De loftrompet in de media zette me aan om even terug te kijken op de voorbije jaren. Waren onze resultaten en prestaties echt wel allemaal zo top? Was ons beleid echt wel oké of hebben we onderweg afritten naar betere zaken gemist? 

Zo kwam ik op enige kemels, blunders en gemiste kansen terecht. Ik wil in deze blog openhartig zijn en ze alsnog delen. De directeur uit de krant is superman niet, verre van. Hij ging al meermaals fameus de mist in bij grote en kleinere zaken.

Als bedrijfsleider kom je dagelijks in contact met tientallen mensen en neem je tientallen beslissingen. Veel kansen om de mist in te gaan, zegt de zwartkijker dan. Veel kansen om goed te scoren, beweert de optimist. De realiteit ligt in het midden: het is niet abnormaal om af en toe verkeerde keuzes te maken.

Een aantal missers kan ik me zo voor de geest halen. De mix van beslommeringen in werk en privé, een drukke eindejaarsperiode en de gedachten aan het kerstfeestje zorgde ervoor dat ik het hertekend organogram niet goed controleerde voor we het met het team deelden.

Zo viel er een collega uit de boot en dan nog net diegene die heel veel voor het bedrijf betekent. Blunder, niet goed te praten, niet goed te maken, pijnlijk. Auw! Een wijze les voor de toekomst. Belangrijke zaken lees je na, ook al is de timing strak en vinden ze je een bemoeial. Gewoon doen! Voor de gemoedsrust en om pijnlijke uitschuivers te vermijden.

Soms ging ik ook onderuit terwijl ik dacht dat ik goed bezig was. De nieuwjaarsspeech tien jaar terug was zo spitsvondig (dacht ik toch) maar werkelijk niemand was mee in het verhaal. Geroezemoes en afleiding tot gevolg. De aankondiging van een algemene loonopslag voor iedereen ging verloren in het lawaai.

Verdorie, gemiste kans! Woorden blijven wikken en wegen en teksten laten nalezen door mensen die je durven tegenspreken is de grote les. De speech ging trouwens over… speculaaspasta. Ik bespaar jullie het verdere verhaal. 

Soms maakte ik ook verkeerde keuzes. Een handig hulpmiddel om bedden op te maken, leek voor ons bedrijf een win-winsituatie. Een attentie voor alle klanten en een goed ergonomisch hulpmiddel voor al onze poetscollega's. Topidee, zo leek het! Het dekbedovertrekhulpmiddel was uiteindelijk niet zo handig en ik vermoed dat er in een van onze opslagruimtes nog honderden exemplaren stof liggen te verzamelen. Toch wel een dure affaire.

Een greep uit mijn blunderboek. De blog is te kort om ze allemaal te delen en er zullen in de toekomst nog wel blunders bijkomen. 

Het risico's op blunders zorgt er echter niet voor dat ik niet meer ga ondernemen, niet meer ga beslissen, niet meer ga kiezen, niet meer ga doen. De volkswijsheid zegt 'wie niets doet, doet niets verkeerd' en volkswijsheden mag je niet tegenspreken, dat zou pas een blunder zijn!