De deelnemers die een loodzware loopproef afwerken en bij elke stop te horen kregen dat het nog niet het eindpunt was.

Hetzelfde scenario met de gijzelingsproef. Niemand wist hoelang de proef zou duren. Twee 'special forces in spe' spraken over opgeven net voor de finish.

Uiteraard pasten deze proeven in een draaiboek waar deelnemers doelbewust worden getest.

In een bedrijfscontext zou deze aanpak ongepast en onproductief zijn en toch gebeurt het vaker dan we denken.

Directies en andere leidinggevenden communiceren te vaak te weinig over wat de plannen, vooruitzichten, doelstellingen en verwachtingen zijn. Ze gaan ervan uit dat de medewerkers weten wat gedaan en er niet van wakker liggen. Fout gedacht, mijn gedacht!

Een vage communicatie leidt tot desinteresse, opstandigheid, mindere prestaties en -zoals bij Kamp Waes- zelfs tot bijna of helemaal opgeven.

In de chocoladefabriek weten ze in deze periode dat er overuren moeten gedraaid worden in aanloop naar Pasen. Duidelijk! Als je echter je medewerkers diezelfde overuren laat draaien zonder duidelijk aanwijsbare reden en zonder welomschreven eindpunt krijg je gegarandeerd ellende.

Ooit kregen we van een voetbaltrainer een loodzware oefening zonder tijdslimiet. Gevolg was dat iedereen ging doseren en temporiseren, want met die vreemde snuiter wist je maar nooit.

Had hij gezegd dat het over 25 minuten ging, dan hadden we er die laatste 10 minuten als 'trouwe soldaten' alles nog weleens uitgeperst. Gemiste kans!

Is het dan altijd aan het management of de betrokken leidinggevende om de communicatie op gang te trekken? Hij zou er er in ieder over moeten waken dat het duidelijkheid troef is op de werkvloer.

Maar het is natuurlijk ook niet mogelijk om elke minuut van de dag over wisselende zaken te communiceren. Ook leidinggevenden zijn geen onoverwinnelijke speciale eenheden.

Een open gesprekscultuur kan een reddingsboei zijn. In een open cultuur kan en mag er alles gevraagd worden. Zit je met iets? Zie je ergens het nut niet van in? Denk je dat iets op een bepaalde manier anders en beter kan?

Dan is het fijn om te weten bij wie je moet zijn en dat je ook effectief in overleg kan gaan met die persoon. Dat zorgt voor rust, duidelijkheid en vertrouwen. Maar elke betrokkene moet dan wel zijn communicatie-verantwoordelijkheid opnemen in het verhaal. 

Als iets gezegd wordt, kan het gehoord worden. En als het gehoord wordt, kan het begrepen worden. Begrijpen leidt dan tot akkoord gaan en pas dan kan iets gedaan worden. (Communicatiemuur Dervaux & De Sadeleer)

Zelf verkies ik dus duidelijk Kamp Communicatie boven Kamp Waes waar deelnemers geen keuze hadden om akkoord te gaan.

Of er in de leidinggevende skills van Fly en Stijn ook inspiratie zit om toe te passen op mijn werkvloer, daar moet ik nog even over nadenken. Maar andersom valt er zeker inspiratie te rapen. Ingerukt mars!"