Nieuwsbrief

"Er zijn maar twee dingen vervelend aan mijn leven. Administratie en discipline. Beiden hebben te maken met uitstelgedrag. Of veroorzaken uitstelgedrag, dat weet ik niet goed."

"Hendrik Dierendonck is een slager uit de Westhoek. Hij is niet erg groot van gestalte, maar als hij begint te spreken, groeit hij. Hij is begeesterend en tegelijkertijd nederig."

"Ik had goede voornemens: het schooljaar 2016/2017 zou de renaissance worden van de nieuwe Guido. Ik zou jonge mensen opleiden als nooit tevoren. Maar helaas..."

"Kinderen komen weer op straat, dankzij één onnozel spelletje. Een idee uitwerken, het gerealiseerd zien en dan de wereld quasi op stelten zetten. Het moet een fantastisch gevoel zijn."

"Het joch was aan ‘t opruimen. Alle boeken moesten ingeleverd worden en de cursussen verdwenen in een grote doos. Ik voelde een beetje jaloezie."

"Oh ramp, de poetsvrouw komt! Dit betekent dat we morgen vroeg moeten opstaan om op te ruimen. We willen niet dat die mevrouw denkt dat wij vieze beesten zijn."

‘Ik wil mijn kinderen meegeven dat het belangrijk is om goed te studeren', zei een van mijn vrienden. Ik werd er onmiddellijk moedeloos door.

De romanticus in mij droomt van olijfbomen, zon en eenvoudig voedsel. Dat je het mediterrane ontvlucht om hier te komen koken, begrijp ik niet.

"Wat er ook gebeurt: je moet hoop blijven hebben. Wie in een kramp schiet, verliest. Dat is zo in de sport, en dat is ook zo in het leven."

"Een maand verder, één enkele maand verder, en ik loop al enthousiast achter de feiten aan. ’t Is chaos als vanouds."

"In elke cursus die ik geef, zitten wel een paar vijftigers. Ze hadden een mooie loopbaan en vallen nu ineens 'onder outplacement’."

Columnist Guido: "‘Neen, voor mij moet dat allemaal niet, ik leef echt!’ Het is kreet die ik vaak hoor als ik lesgeef over sociale media."