisgemaakte yoghurt en granola en kraakverse croissants en brood. Daarna sta ik klaar voor een babbel en help ik de gasten bij het plannen van hun dag. 

In het hoogseizoen voorzie ik 3 avonden per week een Table d'hôte. Ik zorg voor een aperitief met huisgemaakte aperitiefhapjes, een hoofdgerecht met streekproducten én een dessert. Ik steek er ontzettend veel tijd in, maar kan er ook volledig mijn ei in kwijt. Ik vind het superleuk om te doen! 

Radio 1

Verder moet er natuurlijk ook gepoetst worden. Meestal met Radio 1 op de achtergrond. Tussendoor maak ik de facturen op, doe ik de administratie en hou ik onze sociale media bij.

We zitten in een regio die vooral zomertoerisme aantrekt. De lange en drukke zomerdagen maken in het najaar plaats voor meer vrije tijd.  Dan klussen we, volg ik al eens een opleiding, gaan we met vakantie en spendeer ik veel tijd met onze dochters. 

Rust

We houden enorm van de rust, de weidse landschappen, en het ontspannen gevoel dat het platteland met zich meebrengt. Het is fijn om te zien hoe natuur, landbouw en leven met de seizoenen centraal staan. De winters zijn fris maar aangenaam en de zomers mooi maar meestal niet te warm. 

De keerzijde van afgelegen wonen is dat je voor alles een wagen nodig hebt of openbaar vervoer. En dat het sowieso langzaam gaat. De eerste keer dat de kinderen met de bus naar school gingen, schrokken we ons een hoedje. Een uur rijden voor 20 kilometer!

Wat ook tergend traag gaat is de Franse administratie. Die vergt sloten geduld en bergen doorzettingsvermogen. Gelukkig hebben we daar intussen niet meer zoveel mee te maken. Dat was  vooral toen we net verhuisd waren.

Thuis

We voelen ons hier na 4 jaar helemaal thuis, maar het heeft wel even geduurd. Onze open blik op de wereld staat soms in schril contrast met de lokale cultuur die erg op zichzelf gericht is. 

Daarnaast blijft het gemis van familie en vrienden het moeilijkste. De kleine dagelijkse contacten die wegvallen. De grote gebeurtenissen zoals trouwfeesten en belangrijke verjaardagen die je moet missen. Dat is het nadeel van in het buitenland wonen. Niet enkel in Frankrijk natuurlijk.

Alleen voel ik het gemis nu wat intenser omdat we intussen al lang weg zijn. Wat ook meespeelt is het isolement van het platteland. Maar dan kijk ik rond en voel ik me zo bevoorrecht door de prachtige omgeving waarin we wonen, dat ik er vrede mee heb. 

Later

Wat onze toekomstplannen zijn? Dat is de vraag van 1 miljoen. <lacht> 

We zijn nogal onrustig van aard en geïnteresseerd in andere gewoontes en culturen. Zelf heb ik al in Egypte, Tunesië, Rwanda en Oeganda gewoond, en ook in België ben ik verschillende keren verhuisd.

Nu geniet ik van het settelen hier, het uitbouwen van een leven, onze koffers helemaal uitpakken! Maar heel af toe voel ik een kriebel, en vraag ik me af: “Is dit het nu?”. Dus wie weet wat de toekomst brengt. Misschien nog eens naar Afrika? Of terug naar België? Time will tell.”

B&B Valerie: lagrangedelucie.com