Buitenland

Wonen en werken in Indië

Bart (34) richtte enkele jaren geleden met twee vrienden een IT-bedrijf op in Indië. "Hier vond je toen haast geen informatici meer. Ginder was het aanbod groot. Bovendien hadden ze vaak meerdere diploma's. Een IT'er die tegelijkertijd fysicus is, is er geen uitzondering." Indië, waar communicatie moeilijk is en gezichtsverlies taboe.

"Een vriend van me verkocht verlichting voor restaurants en disco's in Indië. Ik had een IT-bedrijf in België. Op een gegeven moment vroeg hij me of ik geen IT'er voor hem wou aanwerven. Zo is het begonnen. Concreet klopte ik, samen met twee andere collega's, bij IT-bedrijven aan en vroeg hen of ze hun personeelsbestand wilden uitbreiden met mensen in Indië. We stelden een profiel op en gingen op zoek. Nadien waren we de link tussen beiden. We reisden voortdurend heen en weer om opvolging en ondersteuning te bieden.

Wat meteen opviel is dat de band tussen werknemer en werkgever er heel anders is dan bij ons. Er is een groot engagement. Indiërs kijken heel erg op naar blanken. 't Deed me een beetje denken aan het koloniale leven in het zwarte Afrika van de jaren dertig. Heb je als blanke op de werkvloer een of ander voorstel, dan zullen ze je daar altijd in volgen. Ook al denken ze er het hunne van. Het zijn uitstekende uitvoerende krachten, maar initiatief is niet hun sterkste kant.

Beginnersfout

Communicatie is erg moeilijk. De enige manier om van de softwareontwikkelaars te weten te komen wat er op de werkvloer leefde, was door een van ons drieën te profileren als klusjesman. Die stond dichter bij de werknemers. Alleen zo vingen we al eens iets op. Verrassend is wel dat in zo'n conservatief gebied als Madras, de werkrelatie tussen man en vrouw heel evenwichtig is. Onze lokale manager was zelfs een vrouw.

Gezichtsverlies is in Indië een echt taboe. Een Indiër zal nooit toegeven dat hij iets niet weet. Dat kan gaan om heel onschuldige dingen. Zo was ik op zoek naar een boekenwinkel. Ik wist ongeveer waar hij was. Om zeker te zijn vroeg ik toch de weg aan een Indiër. Een typische beginnersfout. Hij wees me vriendelijk hoe ik er moest geraken. Alleen bleek dit absoluut niet juist te zijn. Een andere anekdote die dit mooi illustreert: een ondernemer besluit stalen containers te bouwen. Er gaat iets fout met de afmetingen waardoor ze de verkeerde lengte hebben. Wat doet hij? Hij maakt een valse meter die de zogenaamde juiste afstand meet om de benodigde papieren te krijgen. Onderliggende boodschap: kijk goed uit.

Eeuwige geluk

(Bij)geloof is erg belangrijk voor hen. In ons bedrijf alleen werkten mensen van 4 verschillende religies: hindu, sikhs, boeddhisten en jains. Op een dag was m'n collega -de "klusjesman"- z'n gereedschap kwijt. Hij vroeg aan zowat elke werknemer of die iets gezien had. Weinig tot geen reactie. Bleek nadien dat z'n gereedschap in de dichtstbijzijnde tempel lag om gewijd te worden. Die dag was immers de dag van het "wijden van materiaal".

Verder hebben ze in hun tempels ook beeldjes die ze aanbidden. Die staan net buiten bereik van de gemiddeld 1m70 grote Indiër. Natuurlijk konden wij ze makkelijk aanraken. Wonderbaarlijk, zo bleek. Het eeuwige geluk zou over ons neerdalen. Ik wacht er nog steeds op." <lacht>

Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Spanje

Ieke: “Toen ik in Madrid op m’n balkon stond, voelde ik me intens gelukkig. Ik besefte dat ik eindelijk niet meer aan de oppervlakte zwom. Ik waande me de kleine zeemeermin."

Wonen en werken in Nederland

Kirsten: "Het lijkt alsof vriendschappen hier veel dieper gaan. Zo open als de ramen zijn, zo open zijn de harten. Dat vind ik heel bijzonder!”

Wonen en werken in Roemenië

Sarah werkt als vrijwilliger in een Roma-dorp: “De vrouwen hebben geen tijd voor zichzelf. Hun enige gedachte is: “Hoe krijg ik m’n kinderen gevoed?”

Wonen en werken in Spanje

Toen Robin een burn-out kreeg, gooide hij het roer om. “Als kind van de boerenbuiten, heb ik gezworen om ooit in een grootstad te wonen."

Wonen en werken in Portugal

Michaël: "Portugezen zijn passioneel. Of misschien lijkt dat alleen maar zo omdat ik ze Kizomba zag dansen."