Harry (32): ''Ik werkte als R&M-ingenieur bij ICOS. Het management zorgde er altijd voor dat er in het filiaal in Yokohama een Belg aanwezig was om de communicatie tussen Japan en België te verzorgen. Toen onze man ter plaatse wegging, zocht ICOS een tijdelijke vervanger. Op die manier kon de nieuwe collega zich rustig inwerken. Ik had de nodige kennis én het leek me een fijne uitdaging, dus vertrok ik.

Belediging

Zoals al mijn Japanse collega’s, spendeerde ik veel tijd op het werk. Japanners maken erg lange dagen. Soms werken ze zo lang dat ze 's avonds niet naar huis gaan maar overnachten in een hotel in de buurt van het bedrijf. Die overgave is heel typisch en illustreert dat er een totaal andere bedrijfscultuur en mentaliteit heerst dan in België.

Dat de mentaliteit anders is, merk je ook bij het zakendoen. Als zakenmensen elkaar voor het eerst ontmoeten, wisselen ze hun businesskaartje uit en stellen ze zich uitvoerig voor: bij welk bedrijf werk je, wat is je functie en wat houdt ze precies in? Op basis van deze informatie, wordt bepaald wie de ‘hoogste in rang’ is. Eens de hiërarchie duidelijk is en geaccepteerd wordt door beide partijen, kan het er heel gemoedelijk aan toe gaan. Maar eerder niet.

Verder zijn Japanners erg trots op hun cultuur. Als buitenlander moet je daar rekening mee houden. Ik werd bijvoorbeeld nooit alleen naar een Japanse klant gestuurd zonder begeleiding van een Japanse collega. Mocht ik alleen gaan, dan zou de klant beledigd zijn. De onderliggende boodschap: als westerling ken je onvoldoende de gevoeligheden van de Japanse cultuur om op een goede manier zaken te doen.

Toiletpantoffels

Japanners proberen werk en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden. Maar omdat ze veel tijd op het werk doorbrengen, gaan ze wel af en toe met collega’s op stap. Zo bezochten we soms een 'izakaya'. Dat is een Japanse drinkgelegenheid waar sashimi (reepjes rauwe vis) geserveerd wordt. Het is op zo’n moment echter niet de bedoeling om aan de toog te hangen en met andere mensen te babbelen. De cafécultuur, zoals die bestaat in België, vind je er niet. Japanners zijn sowieso vrij gesloten en is het best moeilijk om Japanse vrienden te maken.

Wat ik het meest verrassend vond? Daarover kan ik blijven vertellen! Zo hebben ze bijvoorbeeld de gewoonte om thuis, op restaurant of op hun werk hun schoenen uit te trekken en pantoffels aan te doen. Wanneer ze naar het toilet gaan, trekken ze zelfs speciale toiletpantoffels aan! Die zijn lelijker en ongemakkelijker, zodat ze ze zeker niet vergeten uit te doen na het toiletbezoek. Best grappig…

Wat ik ook opmerkelijk vond was het openbaar vervoer. Het is er perfect georganiseerd en iedereen is heel gedisciplineerd. Heel anders dan in België waar je je via ellebogenwerk een plaats in het rijtuig verovert. Op een dag kreeg ik erg veel aandacht van de vrouwelijke passagiers. Even dacht ik dat ze me knap vonden maar mijn trots verdween snel toen een dame me zei dat ik in de ‘vrouwenwagon’ stond. Tijdens de spitsuren zijn bepaalde wagons enkel voor vrouwen voorbehouden omdat mannen wel eens handtastelijk worden in de overvolle rijtuigen! Die vergissing heb ik gelukkig maar een keer gemaakt." <lacht>

E-mail: harry.paredaens@advalvas.be