Sarah (25): 'Toen ik 12 jaar was gingen m'n ouders, m'n drie zussen en ik met Art For All op vakantie naar Roemenië. Deze stichting wil kinderen in moeilijke omstandigheden kennis laten maken met kunst en creativiteit. 

Ik was meteen onder de indruk, zowel van de organisatie als van het land. Het viel zelfs zo goed mee dat we dit nadien elk jaar deden. 

Honger

Afgelopen september besliste ik om als vrijwilliger een langere periode naar Roemenië te gaan. Ik trok naar een Roma-dorp. Daar verbleef ik samen met een andere vrijwilliger op de basis van de vrijwilligersorganisatie. 

Het was de bedoeling dat ik in januari terug zou beginnen werken in België, maar mijn 'honger' was te groot. Ik heb toen beslist om te blijven tot aan de zomer. Daarna zou ik wel zien. 

Tieners

Het eerste project waar ik als vrijwilliger aan meewerkte, draaide rond tieners. De meeste tieners gaan niet school, en kunnen niet lezen of schrijven. Ze zorgen voor hun broertjes en zusjes of spenderen hun dagen al bedelend. 

Ze zijn vroegrijp. Meisjes van 13 jaar die zwanger zijn en hun eigen gezin beginnen, zijn geen uitzondering. 

Wij leerden hen lezen en schrijven en werkten rond hun identiteit: wat zijn hun waarden, talenten, wat kunnen ze doen met hun leven. Het doel was om hen op die manier wat meer zelfvertrouwen te geven. Het gevoel te creëren dat ze ook iets kunnen verwezenlijken.   

Werk

Daarnaast hielpen we de volwassenen werk zoeken. In dat dorp had maar 1 iemand een legale job. De rest werkte niet of deed klusjes in het zwart. Bijvoorbeeld: hout en ijzer verzamelen en dit verkopen. 

Wij kwamen wekelijks met een groepje samen en legden uit wat het betekent om een job te hebben. Welke papieren ze daarvoor nodig hadden. Waar ze konden solliciteren…

Vrouwen

Tot slot kwamen we elke week samen met de vrouwen van het dorp om te praten en te knutselen. 

Door creatief bezig te zijn hoopten we hen meer zelfvertrouwen te geven en hen te laten groeien als persoon. 

Veel tijd om met zichzelf bezig te zijn, hebben ze niet. De enige gedachte die hun leven domineert is: 'Hoe krijg ik m'n kinderen gevoed vandaag?'. 

Sociaal

Omdat ik al vaak in Roemenië geweest was, voelde ik me er snel thuis. Wat opvalt is dat de mensen er veel socialer zijn en erg vriendelijk. 

Buren komen langs en slaan een praatje of drinken samen een kop koffie. Samen zitten ze dan op het bankje voor hun huis naar voorbijgangers te kijken. Ze spelen ook nog spelletjes op straat. En om de haverklap passeert er een kar met paarden. Mooi om te zien. 

Honden

Het enige waar ik me aan ergerde zijn de honden. In Roemenië zijn er ongelooflijk veel straathonden. 

Ooit zijn er, toen ik aan het joggen was, 2 honden grommend op me afgestormd! Ik was toen heel erg bang. Gelukkig kwam de eigenaar tussenbeide. Maar ik had de schrik te pakken.

Corona

Mijn plan was om tot de zomer in Roemenië te blijven. Jammer genoeg heeft COVID-19 daar een stokje tussen gestoken. Midden maart was ik een weekje op bezoek in België. Net die week zijn we in lockdown gegaan en mocht ik de grens niet meer over. Ik ben dus hier moeten blijven. 

Al mijn spullen liggen nog in Roemenië. Het is nog niet duidelijk wanneer ik terug kan.  Ik vind het in ieder geval heel jammer dat ik m'n projecten niet heb kunnen afsluiten. 

Misschien ga ik volgend jaar opnieuw voor een langere periode naar daar. Langs de andere kant heb ik ook zin om hier terug te beginnen werken. Daar moet ik nog zien uit te geraken. Op zomerkamp ga ik alleszins. Daar is geen twijfel over!' <lacht> 

E-mail: opdekampsarah@gmail.com