Annelies (31): “Na mijn studies en enkele omzwervingen, startte ik bij het Gentse bedrijf Teamleader. Dat verkoopt bedrijfssoftware zoals CRM-systemen. Ik werkte er eerst als support agent, vervolgens als coördinator, en uiteindelijk als team lead. 

Nu of nooit

In de nasleep van corona profiteerde ik van de nieuwe werkflexibiliteit. Ik trok elk jaar 2 maanden naar het buitenland. Een maand in de zomer en een maand in de winter. Tijdens die maand reisde ik 2 weken en werkte ik 2 weken op locatie. Ik vond het heerlijk.

Via vrienden vernam ik dat er zoiets bestaat als een work holiday visum voor Nieuw-Zeeland en Australië. Voorwaarde is wel dat je dat aanvraagt voor je 30ste. Ik was toen 29. Het was heel duidelijk nu of nooit. Ik wist dat ik het me zou beklagen als ik het niet zou doen. Dus deed ik het.

Lijvig document

Op het werk wisten ze niks van mijn plannen. Ik ben met een klein hartje naar m’n leidinggevende gestapt, maar was goed voorbereid. Ik had een lijvig document gemaakt met wat de voordelen en uitdagingen waren, hoe ik het zou laten werken en welke toegevingen ik wilde doen. Tot mijn grote vreugde ging m’n baas mee in m’n verhaal.

Tot aan m’n vertrek heb ik superveel stress gehad. Het vergt een enorme voorbereiding. Alleen al m’n appartement huurklaar maken! En ik moet zeggen dat er ook wel wat doemscenario’s door m’n hoofd spookten. Maar het was het allemaal waard.

Minibus

Ik woon sinds april in een Mitsubishi-busje in Nieuw-Zeeland. Op het dak staan een gigantisch zonnepaneel en een satelliet met internettoegang. Zo kan ik vanop de meest afgelegen plekken werken. Ik heb het ook gezellig ingericht, zodat het als een thuis aanvoelt.

Nieuw-Zeeland is het land bij uitstek om te verkennen in een busje. Je mag overal wild kamperen. Het was wel wennen om links te rijden. En zo’n kleine ruimte vraagt ook wat organisatie. Je moet een soort van ritme vinden. Alles netjes op z’n plaats houden. Op tijd je water en gas bijvullen… Dat heb ik moeten leren.

Uitlaat

Soms is het ook een echt avontuur. Op aangeven van Google Maps kwam ik uit op een smalle grindweg. Toen er een tegenligger kwam, moest ik achteruitrijden om die te laten passeren. Zo ben ik met m’n uitlaat in een berg aarde aan de rand van de weg terechtgekomen. Ik kon geen kant meer op en viel telkens stil. 

Ik had 2 opties: m’n busje uitgraven of proberen plankgas te geven als de motor aansloeg. Ik heb dat laatste gedaan en ben er met een knal en de schrik uitgeraakt.

Shifts

Werken doe ik meestal van 9 tot 13 uur en van 18 tot 22 uur. Zo heb ik een overlap met de werkuren in België. Een team leiden is moeilijk vanop afstand, dus werk ik als support specialist. Ik zet nieuwe tooling op, maak vertalingen, ondersteun het team bij communicatie, geef producttrainingen…

Ik kan alles perfect online doen, dus dat loopt prima. Omdat ik ook werk wanneer het in België nacht is, heb ik veel focustijd. Ik durf te beweren dat ik daardoor misschien zelfs nog productiever ben!

Trailrunning

Tussen m’n 2 shiften doe ik een wandeling of bezoek ik iets. De natuur is hier onwaarschijnlijk mooi! Ik heb nog nooit in m’n leven zo vaak 'wauw' geroepen. Het is al een paar keer gebeurd dat ik te lang bij een waanzinnig uitzicht bleef hangen en aan trailrunning moest doen om op tijd aan mijn volgende shift te beginnen.

De weekends reserveer ik voor grotere uitstappen, zoals bijvoorbeeld whitewater rafting in combinatie met de modderbaden in Rotorua. Blij dat ik dat laatste gedaan heb, maar nooit meer. Die geur kruipt echt in je poriën. Ondanks het feit dat ik nadien meteen gedoucht heb, rook ik het weken erna nog! Er is dus een reden waarom ze dat in de volksmond ‘Rotten Rua’ noemen. <lacht>

Eenzaam

Een van m'n grootste angsten was eenzaamheid, maar dat was ongegrond. Ik kom overal mensen tegen. En iedereen is vriendelijk. Zelfs als ze in de supermarkt vragen: “How are you?”, is het gemeend. Dat merk je omdat ze nog extra vragen stellen. En voor je het weet zit je in een echt gesprek.

Het enige dat ik mis is gezelligheid. Een terrasje doen, iets drinken in een zomerbar, festivals, leuke feestjes... Naar mijn gevoel heb je dat hier veel minder. Maar in plaats daarvan krijg ik adembenemende natuur, dus dat is meer dan oké.

Doodeng

Het plan is om ongeveer een jaar in Nieuw-Zeeland te blijven, en dan nog een half jaar naar Australië te gaan. Wellicht ga ik daarna terug naar België. Al wil ik er ook dan nog regelmatig op uit trekken.

Kijk, ik ga niet liegen. In je eentje naar het buitenland trekken is doodeng. Maar wat je ervoor terugkrijgt, de magie die je ervaart, is het zo waard! Het leven is te kort om je dromen niet na te jagen. Luister maar eens naar Daydream van Lily Meola. Dat vat het voor mij perfect samen."

Meer over Annelies: https://www.instagram.com/anneliesbnnts/