Ik ben van mening dat je levenslang moet proberen om dingen voor de eerste keer te doen. Dat onbekende, die gezonde spanning, dat leer- of ervaringsmoment, de algehele verwondering. Het is niet dat ik het ooit gemeten heb, maar vermoedelijk zijn zulke eerste-keer-momentjes goed voor een lichtjes versnelde hartslag én voor een iets bredere glimlach gemeten van oor tot oor.

Als ondernemer heb ik de voorbije 15 jaar het geluk gehad om een pak dingen voor de eerste keer te doen. Een eerste keer een bedrijfspand kopen, een eerste keer een overname realiseren, een eerste speech op het personeelsfeest, een eerste keer spreken voor andere ondernemers… 

Laten we zeggen dat dit geen van allen makkelijke dingen waren. Je kan ervoor kiezen om ze niet te doen omdat er altijd wel ongemakkelijkheden en obstakels bij zulke zaken opduiken. 

Dingen voor de eerste keer doen? Ik kan niet anders dan het met belachelijk veel enthousiasme en overtuiging blijven aanmoedigen. Het bezorgt je een fantastisch gevoel van voldoening. Een gevoel dat duizend keer de mogelijke ongemakjes overstijgt. 

Dus als er zaken zijn die een eerste keer opduiken, zeg ‘hell yeah’ in plaats van ’ja, maar’! Of je kan ook Pipi Langkous citeren. Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan! Een goede raad die je zowel op het werk als in je privéleven kan gebruiken.

Eerder dit jaar op vakantie in Marrakech liet ik me voor de eerste keer op aloude wijze met de hand scheren door een lokale stielman Mustafa. Zijn enthousiasme leverde wat snijwondjes op, maar de ervaring was helemaal top! Een zacht babyvelletje en echt een hele brede en gladde glimlach! Waauw! 

En dan komen we terug op de term levenslang. Ook levenslang leren is een term die niet altijd positief wordt onthaald, maar waar ik zelf grote fan van ben. De wereld verandert bliksemsnel. Niet bijleren is dan geen stilstaan, maar op volle snelheid achteruitrijden.

Nu, Mustafa ging zoals gezegd gretig van start met zijn vlijmscherp mes. Na elke 20 seconden greep hij naar een tissue op het bovenste kastje van zijn piepkleine kapsalon. Ik had het eerst niet door, maar hij moest er zelfs voor op zijn tenen gaan staan. Het tafereel herhaalde zich een keer of 30. Ergonomisch niet zo verantwoord, zou onze preventie-adviseur terecht opmerken.

Toen de barbier na afloop feedback vroeg over ‘mijn eerste keer’ ondervond ook ik dat ik nog moet blijven leren. Altijd en overal eerlijke feedback geven, het is iets dat ik probeer te doen en ook anderen van probeer te overtuigen, maar bij Mustafa lukte het me niet onmiddellijk om zijn nogal inefficiënte werkwijze te benoemen. 

Misschien dat hij door mijn tekortkoming levenslang op een suboptimale manier aan de slag blijft. Hij krijgt binnenkort misschien levenslange rugpijn en dat had ik kunnen verhelpen. 

In mijn omgang met mensen zal ook ik dus levenslang moeten blijven bijleren. Voor de rugpijn van Mustafa en voor de vooruitgang van alle collega’s en ons bedrijf!