“Toen ik hier net was, voelde het aan als één groot avontuur. Ik sprak geen Portugees en de mensen hier spreken nauwelijks Engels. Dat leidde wel eens tot grappige situaties. Op een avond was ik bij iemand thuis en de enige die een paar woorden Engels sprak, vertrok. Daar zat ik dan. Het enige Portugees dat ik kende, was: bom dia, boa tarde, boa noite (goedemorgen, goedemiddag, goedeavond), estou com sede (ik heb dorst), en fala devargar por favor (praat langzaam alstublieft).

Na een tijdje begonnen enkele mensen tegen me te praten. Natuurlijk verstond ik er niets van. Toen ze dat doorhadden, begonnen ze dingen te tonen en te benoemen. Op een gegeven moment toont er iemand een clown en zegt 'palhaco' (uitspraak: paljaso). Ik was zo verrast dat ik het kende, dat ik in lachen ben uitgebarsten. Iedereen staarde naar me alsof ik helemaal gek geworden was. Het heeft weken geduurd eer ik kon uitleggen waarom ik die lachbui kreeg.

Huisje en tuintje

Niet veel later leerde ik m’n vrouw kennen, een geboren en getogen Braziliaanse. Ik sprak nog altijd niet veel Portugees, maar toch had ik al snel door dat zij voor mij de ware was. Ondanks de taalbarrière klikte het enorm goed en begrepen we elkaar. Intussen zijn we getrouwd en hebben we een zoontje van 8 maanden.

Ik verdien de kost als leraar Engels. De school waar ik lesgeef heet ‘Max Personal Teachers’. We hanteren een heel eigen manier van lesgeven. Het uitgangspunt: een taal aanleren zoals een baby zijn moedertaal leert. We vertalen niets, maar gebruiken voorbeelden, mimiek, tekeningen of voorwerpen. Grammatica laten we achterwege. Dat leert een baby ook niet. De leeftijd van mijn studenten varieert van 14 tot 62.

Zon en zee

Het leven in Fortaleza bevalt me. Het is een grote stad met meer dan 3 miljoen inwoners en er zijn heel wat leuke plekjes. De zon schijnt altijd en de temperatuur ligt gemiddeld rond de dertig graden. In onze vrije tijd trekken we dan ook vaak naar het strand. Daar is het aangenaam ontspannen. Al kan dat ook te maken hebben met de vele strandbars. <lacht>

Een ander pluspunt is de gastvrijheid. De plaatselijke cultuur is een mix van religie en indiaanse gebruiken. Overal waar je binnenkomt ben je welkom en wacht er een maaltijd. Bij de meeste mensen kan je ook blijven slapen. Ze geven je echt het gevoel dat je erbij hoort.

Vuil en vet

Minder leuk is het feit dat Fortaleza een erg vuile stad is. Bijna overal vind je huisvuil. De inwoners laten het letterlijk overal achter. De plaatsen die toeristisch zijn, worden wel goed onderhouden. Die zijn netjes.

In het begin had ik het ook moeilijk om me aan te passen aan het eten. Brazilianen eten heel veel rijst en bonen. En ze zijn verzot op zoutjes (salgado heet dat hier). Lekkere, maar vette snacks. Mijn maag en darmen hebben wat tijd nodig gehad om te wennen. Maar intussen ben ik helemaal ingeburgerd en heb ik zelfs een lievelingsgerecht . Mijn favoriete maaltijd heet 'feijoada'. Dit is een stoofpotje van zwarte bonen, vlees, worst en kruiden.

Muziek en metal

Ik denk niet dat ik nog terugkeer naar België. Tenzij om vrienden en familie te bezoeken, een fris pintje te drinken en te genieten van de Belgische keuken.

Nee, mijn leven ligt hier. Met wat geluk kan ik binnenkort een nieuwe droom realiseren. Ik zou graag een metal bar openen. Zelf hou ik ontzettend veel van metal. En ik ben duidelijk niet de enige. Telkens als ik naar een optreden ga, merk ik dat het een populair muziekgenre is. Alleen zijn de locaties altijd zo vervallen. Mijn droom is een gezellige bar te openen waar je live concerten kan bijwonen, en gewoon op je gemak een pintje kan drinken.  Saúde!”

E-mail: johanvissers99@gmail.com