Dertig jaar geleden gingen zakenreizen er compleet anders aan toe dan nu. Doorwinterde zakenreiziger Stefaan (54) haalt herinneringen voor ons op.

Statussymbool

“In mijn beginjaren was op zakenreis gaan een statussymbool. Het dwong respect af. Zeker als je naar moeilijke landen trok zoals Israël, Iran, Saoedi-Arabië, Turkije… Mijn collega’s wachtten vol ongeduld tot ik terug was en hingen aan mijn lippen om mijn verhalen te horen. Ik bracht ook altijd specialiteiten van het land mee zoals pistachenoten of baklava. Dat was in die tijd nog exotisch.

Nu is zakenreizen doodgewoon geworden. En in plaats van respect af te dwingen, word ik veeleer met argwaan bekeken. Zeker door mijn collega’s van de boekhouding. Zij beschouwen me als een profiteur en denken dat ik op vakantie ga.

Reisbureau

Toen er nog geen internet bestond, was het erg lastig om de praktische zaken te regelen: je vluchten vastleggen, een hotel zoeken en boeken, achterhalen welk weer het was om te weten welke kledij je moest meedoen…

Het was vrijwel onmogelijk om dat op je eentje te doen: je had hier een reisbureau voor nodig. De reisbureaus beschikten over gespecialiseerde boeken met info over de vluchten, de hotels… Je moest op hen vertrouwen en kon alleen maar hopen dat de info in hun boeken klopte.

Geld

Een ander groot verschil was dat je alle kosten tijdens de reizen zelf moest voorschieten: het hotel, de restaurantbezoeken met klanten… Ik herinner me dat ik eens 100.000 frank (2.500 euro) moest betalen, wat meer was dan mijn maandloon. Mijn werkgever stortte het bedrag achteraf wel terug, maar dat was toch een akelig gevoel. Tegenwoordig schieten bedrijven alles voor via een bedrijfskredietkaart. Da’s een grote verbetering.

Zakenreizen zijn sowieso goedkoper geworden. Dankzij gps kan je nu zelf met de auto rijden en heb je geen chauffeur meer nodig, de vliegtuigtickets kosten minder en de communicatie is stukken goedkoper. Vroeger rekenden hotels torenhoge kosten aan voor het gebruik van hun telefoon. Dat was een deel van hun inkomen.

Werk

Wat zakenreizen ook anders maakte, was het feit dat je totaal geïsoleerd was van je collega’s. Als m’n medewerkers een vraag of een probleem hadden, kon ik hen niet helpen. Ik had geen gsm of mail. Meestal probeerde ik mijn assistente wel één keer per week te bereiken via de telefoon in het hotel, maar dat was een heel gedoe. We hadden allebei veel meetings (maar wisten van elkaar niet wanneer) en ’s avonds was ze naar huis. Als ze achter haar bureau zat, zorgde ze er altijd voor dat al haar kaften met documenten klaar lagen, voor het geval het toch eens zou lukken.

Mijn eigen werk bleef eveneens liggen. Ik kon niks opvolgen want ik had geen laptop. Nu is dit ondenkbaar: mijn baas verwacht dat ik op zakenreis 80% van mijn gewone werk verderzet. Dat is trouwens wel erg ironisch. Ik krijg geen toestemming om ‘home office’ te doen, maar hij eist wel ‘hotel office’. Thuis vertrouwt hij me niet, maar op hotel blijkbaar wel!”