Steeds meer mensen schaffen zich een e-bike aan om ermee naar hun werk te rijden. Marie is een van hen en beantwoordt met plezier onze vragen. Over vrijheid, fair play en de competitie met wielertoeristen.

Hoe kwam je ertoe om een e-bike te kopen?

"Ik fietste elke ochtend naar het station in Vilvoorde waar ik de trein nam naar Brussel. Mijn fietsparcours was maar acht km maar toch viel het me geregeld zwaar. Vooral als er harde wind was. Ik benijdde de mensen die me op hun e-bike voorbij staken. Toen mijn fiets aan vervanging toe was, besloot ik me er ook een aan te schaffen. Ik legde mezelf wel een voorwaarde op: dat ik ermee naar mijn werk zou rijden in Brussel. Dat is 16 km. Zo wou ik het feit compenseren dat ik minder fysieke inspanning zou doen."

Hoe besliste je welke e-bike je wou kopen?

"Eenvoudig: ik heb mijn vriend laten beslissen. Hij weet veel af van fietsen en heeft voor me uitgezocht welk type het best bij me past. Ik heb ooit een fiets gekocht zonder zijn advies op te volgen en daar heb ik spijt van gekregen. Het was een miskoop. Deze keer vertrouwde ik volledig op hem. Doordat hij voor kwaliteit ging, was het wel een dure fiets. Ik kreeg 500 euro afslag omdat het de laatste fiets uit de reeks was, maar heb toch nog 2.200 euro betaald."

Hoe is het om met je e-bike naar het werk te fietsen?

"Zalig. Ik kan het niet goed uitleggen. Het is een gevoel van vrijheid: een beetje alsof je kan vliegen. Bovendien doe ik er maar een uur over: dat is een kwartier minder dan toen ik met de trein ging. En het allerbelangrijkste: ik heb zelf de controle. Ik moet niet meer wachten op de trein, heb geen last van vertragingen en kan kiezen wanneer ik op mijn werk naar huis vertrek. Dat is een heerlijk gevoel."

Zijn er ook minder aangename kanten?

"Af en toe is het gevaarlijk. Zeker in het centrum van Brussel. Je voelt je als fietser onbeschermd: er is altijd de angst dat een chauffeur je niet ziet. Soms is het ook moeilijk om in te schatten hoe je op de meest veilige manier een bepaald manoeuvre doet. Doordat alle fietsers in hetzelfde schuitje zitten, heerst er wel een samenhorigheidsgevoel. Als je voor het rode licht staat te wachten, sla je gemakkelijk een praatje met elkaar."

Hoe snel rijd je gemiddeld?

"Niet snel. Gemiddeld 20 kilometer per uur. Mijn recordsnelheid is 32 km. Als ik sneller fiets, ben ik bang. En het is me er sowieso niet om te doen om supersnel te rijden. Ik wil op mijn gemak kunnen rondkijken terwijl ik op de fiets zit en nieuwe buurten ontdekken."

Heb je soms medelijden met de fietsers die je voorbijsteekt?

"Zeker. Ik herinner me nog goed mijn eigen frustratie: je doet zo je best en plots rijdt iemand van je eigen leeftijd je schijnbaar moeiteloos voorbij. Vaak besef je niet dat het over een e-bike gaat omdat de batterij onder de bagagedrager zit. Bij mij zie je de batterij wel zitten, en daar ben ik blij om. Zo zien de mensen dat ik met ondersteuning fiets en hoeven ze zich niet slecht te voelen als ik hen inhaal.”

Heb je al grappige situaties meegemaakt op je e-bike?

"Ja. Onlangs raakte ik aan de praat met een man die op een koersfiets reed. We moesten een helling beklimmen en deden een gokje wie het zou halen. Hij bleek sneller dan ik. Het is opvallend dat je bijna alleen maar vrouwen op e-bikes ziet. Mannen kiezen voor een koersfiets. En ze kunnen er niet al te goed tegen als je hen inhaalt." (lacht)