Werk en privé moet je gescheiden houden, hoor je weleens. Maar verdriet laat je niet thuis. Dat draag je met je mee. Ook naar het werk. Taken die je anders veel plezier en voldoening schenken, lijken op dat moment onoverkomelijk. Je voelt je futloos, vermoeid en ontroostbaar. Terwijl je weet dat je moet presteren.
De kunst is om op dat moment de juiste balans te vinden. Lukt dit, dan wordt werk de houvast die je doorheen de eerste moeilijke weken loodst. Hoe je dit doet? We geven tekst en uitleg.
Geef jezelf tijd en ruimte
Het heeft geen zin om jezelf meteen terug in je dagelijkse routine te dwingen. Aanvaard dat je door een moeilijke periode gaat en dat het oké is om te voelen wat je voelt. Je kan een verwerkingsproces niet forceren. Je moet het de tijd geven die het nodig heeft.
Besef ook dat het perfect normaal is dat je je werk minder goed doet wanneer je in een emotionele crisis zit. Als je je weer beter voelt, kan je een tandje bijsteken en je mindere prestaties compenseren.
Denk na voor je iets deelt
Voor je je collega’s vertelt wat er gaande is, denk je best even na. Vaak gaat het over heel persoonlijke en gevoelige informatie. Voel je je er comfortabel bij om die te delen?
Besef ook dat wanneer je je hart lucht, dit bepaalde consequenties heeft. Collega's gaan hun medeleven tonen en af en toe vragen hoe het met je gaat. Heb je daar geen zin in, vertel het hen dan niet. Of doe het pas later als je je weer wat beter voelt.
Stel grenzen
Vrienden en familie gaan je regelmatig bellen en mailen om te horen hoe het met je gaat. Ook tijdens de kantooruren. Laat hen daarom van tevoren weten wanneer je bereikbaar bent en hou het contact op het werk beperkt.
Daarnaast is het ook belangrijk dat je grenzen stelt naar jezelf. Het is verleidelijk om enkel nog aan je problemen te denken, maar nefast voor je productiviteit. Spreek daarom met jezelf af dat je er 5 minuten mag aan denken en dan een half uur niet. Heb je het toch moeilijk om je te concentreren? Ga even wandelen, luister naar muziek, of maak een praatje over koetjes en kalfjes aan de koffieautomaat.
Bekijk je werk als een toevluchtsoord
Bekijk je werk als een veilige vluchthaven, weg van de stress van je thuissituatie. Natuurlijk ervaar je ook op het werk stress, maar wel een andere soort. Minder persoonlijk, minder emotioneel.
Door je te focussen op zaken van een heel andere aard, gun je je hoofd en hart even rust. Een hele dag thuis zitten met niets anders om aan te denken, zou toch veel erger zijn?
Koester je opvangsysteem
Functioneren op het werk lukt beter als je weet dat er ’s avonds iemand op je wacht bij wie je je ei kwijt kan. Dat kunnen vrienden of familie zijn, maar dat kan ook een therapeut zijn die je helpt om deze moeilijke situatie het hoofd te bieden.
Het geeft je een zekere gemoedsrust om te weten dat je mensen hebt bij wie je terechtkan als de nood hoog is. Koester hen dan ook.
Sterkte!
Sofie (39) getuigt over haar persoonlijke crisis en hoe ze daarmee omging op het werk
“Mijn vriend -waar ik al jaren mee samen was- bleek smoorverliefd te zijn op iemand anders. Toen ik het ontdekte stond ik perplex. Ik kon het niet geloven. Maar ik moest wel: hij was er zo vol van dat hij voortdurend over haar vertelde. Tegelijk was hij ook nog lief tegen mij. Hij zag ons allebei graag en wist niet wie te kiezen. Het ene moment was ik het, en het andere zij. Ik had het gevoel dat ik in een emotionele roetsjbaan zat. Mijn gevoel van controle was weg en ik voelde me overgeleverd aan hem.
Op het werk heb ik er lange tijd over gezwegen. Ik heb sympathieke collega's, maar had totaal geen behoefte om het hen te vertellen. Het was voor mij een opluchting om op mijn werk de oude Sofie te kunnen zijn. Dat hielp me om er even niet aan te denken. Bovendien wou ik niet dat mijn collega's elke dag zouden vragen hoe het met me was en me 'voorzichtig' zouden behandelen. Dan zou ik me een slachtoffer voelen.
Mijn relatieproblemen hadden wel een impact op mijn werk. Ik kon me niet zo goed concentreren en was mijn 'drive' wat kwijt. Normaal gezien pak ik alles meteen aan en laat ik geen taken liggen. Toen deed ik gewoon de dingen die echt dringend waren. Je kon dat ook letterlijk zien: waar mijn bureau altijd smetteloos is, lag er nu een stapel papieren die alsmaar dikker werd. Ik kon het niet opbrengen om er iets aan te doen.
Uiteindelijk heb ik zelf de relatie beëindigd en op dat moment ook mijn collega’s ingelicht. Ze waren verontwaardigd dat ik het zolang had verzwegen, maar begrepen het wel. Voor mij voelde het vooral goed dat ik opnieuw controle had over de situatie. Vanaf dat moment kon ik ook echt beginnen met 'verdrietig zijn'. En dat heb je uiteindelijk nodig om er weer bovenop te geraken.”