Bedrijfsleider Tim: 'Grote emoties vind je doorgaans niet op onze werkvloer. Het is niet zo dat we na het verkrijgen van de kwartaalcijfers met z'n allen naar een denkbeeldige cornervlag lopen, op onze knieën schuiven en mekaar in de armen vallen. Best wel jammer eigenlijk. Maar we zijn natuurlijk wel oprecht blij als het goed gaat, hoor. Ook de negatieve emoties worden wel beleefd, maar niet uitvergroot. Geen scheldpartijen, grote woorden of slaande deuren. Gelukkig maar. Het zou niet passen bij de stijl van ons huis, bij onze positieve energie.

Een tiental jaren terug laaiden de emoties wel hoog op. Ik reed alleen in de auto op de terugweg van onze allereerste tweedaagse ooit. Die twee dagen worden gevuld met opleidingen, workshops en uiteraard plezante dingen om onze ploeg tot een hecht blok te smeden. Ik heb gevloekt, op mijn stuur geklopt en alles en iedereen, inclusief mezelf, de schuld gegeven. Het leek me een geweldig idee. We trokken naar een mooie locatie waar zelfs de Rode Duivels al eens logeerden. Ons team zou van alles bijleren en er was tijd voor ontspanning. Welverdiende ontspanning, want we werkten hard. Ik zag het helemaal voor me. Van dit initiatief ging ons bedrijf in de toekomst de vruchten plukken.

Het werd dus niet wat ik had verwacht, gedacht en gehoopt. De opleiding was niet de juiste voor onze ploeg en de teambuildingactiviteiten waren eerder kinderachtig. Ook het groepsgevoel leed er onder. Collega's verkozen de tv op hun kamer boven een groepswandeling. Zucht, diepe zucht! Geen buikschuiver richting hoekschopvlag, maar met het hoofd naar beneden afdruipen.

Gelukkig beslisten we de weken nadien om onze tweedaagse toch een, euh, tweede kans te geven. We dachten nog meer na over locatie, opleidingen en groepsgevoel. Ondertussen zijn we jaren verder en is de tweedaagse een belangrijke en succesvolle pijler geworden, een jaarlijkse afspraak. Het is het moment om de neuzen in dezelfde richting te zetten, om mensen beter te maken in hun job en om een fijne collegiale werksfeer te creëren. Net zoals het in den beginne bedoeld was. Zucht, maar deze keer van opluchting.

Waarom ik in deze periode aan die eerste mislukking terugdacht? Natuurlijk omdat we binnen een paar weken er weer op uit trekken. Maar ook omdat ik vorige week een tentoonstelling over Nederlandstalige muziek bezocht. Ik leerde er dat er van de eerste single van Clouseau, Brandweer, slechts 437 exemplaren werden verkocht. Ook niet direct een voltreffer me dunkt. Misschien dat de broertjes Wauters er op dat moment blij mee waren, maar misschien hadden ze toch ook op meer gehoopt, hebben ze op hun stuur geklopt of toch minstens een paar keer diep gezucht. 

Zowel met Clouseau als met onze tweedaagse is het dus uiteindelijk goed gekomen. Les van de dag is dus dat je een idee waarvan je helemaal overtuigd bent, niet zomaar overboord moet smijten bij de eerste de beste tegenslag. 'Proberen is leren' zegt mijn petekind. Ze heeft groot gelijk!"