Columns

Guido: beenhouwersvak

Ik was vorige week op een seminar, waar ik het moest hebben over storytelling. Dat is zo'n beetje mijn vak. Een van de andere sprekers was Hendrik Dierendonck. Met wat geluk kent u die man. Hij is een slager uit de Westhoek. Redelijk tot zeer succesvol, met twee goed draaiende zaken, een restaurant dat hij bezielt en een klein jaar geleden kwam er ook een boek van hem uit. Een overigens erg mooi boek. Maar dat doet verder niet ter zake.

Het publiek waar we beiden voor stonden, was erg divers, maar wat ze gemeen hadden was toch wel een marketing-verhaal. Meestal werkten ze voor redelijk grote bedrijven. Een kennerspubliek dat PowerPoint met de paplepel opgegoten kreeg en met enthousiasme businessmodellen en disruptieve paradigma's omarmt.

Hendrik Dierendonck is niet erg groot van gestalte, maar als hij begint te spreken, groeit hij. Omdat het allemaal erg natuurlijk is, erg voor de hand liggend en ontdaan van het pompeuze wat je dikwijls terugvindt in klassieke 'business'-omgevingen. De kracht van eenvoudige woorden en begrippen. Het verfrissende van iemand die de juiste vragen durft te stellen, en daar ook erg rechttoe rechtaan antwoorden voor formuleert.

Het beenhouwersvak heeft klappen gekregen de afgelopen decennia, net zoals elke kleinhandel. Misschien nog meer omdat iedereen zich begon zorgen te maken over hormonenkoeien, plofkippen en ecologische voetafdrukken.

Dierendonck, als zoon van een slager, kent die problematieken. Maar hij houdt van vlees, van echt eten, en van juistheid. En dus zat er maar een ding op. Totale transparantie. Tonen waar je mee bezig bent en daar niet geheimzinnig over doen. Trek dat door in alles en je hebt twee enorme voordelen. Je staat recht in je schoenen en je levert goede kwaliteit. Dat blijkt voldoende te zijn om succes te hebben. Dat en hard werken.

Alle ogenschijnlijke ingewikkelde processen en bedenkingen die je ziet terugkomen in grote bedrijven worden aangepakt. Vraag, aanbod, logistiek, service, medewerkersmotivatie, noem maar op. Wat primeert is gezond verstand. Het was begeesterend en tegelijkertijd ontzettend nederig. Eigenlijk zou bijna elk bedrijf die man moeten binnenhalen voor een zogenaamde 'inspirational' speech.

Tegelijk moeten we ons afvragen of het dan toch zo slecht zou zijn, vlees eten. Denk aan Tom Lanoye, Herman Brusselmans, Ivan De Witte, Maurice Engelen… to name but a few. Allemaal zonen van beenhouwers, beestenkopers of zelf slager.

En heus niet succesvol omdat ze er met de botte bijl doorgaan. Gezond verstand, praktisch denken, en hard werken, het wordt onderschat. 

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: vijftigers

"In elke cursus die ik geef, zitten wel een paar vijftigers. Ze hadden een mooie loopbaan en vallen nu ineens 'onder outplacement’."

Guido: sociale media

Columnist Guido: "‘Neen, voor mij moet dat allemaal niet, ik leef echt!’ Het is kreet die ik vaak hoor als ik lesgeef over sociale media."

Guido: onthaasten

Columnist Guido: "Moeder de katholieke kerk zadelde ons met een scherpe arbeidsethos op. Als ik een dag niets doe, veins ik kwaaltjes."

Guido: boeken schrijven

Columnist Guido: "Ik heb een boek geschreven en ik kan jullie verzekeren: het was een hel, een regelrechte hel. Ik moest namelijk... samenwerken."

Guido: terug naar school

Het is weer zover. Leerlingen worden in hun uniformpjes gehesen, moeders kaften boeken en leerkrachten krijgen steunbetuigingen.

Guido: bezorgd

Columnist Guido: "Telkens als ik over mijn kinderen schrijf, slaag ik erin om minstens één van hen, maar meestal alle vier, verongelijkt te doen bellen."