Columns

Steven: gelukkiger en gezonder

Ik merkte het al toen ik aankwam op de luchthaven in Jeddah. De beruchte luchthavenpolitie die met de meest minachtende arrogantie je valies open en bloot door elkaar gooit op zoek naar westerse porno en alcohol was van het toneel verdwenen.

Vriendelijk lachende Saudische mannen en zwart gesluierde vrouwelijke beambten (kon niet zien of ze ook glimlachten naar mij...) deden de visa- en bagagecontrole naar behoren.

Ik kon het amper geloven. Zeker toen ik Aziatische immigrantenvrouwen in de luchthaven gezwind en zonder schroom zag rondlopen zonder enige sluier.

Gelukkiger en gezonder

Was ik in het verkeerde Midden-Oosten geland?????

Bij het zien van mijn Saudische collega Ahmoud vroeg ik hem onmiddellijk wat er aan de hand was.

In horten en stoten probeerde hij me de omwenteling die aan de gang is duidelijk te maken. 

Kort door de bocht kan je zeggen dat het koningshuis de Saudische bevolking gelukkiger en gezonder wil maken en tegelijk ook zoveel mogelijk buitenlandse toeristen en buitenlandse investeringen wil aantrekken.

De omwenteling kreeg zelfs een officiële naam: 'saudisering'. 

Bloemetjes buiten zetten

Is saudisering een barmhartige ingeving van de koning? Niet noodzakelijk. 

De Arabische heersers beseffen dat het zwarte manna uit de oliebronnen eindig is en op de zwarte ecologische lijst staat. 

Ze moeten het over een andere boeg gooien als ze de gemakkelijk verworven levensstandaard willen blijven garanderen aan de snelgroeiende lokale bevolking.

Ze beseffen dat een slapende vulkaan van nietsdoende luiwammesen tot een plotse rebellie kan ontploffen als er aan hun verworven rechten gesnoeid wordt. Het zijn vooral de immigranten die werken, terwijl de Saudis niksen en genieten van de olierijkdom.

Bovendien willen de heersers beletten dat de Saudische bevolking zijn oliegeld ergens anders over de balk gaat gooien. Nu is het zo dat heel wat inwoners naar omliggende staten trekken zoals Bahrein en Dubai om daar de bloemetjes buiten te zetten.

Ze ervaren er de vrijheid die ze in hun eigen land niet hebben. Ze kunnen er alcohol drinken, gokken, met vrouwen aanpappen...

Calorieën op het menu

De saudisering omvat heel wat maatregelen. De Arabische heersers richten bijvoorbeeld gigantische pretparken en ontspanningscentra op om toeristen aan te trekken en de lokale bevolking tevreden te maken. Ze organiseren nu ook gigantische openluchtconcerten en de cinema's openen terug hun deuren.

Wat me nog opviel: bij elk gerecht op de menukaart staat er nu uit welke ingrediënten het bestaat en hoeveel calorieën er in zitten. Zo willen de heersers obesitas en diabetes tegengaan. 

Volgens mij werkt dat heel goed. Ik zat op restaurant en had echt zin in gefrituurde calamares tot ik zag dat er 1.200 calorieën in zaten! Ik heb dan maar iets anders besteld.

Vrouwen aan het werk

De alleringrijpendste maatregel is dat ze niet alleen meer Saudiërs aan het werk willen, maar ook meer vrouwen.

In Saudi werkt amper 20% van de vrouwen. Mijn collega noemt dit logisch omdat meisjes tot 15 jaar geleden niet werden verondersteld om lang naar school te gaan.

Voor hem was daar niks mis mee... Hij beschouwt zichzelf als redelijk conservatief ook al is hij pas 30 jaar en heeft hij op kosten van de staat 4 jaar in Amerika gestudeerd. 

Dat vrouwen nu mogen autorijden, vindt hij bijvoorbeeld geen goed idee. Want wat gaan ze doen als ze autopech hebben? Ze weten niet hoe ze hun auto moeten repareren. 

Rode stickers met 'Mannen niet toegelaten'

De bedrijven zijn mentaal nog niet klaar om vrouwen aan het werk te zetten, maar worden nu gedwongen om vrouwen aan te werven. 

