Columns

Guido: promotie

Het is redelijk paradoxaal te noemen. Als je in onze maatschappij iets goed doet, word je gepromoveerd. Dan mag je hoger op de ladder kruipen. En dat wordt zichtbaar gemaakt. Met auto's, grotere bureaus en wat er verder nog mogelijk is aan decorum. Het is een proces dat maar in één richting gaat, hogerop en als dat niet lukt, tja dan is het einde verhaal.

Mocht het alleen maar een titel en een ander bedrijfskaartje zijn, zou het allemaal nog meevallen. Maar helaas wordt er na verloop van tijd ook van je gevraagd dat je mee gaat managen. Leiding geven aan een team, sturing aan een organisatie. Peer reviews, management meetings, steering committees. Dat hoort er ook bij. En reporting, veel reporting! Projecties van de resultaten, overview van de sales forecasts of de status van de teamleden.

Geestdodende activiteiten, en dat heb je allemaal aan jezelf te danken. Want je was goed in wat je deed. En daar werd je voor beloond. Niet door in meer comfortabele omstandigheden je werk te mogen doen waar je zo goed in was. Neen, je mag net minder doen waar je goed in was. Je moet andere verantwoordelijkheden nemen. Terwijl het niet eens zeker is dat je daar goed in bent.

Het komt ongetwijfeld door de halfslachtige houding met betrekking tot verloning en beloning. Ja, we gaan hem meer geld geven, maar dan verwachten we natuurlijk ook wel meer terug. Je kunt je afvragen of het dan wel een beloning is, natuurlijk. De mercantiele geest is in Vlaanderen nooit ver weg. 'Voor dat geld kunnen we er twee jongere aanpakken…' en dat soort kruideniersredeneringen.

Promotie is ook wat we zelf in het hoofd hebben als we denken aan een geslaagde loopbaan. Geloof me ik heb het hele spectrum doorlopen. Van junior naar senior, van groepshoofd naar managing director, en alle mogelijke -creatief uitgevonden- stappen ertussen.

Nu, vele jaren later, bedenk ik regelmatig dat dat toch niet de meest slimme aanpak is. Je hebt mensen die het ongetwijfeld in de vingers hebben om de corporate hiërarchie aan te zwengelen en aan te scherpen. Ik heb er niet meteen een waardeoordeel over. Ik weet wel dat ik het niet in me heb. Ik vond het saai en weinig uitstaans hebben met het terrein, met het echte werk.

Onlangs las ik dat ze bij een bedrijf als Google op dat vlak een parallelle hiërarchie hebben. Enerzijds heb je de klassieke managementstructuur die vlak is en toegankelijk. Daarnaast heb je een gelijkaardige waardenschaal voor meer technische profielen. Je titel verandert een beetje, je verloning zeker, maar je blijft wel min of meer hetzelfde werk doen.

Grondiger en beter, eerder dan meer. Er valt zeker iets voor te zeggen! 

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: in het moment

"Er zijn maar twee dingen vervelend aan mijn leven. Administratie en discipline. Beiden hebben te maken met uitstelgedrag. Of veroorzaken uitstelgedrag, dat weet ik niet goed."

Guido: beenhouwersvak

"Hendrik Dierendonck is een slager uit de Westhoek. Hij is niet erg groot van gestalte, maar als hij begint te spreken, groeit hij. Hij is begeesterend en tegelijkertijd nederig."

Guido: tegenzin

"Ik had goede voornemens: het schooljaar 2016/2017 zou de renaissance worden van de nieuwe Guido. Ik zou jonge mensen opleiden als nooit tevoren. Maar helaas..."

Guido: steen verleggen

"Kinderen komen weer op straat, dankzij één onnozel spelletje. Een idee uitwerken, het gerealiseerd zien en dan de wereld quasi op stelten zetten. Het moet een fantastisch gevoel zijn."

Guido: reset

"Het joch was aan ‘t opruimen. Alle boeken moesten ingeleverd worden en de cursussen verdwenen in een grote doos. Ik voelde een beetje jaloezie."

Guido: oh ramp!

"Oh ramp, de poetsvrouw komt! Dit betekent dat we morgen vroeg moeten opstaan om op te ruimen. We willen niet dat die mevrouw denkt dat wij vieze beesten zijn."