Het zag er nochtans goed uit. Ik had mijn computer opgeschoond en me de vaste belofte gemaakt dat ik nu netjes gebruik zou maken van het bijzonder vernuftige en overzichtelijke systeem van mapjes en directories dat ik in het verleden al een keer aangemaakt had. Ook in een bevlogen moment…
Voortaan geen overbevolkte desktop en geen tijdverlies door wanhopig zoeken doorheen twintig verschillende versies van een tekst. Deze jongen heeft het allemaal mooi voor elkaar.
En uiteraard moet die smartphone voor andere dingen gebruikt worden dan simpelweg wat kletsen op de sociale media. Neen, vanaf nu gaat dat stukje technologie mij helpen om mijn leven op de rails te krijgen. Ik heb een ingenieus systeem ontwikkeld waarbij alerts, to-dolijstjes en notities naadloos met mijn agenda synchroniseren. Ik heb op een bijzonder intelligente manier gezorgd dat mijn alarmpjes niet interfereren met mijn andere activiteiten, want het spreekt vanzelf dat nu ook de fysieke Guido aangepakt wordt.
Een strak trainingschema om de vormeloze blubber die mijn geweldige lichaam camoufleert, weg te werken. 2016 wordt het jaar van de nieuwe Guidoman, die dynamisch, verfrissend en bijzonder goed georganiseerd, de wereld met verstomming zal slaan.
De eerste trainingen heb ik overgeslagen. Ik was te moe, het regende, en ik had niet de juiste schoenen. In mijn voordeel moet ik er wel bij vermelden dat ik de aandrang weerstaan heb om nieuw loopspul te kopen. Dat is toch een puntje voor mij!
Maar het trainen dat houd ik dus voor februari. Januari is -achteraf bekeken- toch niet zo'n goede maand voor dat soort inspanningen. Iedereen begint dan met zijn goede voornemens. Dosering, daar gaat het over…
En vandaag heb ik dus mijn eerste meeting gemist. Er is iets misgelopen met het synchroniseren van één van de vele agenda's die ik gebruik. Een klein foutje. Niks ernstig. Maar het is toch allemaal moeilijker dan verwacht.
Mijn notitiesystemen zitten nog niet helemaal in mijn modus operandi. Concreet komt dat er op neer dat mijn oude systeem met verschillende schriftjes, en post-it notes stilaan toch weer sterker lijkt te zijn… De keuze van de schriftjes heeft overigens niets te maken met een systeem. Meestal is het gewoon het schriftje dat ik dan en daar toevallig nog in mijn tas stop.
Misschien moet ik gewoon teruggaan naar zo'n groot oud ingebonden schrift. Eén enkel, waar ook een agenda inzit. En gewone balpennen.
Simpelheid loont. Misschien eens over nadenken.
Wie is Guido?
Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.