Buitenland

Wonen en werken in Cambodja

In september 2005 vertrok Stefaan samen met een vriend voor twee maanden op rondreis in Zuidoost-Azië. Stefaan: "Na een bezoek aan Vietnam en Laos, belandden we in Cambodja. Daar vroeg een Noors rondreizend koppel of ik zin had om samen met hen een strandbar uit te baten. Dat klonk me als muziek in de oren!"

Stefaan (29): “Mijn reisgenoot vertrok terug naar België en ik ging maar wat graag in op het aanbod van de Noren. We kozen voor een strandbar aan de kust bij Sihanoukville, dé toeristische trekpleister aan de Cambodjaanse kust. De bedoeling was om na een vijftal maanden terug naar huis te keren maar… daar stak Kong een stokje voor. Kong werkte ’s morgens bij ons als dienster in het restaurant van de bar en zo kwam van het een het andere: twee jaar geleden stapten we in het huwelijksbootje.

Paradijs

Na een tijdje waren Kong en ik ervan van overtuigd dat we niet in het toeristische Sihanoukville wilden blijven. We trokken er samen op uit en toen we op een dag Kep bezochten -een paradijselijk dorpje aan de zuidkust- werden we allebei overvallen door een 'waauw-gevoel': hier vonden we een heerlijke mix van zee, bergen, rijst- en zoutvelden en een beetje toerisme. We besloten ons daar te vestigen en er een gastenverblijf uit te bouwen. Dat staat er nu en we hebben het ‘Botanica’ gedoopt.

We hebben vier mensen in dienst. Het zijn allemaal Cambodjanen waarmee het fijn samenwerken is. Maar Kep blijft natuurlijk een afgelegen badplaatsje aan de andere kant van de wereld. Daar is een heel andere mentaliteit aan de orde dan de gedrevenheid en de prestatiedrang uit onze westerse maatschappij. Dat kan soms heel deugddoend zijn maar het veroorzaakt ook de nodige stress en ergernis. Vooral wanneer het aankomt op het proper houden van de keuken en het restaurant van het gastenverblijf. Over hygiëne bestaat er toch wel een cultureel verschil tussen België en Cambodja. Maar ik zie beterschap, dus er is hoop <lacht>.

Derdewereldland

Ons personeel eet, drinkt en slaapt op het werk. Dat is hier heel normaal, behalve voor de ongetrouwde meisjes. Die mogen hier enkel verblijven omdat mijn barman familie is van hen. Normaal worden vrouwen thuis gehouden tot ze trouwen. Het gevolg hiervan is dat ze weinig sociaal zijn. De ongetrouwde meisjes die hier werken waren in het begin uiterst schuw, maar stilaan bloeien ze open en dat is leuk om te zien.

Of ik Cambodja aangenamer vind dan België? Dat is een moeilijke vraag. Het zijn twee bijna tegenovergestelde werelden, maar ik voel me perfect gelukkig in beide.

Leven in een derdewereldland doet je inzien hoe bevoorrecht wij Europanen zijn met onze goed georganiseerde sociale zekerheid, onze sterk uitgebouwde zorgverlening en ons kwaliteitsvol onderwijssysteem. Die zaken moet je in Cambodja niet verwachten. Maar ondanks de soms moeilijke levensomstandigheden hoor je de mensen hier bijna nooit klagen, terwijl er in België altijd wel een of andere groep misnoegd is over iets. Die mentaliteit is hier onbestaande. Misschien komen we ooit wel in België wonen, misschien ook niet. Dat is een vraag waarop alleen de tijd een antwoord kan geven."

 

E-mail: stefaanlambrecht@gmail.com

Website: www.kep-botanica.com

Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Canada

Isabelle werkte 5 jaar in Montreal. "Ik sprak af met vriendinnen om te breien. We zaten dan met een glas wijn rond de houtkachel.

Wonen en werken in Zuid-Afrika

Frank: "Je hebt hier alles wat een mens kan verlangen: 10 maanden zon per jaar, strand, bergen en adembenemende natuur."

Wonen en werken in Oeganda

Ingenieursstudent Benjamin trok tijdens z'n vakantie naar een dorpje in Oeganda om er een waterpomp te installeren.

Wonen en werken in Griekenland

Elise werkte als reisleidster op het Griekse eiland Kos. "Toen ik er in april aankwam, ontwaakte het eiland uit zijn winterslaap."

Wonen en werken in Peru

Aline trok naar een arm dorpje, diep in het Andesgebergte, waar ze indianenkinderen opving die van school kwamen.

Wonen en werken in IJsland

Koen: "Toen ik hier toekwam, zweette ik me kapot. Het regende en het was warm. En het was pikdonker, om 3 uur in de namiddag."