Soms komen mijn twee fascinaties netjes samen. Ik leg jullie graag uit wat ik hiermee bedoel.

De meeste bedrijven hebben het ondertussen wel door. Het menselijk kapitaal is belangrijker dan wat dan ook binnen een gezond bedrijf. En als je er nog niet van overtuigd bent dat fijne werkomstandigheden voor je collega's belangrijk zijn voor mooie resultaten, dan drukt de huidige 'war for talent' je wel met de neus op de feiten. 

De HR-diensten en directies proberen volop een goede werkplek te creëren. Elke week lees of hoor ik wel ergens geweldig toffe ideetjes om de collega's te verblijden en de job-omstandigheden te verbeteren. Het ene idee al wat creatiever dan het andere. Top!

Maar loert daar ironisch genoeg ook geen gevaar om de hoek? Bouwen we onbewust niet aan een aantrekkelijke gouden kooi waar het fijn vertoeven is? Want wat te doen als je eigenlijk geen interesse meer hebt in je job en geen uitdagingen. Wat doe je dan? Wat als de randvoorwaarden binnen de job zo mooi zijn uitgebouwd dat het moeilijk loslaten wordt? Dilemma! Want de hypotheek blijft lopen en verandering is altijd lastig! Maar je nog jaren elke dag bezighouden met taken of doelen die je niet meer raken of interesseren, dat lijkt de kortste weg naar je niet meer goed voelen in je vel, naar bore- of burn-out en dergelijke. Daar kunnen geen gezonde sapjes, teambuildings, rimpeldagen of cafetariaplannen tegenop.

Hans en Grietje wilden ontsnappen uit hun kooi, maar andere sprookjesfiguren zouden zich ongetwijfeld tegoed blijven doen aan al dat toegestopte lekkers.

De voorbije jaren zag ik Hans en Grietje ook passeren op de sollicitantenstoel. Ze zochten opnieuw uitdaging, motivatie, ambitie en arbeidsvreugde. Slechts weinigen kon ik overtuigen om voor ons te kiezen. De anciënniteitswedde van de ambtenaar, de verlofregeling van de leerkracht, de blitse bedrijfswagen en dito bonus van de verkoper waren te grote obstakels. Ze konden de stap niet zetten om die achter te laten.

Ik werp hen geen steen toe. Zij hebben ten minste al eens nagedacht over een ontsnappingsroute. Anderen zullen zelfs die stap nooit overwegen. Dat is jammer, want niemand zit te wachten op een collega die enkel blijft omdat hij veel vakantiedagen heeft. En geen enkele persoon verdient het om zijn dagen in totale verveling te slijten en af te tellen tot hij op vakantie kan.

Met het langer werken en een veranderende tijdsgeest moeten bedrijven blijven inzetten op het aangenamer, gezonder en plezanter maken van de werkvloer. Maar tegelijk moeten ze zich ook focussen op een efficiënte en uitdagende organisatie van het takenpakket. Een moeilijke evenwichtsoefening die dialoog vereist, een open en eerlijke communicatie over wederzijdse verwachtingen en ambities, nu en in de toekomst. Delicaat en lastig, maar lastig gaat ook! En datzelfde geldt voor een escape-room, ook al is die zeker niet van goud."