Het nieuwe leven van Karen en Willem begon anders dan ze hadden gehoopt. Karen: “De ochtend na onze allereerste nacht in Zwitserland voelde ik me niet zo goed. Een slecht begin. Ik dacht dat het door de emoties en de drukte kwam, maar drie dagen later voelde ik me nog altijd rotslecht. We waren er nog maar net en moesten al op zoek naar een dokter! Na wat rondbellen mochten we uiteindelijk naar de dokter van wacht in een ziekenhuis hier in de buurt. En wat bleek? Ik was zwanger.

Nordic walking met baby

We waren dolgelukkig, maar helaas begon ik me steeds slechter te voelen. Ik was overgevoelig voor het zwangerschapshormoon HCG. Alles wat ik dronk of at, gaf ik onmiddellijk weer over. Ik voelde me ellendig en verzwakte elke dag meer. Ik vermagerde 10 kg. Bovendien voelde ik me alleen. Ik kende alleen mijn gynaecoloog. Gelukkig kwam er hulp: mijn vriendin, broers en mama trokken een tijd bij ons in om me te helpen. Drie maanden later voelde ik me eindelijk wat beter en kon ik het huis uit. Pas toen zag ik in wat voor een prachtige streek we waren terechtgekomen!

We wonen in het kanton Zug: vlakbij de bergen en het adembenemende meer van Zug. Ons kanton heeft de laagste belastingen van heel Zwitserland waardoor hier veel bedrijven gevestigd zijn. Ook zogenaamde ‘brievenbusfirma’s’. Bijna 30% van alle inwoners is van buitenlandse afkomst. Tof voor ons, want hierdoor worden er heel wat activiteiten georganiseerd die speciaal gericht zijn naar expats. Mijn man gaat bijvoorbeeld vaak mountainbiken met de ‘Alpine Adventure club’. En ik ben sinds de geboorte van ons zoontje lid van de ‘International Mums & Kids club’. Ik volgde al baby-zwemlessen, een cursus Nordic walking met baby en ben nu net begonnen met baby-muzieklesjes. Heel leuk en de ideale manier om vrienden te maken.

Nultolerantie op de weg

In België werkte ik als kleuterjuf in de Da Vinci International School. Ik wou hier ook graag les geven in een internationale school, maar dit bleek niet evident. De meeste scholen aanvaarden enkel leerkrachten die als moedertaal Engels hebben. Toen ik hoorde dat ik zwanger was, besloot ik een tijd niet te werken en te genieten van het mama zijn. In Zwitserland blijven bijna alle moeders thuis tot hun kinderen vijf à zes jaar zijn en naar de kleuterschool kunnen. Kinderopvang wordt niet gesubsidieerd en is erg duur. Je betaalt meer dan 100 euro per dag voor de crèche!

Waar ik in het begin moest aan wennen? Aan alle regeltjes van de Zwitsers. Op het vlak van verkeersovertredingen bijvoorbeeld, geldt er een nultolerantie. De eerste maanden kregen mijn man en ik boetes omdat we één à twee km te rap reden. We hebben het snel afgeleerd. Daarnaast zijn er ook dingen die ik mis in de winkels: betaalbare luiers, hagelslag, goede mayonaise, lekkere koffiekoeken en gesneden brood. Die producten staan op ons lijstje ‘mee te brengen uit België’.

Elk weekend vakantie

Hoewel ik mijn familie en vrienden soms erg mis, weegt dit gemis niet op tegen de voordelen van ons nieuwe leven. De tijd die ik nu kan besteden aan mijn zoontje zal ik voor altijd blijven koesteren. En onze weekends zal ik nooit meer vergeten. We hebben elke keer weer het gevoel dat we op vakantie zijn. We maken prachtige trektochten in de bergen, zwemmen in het azuurblauwe meer, snowboarden of skiën en… kruipen ’s avonds toch gewoon lekker in ons eigen bed.”

E-mail: vanloonkaren@gmail.com