Katrien vertelt: “Het begon allemaal toen ik Toerisme studeerde. We hadden toen een vak ‘cruises en ferryschepen’. Onze docente vertelde er zo geanimeerd over dat ik het gevoel kreeg: ‘dit is iets voor mij’. Toen er een cruiseseminarie gehouden werd in Antwerpen, twijfelde ik geen moment en ging er naartoe. Daar kreeg ik hulp om een cv op te stellen: een mapje van zo’n tien pagina’s met een foto, medische keuringen… Toen de organisatoren tevreden waren, lag mijn lot in hun handen: zij zouden mijn cv doorsturen naar allerlei cruisemaatschappijen.

Tot mijn grote vreugde mocht ik wat later op gesprek bij de hr-manager van een Amerikaans cruisebedrijf. Hij was toevallig in Antwerpen en organiseerde een internationale sollicitatie. Na het gesprek heb ik hem opgebeld. Zijn toon was koel, dus vreesde ik voor een vernietigend antwoord. Mijn Engels was misschien niet goed genoeg en er waren zoveel kandidaten. Maar plots zei hij: “Congratulations! We expect you to be in Miami within two weeks!” Alles was al geregeld. Ik moest alleen nog mijn vliegticket boeken.

Onder water

Toen ik het cruiseschip ‘Carnival Fantasy’ (zie foto) voor het eerst zag, was ik overdonderd: zo glorieus en elegant. En wat was de bemanning sexy in hun witte uniformen met blauw en goud. Het had iets romantisch. Pas toen we op zee waren, verdween mijn zenuwachtigheid en kon ik volop genieten. Samen met de andere nieuwelingen leerde ik wat mijn taken waren: de passagiers in- en uitchecken, de poetsploeg naar de kajuiten sturen, de ‘lost and found’ bijhouden, excursies boeken en vooral: de passagiers dag en nacht bijstaan met al hun vragen.

’s Avonds volgde de ontnuchtering: bleek dat we onze piepkleine kajuit moesten delen, en dat hij bovendien onder water lag! In de smalle stapelbedjes kon je amper rechtop zitten en je hoorde constant het bonken van de golven. Een andere tegenvaller was het eten. Er was een aparte keuken (ook onder water) voor de crew. Van de lekkere buffetten voor de gasten mochten wij niks nemen. En zelfs als we de croissants aten die overgebleven waren, kregen we een berisping. Er was nochtans veel overschot. Zonde.

Wuivende palmbomen

Maar toch vond ik het een superervaring. Boeiend werk, internationale contacten, reizen naar exotische bestemmingen zoals de Bahama’s, de ondergaande zon op het water, schitterende sterrenhemels… Ik zag zelfs eens in de verte de lancering van een raket. En op een keer brachten we een onverwacht bezoek aan Mexico omdat we omwille van een orkaan van koers moesten veranderen.

Alleen jammer dat ik dit allemaal alleen meemaakte. Er waren meer dan 1000 passagiers en 900 bemanningsleden om me heen, maar mijn familie en vrienden waren ver weg en moeilijk bereikbaar in het midden van de oceaan. Toch heb ik nooit heimwee gehad. Ik had geen tijd om dat gevoel toe te laten: ik was 7 op 7 bezig, zonder vrije dagen. Al was het een beetje een vreemd gevoel om Kerstmis en mijn verjaardag alleen te vieren. Maar zo slecht was dat nu ook weer niet: onder wuivende palmbomen, met een kleurrijke cocktail en de ritmische muziek van soca beats op de achtergrond. <lacht>

Soms maakte ik ook grappige dingen mee. Ik herinner me een imposante Amerikaanse dame aan de balie. Ze droeg een spannend topje, zeker drie maten te klein, met het opschrift “I love Jesus”. Haar echtgenoot, die twee hoofden kleiner was, vroeg haar of zij de excursie met mij wou vastleggen. Dat is niet zo vreemd: in Amerika zijn de echtgenotes vaak de baas. Zij stellen de vragen, boeken de trips en beheren de Visa-kaart. Toen ik haar vroeg hoe ze de excursie wou betalen, antwoordde ze onmiddellijk “Cash!”. En vervolgens… stak ze haar hand diep in haar decolleté en haalde er enkele warme, kleverige dollarbiljetten uit.

Financieel avontuur

Intussen werk ik gewoon weer in België, maar ik zou zo opnieuw willen vertrekken. Alleen niet meer met een Amerikaans contract. Ik kwam financieel slechter uit mijn avontuur dan ik had gehoopt en verwacht. Als purser of receptioniste werk je zogezegd in shifts, maar in werkelijkheid moet je altijd beschikbaar zijn en doe je veel meer dan de uren waarvoor je betaald wordt. Ik verdiende niet veel en moest ook zelf mijn visum en vliegticket betalen. Als je een Europees contract hebt, kan je meer op je strepen staan. Werk je toch op een cruise met een Amerikaans contract? Dan raad ik je aan om een job te kiezen als winkelbediende of barmedewerker. Dan heb je wel vaste werkuren en krijg je fooien waardoor je extra verdient.”

E-mail: KatrienNiesz@hotmail.be