Lieve (41) en haar Griekse man zijn allebei doctor in de natuurkunde. Na hun doctoraat, wilden ze graag een academische carrière uitbouwen. Dit lukte echter niet in België. Lieve: “Ik moet nog altijd slikken als ik terugdenk aan onze zoektocht naar werk. Er bleek geen plaats voor ons. De universiteit waar ik gedoctoreerd heb, zei letterlijk tegen me dat ze me pas in dienst wilden nemen als ik eerst buitenlandse ervaring opdeed. En mijn man kreeg overal nee te horen, waar hij ook aanklopte. Ze stuurden ons -twee hoogopgeleide mensen- gewoon weg. Als dat geen jammerlijk voorbeeld is van braindrain! Gelukkig vonden we wel allebei werk in Nederland. Mijn man werkt nu als onderzoeker bij de Rijksuniversiteit en ik ben IT-consultant geworden. Intussen hebben we ook twee dochters van 8 en 13.”

Minder gezeur en hiërarchie

Lieve merkte al vanaf de eerste dag hoe gastvrij Nederlanders zijn. Ze vertelt: “Toen we in ons huis trokken stonden de buren klaar met een bloemetje om ons te verwelkomen. Dat was echt fijn. Het ging ook gemakkelijk om nieuwe vrienden te maken. Nederlanders zijn open naar anderen toe.”

Op haar werk voelde Lieve zich eveneens snel geaccepteerd. “Ik heb wel moeten wennen aan de Nederlandse directheid, maar nu zou ik niets anders meer willen. Doordat iedereen direct is, mag je zelf ook direct zijn, zelfs tegen je leidinggevende. Dat werkt bevrijdend. Wij, Belgen, zeuren meer over problemen in plaats van ze te bespreken met de baas. Wat ik ook enorm apprecieer in Nederland is dat je veel kansen krijgt en promotie kan maken op basis van je kwaliteiten. In Belgische bedrijven is hiërarchie belangrijker en krijg je eerder promotie op basis van het aantal dienstjaren bij je bedrijf. Twee jaar geleden heb ik een tijd in Vlaanderen gewerkt, maar ik kon er echt niet meer aarden.”

Afzien tijdens de bevalling

Maar de Nederlandse mentaliteit heeft ook vervelende kanten. Lieve: “Toen ik zwanger was, stoorde ik me enorm aan de ouderwetse ideeën over het moederschap. Het begon al bij de bevalling: dit wordt hier gezien als iets natuurlijks dat absoluut geen verdoving verdient. Als je pijnbestrijding wilt moet je ervoor vechten. Ik ben dan ook teruggegaan naar België om te bevallen. En eens je kind geboren is, is borstvoeding een must. Geef je flessenvoeding, dan ben je een slechte moeder. Hetzelfde als je buitenshuis werkt. Toen ik terug voltijds ging werken, kreeg ik veel negatieve kritiek. Ik werd verondersteld om thuis te blijven, want waarom had ik anders een kind gewild? Vrouwen horen thuis aan de haard. Het feit dat de school hier al om 15 uur gedaan is en de kinderopvang verschrikkelijk duur, helpt niet echt om die mentaliteit te wijzigen.”

Een ander minpunt is de Calvinistische inslag. “Genieten is hier minder ingeburgerd dan bij ons. Nederlanders gaan niet zo vaak met hun gezin of vrienden op restaurant, en je vindt haast geen lekkere producten in de supermarkt. Als je die wilt, moet je naar een dure delicatessenzaak. Een ander voorbeeld is de woningmarkt: de huizen zijn erg bescheiden. In België zouden we voor hetzelfde geld een veel mooier en groter huis kunnen kopen. Eigenlijk zou mijn ideale plaatje zijn: in Vlaanderen wonen en net over de grens in Nederland werken. Een beetje zoals de Nederlanders die in België komen wonen. <lacht>”

E-mail: palasantzas-backx@hetnet.nl