Fran: “Het begon allemaal eind vorig jaar. Dries, mijn man, kwam thuis met de boodschap dat hij een jobaanbieding had gezien voor onderzoeker bij een Amerikaans windenergiebedrijf. Helemaal op zijn lijf geschreven. Ik dacht: solliciteer maar, de kans is toch klein dat je de job hebt. Maar niets was minder waar. In januari viel het verdict: Dries had de job.

Op dat moment gingen er heel wat emoties door ons heen. We hadden net een huis gekocht, en ons zoontje Emil was nog geen jaar oud. Ondanks het feit dat we heel graag reisden, zag ik ons niet meteen onze stek verlaten. Toch hebben we de knoop doorgehakt en voor het avontuur gekozen. Sinds juni zitten we in de Verenigde Staten. Normaal gezien voor een jaar.

Zonder zorgen

Wij wonen in Boulder, in de staat Colorado, op ongeveer 45 kilometer van Denver en aan de voet van de Rocky Mountains. Boulder is een universiteitsstad en dus eerder progressief. We wonen in een familiewijk, naast een park met een vijver en een fijne speeltuin. We huren een mooi huis met grote tuin, inclusief wilde konijntjes en eekhoorns. Emil kan naar hartenlust buiten spelen.

Het allerleukste vind ik de natuur. In Colorado is zo veel te doen: duizenden hiking trails, natuurparken, nationale parken... Tijdens onze vrije tijd maken we daar gretig gebruik van. We wandelen, genieten van de uitzichten, het mooie weer en spotten regelmatig ook prairiehonden, wapitiherten en elanden. De beren laten voorlopig nog op zich wachten.

Zonder gêne

Ik kan hier met mijn Amerikaanse visum niet werken, dus ik ben een jaar voltijds mama. Op zich komt dat goed uit, want kinderopvang is erg duur. Gelukkig wordt er heel veel georganiseerd voor peuters. Emil en ik volgen zwemlessen, turnlessen en binnenkort ook muzieklessen. Alle bibliotheken van Boulder organiseren een keer per week Story Time: voorleesmomenten die worden afgewisseld met liedjes zingen en spelletjes spelen. En alle mama’s doen gewoon mee, zonder enige gêne.

Wat ook erg duur is, is de gezondheidszorg. Amerika kent geen algemene sociale zekerheid. Als je safe wil spelen moet je een individuele zorgverzekering afsluiten. Wij betalen meer dan 700 dollar per maand en dan nog is niet alles gedekt. Heel wat Amerikanen vallen bijgevolg buiten het sociale systeem, met alle gevolgen van dien.

Zonder btw

Het klinkt wellicht raar, maar ik heb heel hard moeten wennen aan de vriendelijkheid van de mensen. Of je nu naar de speeltuin, de supermarkt, of een museum gaat, overal beginnen mensen spontaan met je te praten. Leuk!

Wat nog? Het geven van een fooi. Wij zijn dat als Belgen niet gewoon, maar hier is dat een ongeschreven regel. Het duurde ook even voor ik doorhad dat de prijs van iets altijd vermeld wordt zonder btw. M’n eindrekening was in het begin altijd veel duurder dan ik verwachtte. En verder was het ook schrikken van het aantal verlofdagen van Dries. Dat zijn er 15, en dat zijn meteen ook zijn ziektedagen. Mocht hij een week ziek zijn, blijven er nog maar 10 over. Absurd, toch?

Zonder eetcultuur

De eetcultuur van de Amerikanen is helemaal anders dan die van ons. Ze is eigenlijk onbestaand. Op elke hoek heb je een of ander fastfoodrestaurant. Gezellig gaan eten is bijna onmogelijk. Als je al een ‘echt’ restaurant vindt, dan nog word je zo snel bediend dat je binnen het uur terug buiten staat. Het lange, Bourgondische tafelen kennen ze duidelijk niet.

Als je buitenshuis ontbijt, is het trouwens wel bevreemdend om mensen een T-bone steak en grote cola om 9 uur ’s ochtends naar binnen te zien werken. De typische dikke pannenkoeken met ahornsiroop gaan er gelukkig wel in, al is ook dat werken! <lacht>

Met een beetje heimwee

Na enkele maanden kunnen we zeggen dat we al een stukje van ons hart verloren hebben in Colorado. Dat had ik eigenlijk niet verwacht. Maar wat wil je met weekends die aanvoelen als vakantie! Het plan is om dit jaar zo veel mogelijk van Amerika te zien.

Wat ik het meeste mis, is mijn familie. We hebben altijd een heel hechte band gehad. Dat maakt het soms moeilijk. Gelukkig komen ze ons allemaal bezoeken en gaan wij met kerst naar België. En ondertussen genieten we met volle teugen van ons avontuur.”

Fran blogt over hun avonturen op https://holderdeboulder.wordpress.com/