Ik herinner mij nog als de dag van gisteren mijn eerste verkooptraining. Ik was nog student en kluste bij om mijn studies te betalen. De organisatie waar ik toen voor werkte nam die training heel ernstig. Een hele week, in een hotel! Feest voor arme studenten! We kregen technieken mee, we konden kijken hoe het er uitzag op video en we trainden op alles wat er te trainen viel. Het heeft mij nooit verlaten, en ik heb er altijd en overal mijn voordeel mee gedaan. Zelfs als het niet over verkopen ging.

Verkopen is het mooiste vak ter wereld. Dat is wat overdreven maar het is best mooi. Goede verkoop impliceert immers de opbouw van een relatie, impliceert echt geïnteresseerd zijn in de problemen van de klant, en ook in de persoon van die klant. Zonder dat kan je evengoed een mail met een catalogus opsturen.

Ik heb altijd uitstekende relaties gehad met mijn klanten en met mijn prospecten. Ik werkte me uit de naad voor ze. Ook al leverde dat niet altijd verkoop op, ik heb er wel een pak goede relaties aan overgehouden. En in alle eerlijkheid, ze gunden mij ook veel. Dat heb je als je investeert in die relatie, in die samenwerking.

En dan nu. Je hebt het allicht ook al meegemaakt. Iemand wil een connectie aangaan via LinkedIn. Je kent die persoon niet echt, maar er zijn wat gemeenschappelijke contacten en je denkt er verder niet over na. Ik heb een breed netwerk, en ik ga er ook altijd van uit dat die mensen connectie maken omdat ik hen kan helpen, en niet omgekeerd. Dus klik ik op ‘connectie aanvaarden’.

En dan begint de miserie. Nauwelijks een nanoseconde later krijg je al een omstandige mail waarbij ze uitleggen dat je een interessant bedrijf bent, en of je HR-afdeling op de hoogte is van zus en zo, en dat ze daar graag willen bij helpen, met een superinteressante oplossing.

Mijn bedrijf? Dat ben ik. Niet meer en veel minder kan al niet. HR? Niet echt nodig, mijn ‘war on talent’ beperkt zich tot mijmeringen bij mijn koffiemachine, ’s ochtends vroeg. Mijn reflectie over ‘compensation and benefits’ is al jaren niet meer aan de orde.

Als ik die mensen dan beleefd en met een beetje humor wijs op het feit dat ik niet tot de doelgroep behoor, zou je verwachten dat het ophoudt. Maar neen, ze willen video calls inplannen en telefoontjes plegen.

Verkoop is een mooie vlinder waar je blijft naar kijken, dit zijn plakvliegen en horzels die alleen maar ergernis opwekken. Dat heeft niets met verkoop te maken.

Het zal allicht te maken hebben met dat eeuwenoude regeltje ‘sales is a numbers game!’ Dat is ook zo. Als je met mensen contact hebt, zullen er allicht 10 geïnteresseerd zijn en zal er eentje kopen. Het was een regel, ingegeven door wijze mensen om de energie niet te laten zakken en de motivatie en werklust erin te houden. En het ging vooral uit van echte verkoopprocessen. Van het opbouwen van relaties en het oplossen van problemen.

Wat deze mensen doen? Het valt allicht ergens onder de buzzwords als ‘growth hacking’, ‘performance marketing’ of ‘growth marketing’, maar het is knudde. Het is verkoopspam en het heeft niets maar dan ook niets te maken met wat er zo leuk is aan het echte vak.  

Het is niet ernstig te nemen, en dat begin ik nu dus ook te doen. Geinige antwoorden verzinnen, hoop geven, en de meest onmogelijke constructies bij elkaar pennen om te zien hoe onze vrienden daarop reageren. 

Mijn eerste conclusies neigen in de richting van ‘totaal geen gevoel voor humor en relativering’. Het zijn slechte verliezers. Ik houd u op de hoogte, en als het u zelf overkomt, steek er vooral de draak mee.