Dit stelt heel wat praktische problemen. De vrouwelijke medewerkers mogen bijvoorbeeld niet tussen mannelijke collega's zitten om te werken en managers mogen hen niet berispen (enkel hun man mag dat).

De meeste bedrijven hebben nu een afzonderlijke ruimte voor vrouwelijke medewerkers. Daar kunnen ze hun hoofddoek afdoen en ongestoord werken.

Wil de baas met een van de vrouwen spreken, dan moet hij eerst bellen om te zeggen dat hij gaat langskomen. Op die manier kunnen ze snel hun sluier aandoen. 

Op alle deuren die toegang geven tot de bedrijfs'harems' zijn grote rode verbodsstickers gekleefd: een man met een dikke rode streep erdoor!

Vreemd: de afgebeelde man is in westerse kledij en niet in de typische Arabische outfit.

Ik voelde me zwaar geviseerd toen ik langs die stickers passeerde.

Mannen in opstand

Wat mijn collega Ahmoud het ergst vindt is dat de vrouwen positief gediscrimineerd worden op de werkvloer.

De Arabische heersers werkten een puntensysteem uit waarbij bedrijven punten krijgen als ze Saudische mensen aanwerven. 

Raar maar waar: een vrouw is dubbel zoveel punten waard als een man.

Als je weet dat de lonen van Saudische vrouwen heel wat lager zijn dan die van de mannen, begrijp je dat heel wat ondernemers vrouwen willen aanwerven. Zo slaan ze 2 vliegen in een klap.

In het kruis gegegrepen

In de realiteit blijkt dat de Saudische vrouwen vooral de jobs innemen die vroeger door hogeropgeleide Aziatische immigranten werden gedaan. Bijvoorbeeld jobs als boekhouder of receptionist. Het is zelfs zo dat heel wat hotels tegenwoordig geen immigranten meer willen aanwerven om aan de receptie te werken.

Ons bedrijf heeft drie lokale vrouwen aangenomen. Twee van hen zijn na een jaar al vertrokken. 

Ahmoud beweerde -met een cynische glimlach en zijn hand in zijn ringbaard- dat de vrouwen de werkstress niet aankonden.

En hij had stress omdat zijn vrouwelijke collega's iedere dag zo'n lekkere parfum op hadden.

Mijn conclusie: de saudisering veroorzaakt een schoktherapie waarvan ik niet weet waar die precies gaat eindigen. De mannelijke bevolking voelt zich -in zijn historische overheersende positie- in het kruis gegrepen."

Manager Steven

Wie is manager Steven?

Steven werkt bij een Japanse multinational en reist meer dan 100 dagen per jaar voor zijn job. “Ik hoor vaak dat ik moeilijk gezag kan aanvaarden. Dat was zo op school, tijdens mijn legerdienst en ook op het werk."

Ook interessant

Steven: frustraties

De Olympische corona-spelen zijn aan de gang! De premier wuifde onze raspaardjes uit in Zaventem. Mijn Japanese collega’s vervloeken de Belgische paarden van Troje.

Steven: paard

"Mijn paard Amelina heeft een hart van goud, de explosiviteit van uranium en de mooie sierlijkheid die alleen een vrouw kan hebben."

Steven: blitzcarrière

Maak een blitzcarrière in stapjes van 10 minuten. Een collega van me lanceerde een platform met 'bitesize audio content' zodat je kan leren terwijl je het huishouden doet.

Steven: WFH

"Van thuis uit werken was voor mij meer dan 10 jaar een natte droom. In de Japanse bedrijfswereld ben je alleen betrouwbaar als je baas je warme adem kan voelen en ruiken."

Steven: vleugellam

Ik voel me al acht maanden een vleugellam kieken. Ik mag nog maar eieren leggen maar niet meer levenslustig kakelen of eventjes bij de buren gaan scharrelen.

Steven: communicatie

Manager Steven: "Nooit is het woord 'communicatie' zo vaak verkracht als de afgelopen maanden. Coronatijd was non-communicatietijd."