Buitenland

Wonen en werken in Ibiza

Op je 18de naar het partyeiland Ibiza trekken om er kinderanimator te worden in een hotel. Het lijkt niet evident, maar Jenna deed het. Ze vertelt “Het was een hels karwei om ervoor te zorgen dat 20 kinderen van verschillende nationaliteiten zich amuseerden en geen ruzie maakten. Maar het is een ervaring die ik voor altijd ga blijven koesteren.”

Jenna (28): “Toen ik in mijn specialisatiejaar toerisme en recreatie zat, hadden we een buitenlandse stage van 7 weken. Samen met mijn klasgenoten vertrok ik naar Ibiza om er entertainer te worden voor Fiësta Hotels. We organiseerden activiteiten voor de hotelgasten zoals een avondshow en kinderanimatie. Het was een heel leuke tijd en eigenlijk voelden we ons zelf ook nog wat toerist. Op het einde van de stage vroeg mijn baas me of ik 6 maanden bij hen wou komen werken als kinderanimator. Ik heb meteen ja gezegd. Wat kon ik meer wensen? Het was de ideale manier om ervaring op te doen en mijn talen te oefenen!

Geen tijd om te feesten

Mijn werkdagen hadden een strakke planning. Om 10 uur kondigde ik via de microfoon aan welke kinderactiviteiten er die dag op het programma stonden: strandspelletjes, petanque, waterpolo, poolen, dansen op de muziek van The Lion King… Ik deed dit in het Engels, Nederlands, Frans, Duits en Spaans. De kinderen waren meestal vroeg uit de veren en stonden me vóór 10 uur al vol enthousiasme op te wachten.

Rond 16 uur zaten de activiteiten erop. Ik had dan pauze en trok naar het strand of genoot van een siësta. Om 20 à 21 uur startte ik opnieuw tot ongeveer halfeen, een uur. Ik zorgde dan voor het avondprogramma: eerst was er minidisco en daarna een dansshow of quiz. Als ik klaar was met werken, ging ik nog iets eten met mijn collega’s in Bar Esprat. Na al die inspanningen had ik echt wel honger! Dat waren gezellige momenten, en de Sangria smaakte er heerlijker dan ooit. Erna kroop ik in bed, want het was al snel weer ochtend. Animator zijn is hevig en intensief. Zeker als je weet dat ik 6 dagen op 7 werkte zonder een dag vakantie.

Zonnen op een rots

Op mijn vrije dag trok ik er vaak met enkele collega’s op uit om het eiland te verkennen. We huurden een auto en reden rond tot we een leuk plekje vonden. Dat leidde wel eens tot grappige situaties. Zoals die keer, toen mijn Italiaanse collega achter het stuur zat: telkens als we een straat kruisten waar er een auto kon uitrijden, begon hij te toeteren. Blijkbaar is dit een gewoonte in Italië.

Een van onze favoriete bezigheden was zonnen op een stukje rots en erna in het water springen om verkoeling te zoeken. Je moest dan de rotswand vastgrijpen om terug op het droge te geraken. Eigenlijk was dit onverantwoord want er was geen strand waar je naartoe kon zwemmen om uit het water te geraken. Nu ja, ik was toen nog jong en onbezonnen!

Een helse nacht

Wat ik het leukst vond aan mijn job? Dat ik buiten werkte op een mooie locatie en in een ontspannen sfeer. De mensen kwamen er om te genieten en ik zorgde ervoor dat ze het naar hun zin hadden. Dat was een fijn gevoel. Verder was het leerrijk om als 18-jarige met al die verschillende nationaliteiten om te gaan. Ik merkte duidelijke cultuurverschillen op tussen de kinderen. De Engelse kinderen bijvoorbeeld waren heel extravert: ze waren altijd het meest enthousiast en uitbundig tijdens de activiteiten.

Uiteraard waren er ook minder toffe momenten. Bijvoorbeeld die keer dat er een overstroming was. Ik lag ’s nachts te slapen toen mijn toilet begon te borrelen. Ik stond op om te kijken en opeens spoot er water uit. In een mum van tijd stond heel mijn kamer onder water. Toch moest ik ’s morgens weer gewoon werken. Toen alle hotelgasten aan het klagen en zagen waren, heb ik serieus moeten slikken. Ik had zelf ook een helse nacht achter de rug, maar de klant is en blijft koning.”

 

E-mail: Jenna_vandewiele@hotmail.com

 
Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Engeland

Trui woont al meer dan 20 jaar in Londen. “Als ik 's morgens naar de bushalte wandel, zie ik paarden, geiten, vossen en eekhoorns. De natuur is in Londen vaak heel dichtbij.”

Wonen en werken in Vietnam

Debbie woonde 4 jaar in Saigon. “Vietnamezen zijn eeuwige optimisten. Ze nemen de dag zoals die komt en gaan zelf op zoek naar lichtpuntjes. Zo'n fijne mindset!" 

Roadtrip door Nieuw-Zeeland

Annelies trekt met een Mitsubishi-busje door Nieuw-Zeeland. “Toen ik 's nachts ging zwemmen verschenen er allemaal lichtgevende sterretjes rond mijn lichaam. Het was magisch!”