Kirsten (28): 'Op m'n 22ste was ik een beetje uitgekeken op m'n job als kok. Ik wilde met mensen werken, maar had geen idee welke mogelijkheden er waren. VDAB heeft me toen goed begeleid. Het resultaat was: een opleiding verpleegkunde. 

Tijdens m'n eerste jaar verpleegkunde kluste ik bij als kok en kookte ik op familiefeestjes. Daar leerde ik m'n man kennen, een van de gasten. Hij deelde m'n passie voor eten en vroeg of ik hulp nodig had in de keuken. Bleek dat hij arts was en net had deelgenomen aan de top van de wereldgezondheidsorganisatie in Genève. Hij was op doorreis naar Maastricht omdat hij overwoog daar een master te doen.  

Het klikte meteen tussen ons en we hielden contact. Die zomer besloot ik hem op te zoeken in Egypte. Van het een kwam het ander, en zolang ik studeerde hadden we een lange-afstandsrelatie. Na mijn afstuderen ben ik op het vliegtuig naar Caïro gesprongen. Nu, 6 jaar later, zijn we gelukkig getrouwd. 

Taalinstructeur

Mijn eerste jaar in Egypte was vrij uitdagend. Ik vond de Arabische taal erg moeilijk. Hierdoor verliep mijn vrijwilligerswerk op de medische afdeling van een vluchtelingencentrum stroef. De taalbarrière was gewoon te groot. 

Gelukkig kwam ik in contact met een Nederlandse vrouw die aan het NVIC (Nederlands Vlaams Instituut in Caïro) werkt. Ze bood me een freelance job aan als Nederlands taalinstructeur voor beginners. Ik vond mezelf meteen in de job en in het instituut. 

Werkvreugde

Tot voor corona gaf ik 2 keer per week les aan een klas van 15 Egyptische studenten. Het was erg leuk om hen te laten kennismaken met de Nederlandse taal. Bovendien was het interessant om te horen waarom ze Nederlands wilden leren.

De meesten hebben daar een specifieke reden voor. Ze werken voor een Belgisch of Nederlands bedrijf. Ze hebben Nederlandstalige vrienden gemaakt toen ze door Europa reisden. Of ze hebben een partner uit België of Nederland. Ten slotte heb je de jonge Egyptenaren die hun masterstudie willen doen aan een van onze universiteiten.

Nu geef ik online les. In het begin was ik bang om het contact met mijn leerlingen te verliezen. Ik was ook erg geïntimideerd door de technologie. Maar ik heb dan een cursus gevolgd bij de Taalunie en ik moet zeggen dat het me intussen heel erg bevalt. Het geeft me nog meer flexibiliteit en werkvreugde.

Blaffende honden

Het eerste jaar in Egypte, woonde ik in Heliopolis. Dit is dezelfde regio waar de Belgische ingenieur Baron Empain aan het begin van de vorige eeuw een paleis bouwde. Heliopolis is een erg groot en druk gehucht dichtbij het centrum van Caïro. 

Ik kom uit een klein dorpje met amper 400 inwoners in Borgloon, Limburg. En nu woonde ik plots in een gigantisch appartementsblok met 400 mensen! Dag en nacht waren er honden die blaften en auto's en mensen die lawaai maakten. Verschrikkelijk.

Na dat jaar zijn mijn man en ik gelukkig verhuisd naar een compound buiten de stad, met tuinen en een park. We moeten nu wel 45 minuten met de auto rijden naar het centrum, maar dat heb ik ervoor over. Het is een erg rustige buurt met internationale scholen, supermarkten, een gym en een zwembad. 

Goed humeur

Het grootste verschil met het leven in België is het goede weer. De zon schijnt het hele jaar door en dat zie je aan het humeur van de mensen. Er is ook een betere balans tussen werk en privé. In België sprak ik alleen af met vrienden in het weekend. Hier zie ik elke avond vrienden of familie in de plaatselijke sapbar of eettent. 

Ik moet er nu om lachen, maar de eerste keren dat ik afsprak met mijn Egyptische vrienden heb ik vaak meer dan een uur staan wachten… Intussen heb ik geleerd om voor ik thuis vertrek snel even een berichtje te sturen: 'Hey, ben je al onderweg?'

Gids spelen

Egypte is een prachtig land en heeft veel te bieden op toeristisch vlak. We hebben de Middellandse zee, de Rode zee en de Nijl, en de vele oases in de woestijn. Ik ben helemaal in mijn nopjes wanneer mijn vriendinnen op bezoek komen en ik ze de mooiste plekjes kan tonen. Gids spelen in eigen land is erg leuk! 

Tijdens mijn vrije tijd studeer ik Egyptisch Arabisch samen met enkele buitenlandse vriendinnen. Daarnaast ga ik een paar keer per week zwemmen en af en toe speel ik frisbee in een lokaal team. In het weekend gaan we vaak trekken in de woestijn of maken we een uitstap naar 1 van de vele bezienswaardigheden in het land. 

Vlaamse kost

Ik ben erg gelukkig hier en ik denk niet dat ik zo gelukkig zou zijn geweest in België. Ik heb een goede balans gevonden en een gezonde levensstijl. Natuurlijk mis ik mijn familie en vrienden en de typische Vlaamse dingen. Maar als kok kan ik veel Vlaamse kost thuis zelf maken. 

Niet dat m'n man daar zo'n fan van is. Hij houdt meer van mediterraans eten. Maar hij is wel helemaal verslingerd aan het Belgische bier! In Egypte gebruiken ze geen hop in het bier en hebben ze maar een klein assortiment. Bij elk familiebezoek probeert hij een ander bier uit. <lacht>

Jaartje terug

Mijn toekomstplannen? Ik wil graag het postgraduaat didactiek Nederlands volgen. Dat is een studie van een jaar in België. Normaal start ik in september. Mijn man en ik zullen dan terug een jaar een lange-afstandsrelatie hebben. Niet makkelijk, maar we hebben het nog gedaan. En m'n man vindt het niet erg om regelmatig naar België te reizen. 

De komende jaren blijven we zeker in Egypte wonen. Misschien dat we later emigreren naar een nog wat zuidelijker land, maar dat zien we dan wel. Ik kan m'n job overal doen, maar mijn man heeft een eigen zaak waardoor hij meer gebonden is aan Egypte. Time will tell.'