We spreken van een voetbalseizoen in 1986, de miniemen van ksv Oud-Turnhout. Het leven was eenvoudig, 15 kameraden en een bal. Rood en groen voor altijd!

We speelden op een zaterdagmiddag een uitwedstrijd bij het naburige Lille, net als wij een ploeg uit de kop van het klassement. Aan de rust keken we tegen een 4-2 achterstand aan.

In die periode stond het spelplezier voorop en was er een beurtrol wat betreft het aantal speelminuten. Soms mocht je een hele wedstrijd spelen, en andere keren maar een halve.

Die middag was het de beurt aan onze beste speler om aan de rust vervangen te worden, maar onze trainer had iets anders in gedachten. Hij legde ons uit dat hij erin geloofde dat we de wedstrijd alsnog konden winnen op voorwaarde dat we het schema van de wissels overhoop haalden. Hij wou onze beste speler na de rust laten doorgaan waardoor een andere speler die eigenlijk de hele wedstrijd mocht spelen vervangen moest worden.

Ging iedereen daarmee akkoord? En dan vooral ook de speler die vervangen werd?

Om een lang verhaal kort te maken: we volgden als ploeg de trainer, we wilden winnen en zo geschiedde. 5-6 winst met het beslissende doelpunt van onze beste speler in de laatste minuten van de wedstrijd. Iedereen uitbundig blij, ook al omdat die overwinning ons een extra consumptiebonnetje in de kantine opleverde op kosten van de trainer. Feest!

Jef, de trainer van toen, was een rasechte Kempenaar met veel gezond verstand. Je kon hem niet direct associëren met Covey, Sinek, Van Gaal of Mourinho ofzo, maar zoveel jaren later kan ik glasheldere lessen trekken uit zijn manier van werken. Lessen voor het voetbal, maar eveneens op ondernemersvlak.

Les 1: hij durfde afwijken van zijn vooropgestelde plannen en ideeën om alsnog resultaten te boeken. Dat is niet de makkelijkste weg, maar hij waagde het erop en die keer draaide het goed uit.

Les 2 was zijn openhartige aanpak. Geen excuses of uitvluchten of rond de pot draaien. Hij legde zijn visie op de wissels uit en besprak met ons waarom hij het zo zag en gaf ons inspraak. Ook al waren we maar kinderen die gewoon wilden voetballen. Als volwassene een draagvlak creëren voor een bende kinderen en hen toestemming vragen. Bewonderenswaardig.

Les 3: vier je successen. Dat is een regel die we binnen ons bedrijf al heel lang en vaak in de praktijk brengen. Maar ook in 1986 gebeurde het dus al in een voetbalkantine in de Kempen. Het maakte onze groep hechter, zorgde ervoor dat we onze inspanning makkelijker konden verteren en maakte onze drang naar goede resultaten nog intenser.

We zijn nu 35 jaar later. De beste speler van toen schopte het tot eerste nationale. De ploegmaat die die middag ongepland vervangen werd, overleed enkele jaren later op weg naar school. De trainer verloor ik uit het oog.

Het is mooi om vast te stellen dat je als coach, leidinggevende of directeur een impact kan hebben op het denken van mensen, ook al is het contact kortstondig en was de samenwerking maar voor even.

Met de zon die vandaag door het raam schijnt, begint het weer te kriebelen om in korte broek achter die bal te hollen.

Vermoedelijk niet zo'n bijster goed idee op mijn leeftijd. Maar misschien moet ik met de lessen van Jef en de lessen die ik zelf leerde als ondernemer toch eens nadenken over een job in het voetbalwereldje.