En nu pakweg twintig jaar later en met enige jaren ervaring als journalist op de teller, ben ik in de sector van de dienstencheques verzeild geraakt. Een van de meest ingrijpende, maar ook positieve wendingen in mijn leven.

Als ik op zaterdagochtend de weekendbijlages van de kranten lees, warme chocolademelk en een rozijnenboterhammetje erbij, moet ik vaststellen dat mijn communicatie-achtergrond meer dan ooit van pas komt. Om de zoveel tijd komen de dienstencheques immers in het oog van de storm terecht. Gelukkig blijkt het meestal een glas water te zijn, maar toch.

Onlangs bijvoorbeeld moest een hoogleraar in een column zo nodig nog maar eens het kostenplaatje van het systeem bovenhalen. De vraagstelling is terecht, maar helaas was zijn column te kort om ook te verwijzen naar de terugverdieneffecten en het bevorderen van het welzijn van klanten en medewerkers. Hiermee plaatste hij een stempel op zoveel hardwerkende bedrijven en collega's uit de dienstencheque-sector.

Vanaf de zijlijn is het makkelijk om kritisch te zijn over dure sectoren. Ambtenaren, cultuur, onderwijs? Uitkiezen maar! De dienstenchequebedrijven leveren wel meer dan honderdduizend jobs. Bovendien zijn ze het laatste redmiddel van talloze gezinnen om in de ratrace geen burn-out te krijgen en geven ze ouderen de kans om langer thuis te wonen. Verhouding prijs-kwaliteit van het systeem? I rest my case.

Ook een feministische denktank heeft een forum gekregen om de dienstencheque-sector te viseren. De dienstencheques zouden de emancipatie van de vrouw in de weg staan. Misschien ben ik als man te weinig onderlegd in deze problematiek, maar negatieve redeneringen over contracten en jobtevredenheid staan haaks op onze ervaringen. Boem, alweer een negatieve stempel erbij. Misschien toch deze dames eens uitnodigen voor een koffietje om ze wat verhalen uit de echte praktijk diets te maken?

Maar ook de dienstencheque-sector zelf gaat niet vrijuit. Want wat als je communicatiebudget zo groot is dat je het halve land in prime time plat bombardeert met slogans die geen waarheidsgetrouw en genuanceerd beeld ophangen? Ook dat is een gevaarlijke tendens. En zo zorgen we eveneens binnen onze eigen sector voor vreemde stempels.

Natuurlijk is ook deze blog te kort om genuanceerd op elke redenering in te gaan. Ondertussen blijven we vooral hard werken aan de toekomst van onze duurzame en positieve jobs. Het zijn er ondertussen heel veel, maar de getallen zijn onbelangrijk, want wat bovenstaande auteurs vooral vergeten is dat achter alle cijfers en redeneringen vooral mensen zitten, met een individueel en eigen verhaal, soms goed, soms minder goed, en dat is niet samen te vatten in een column, slogan of opiniestuk.

Als Carrefour of Philips een herstructurering aankondigen, zijn we collectief verontwaardigd. Dan gaan we deze groeisector toch niet eigenhandig doen inkrimpen, zeker?

Omdat Watzlawik me is bijgebleven wilde ik absoluut communiceren. Om tussen twee rozijnenboterhammetjes in, een realistisch tegengewicht te bieden. Omdat alle collega's, en niet enkel die van ons bedrijf, nog eens een positieve en waarderende klok mogen horen en samen met ons heel veel job-trots blijven uitstralen.

Lang leve de dienstencheques!"